πρεσβεύω

Ancient Greek

Etymology

πρέσβυς (présbus) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prez.běu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prezˈbe.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /prezˈβe.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prezˈve.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prezˈve.vo/

Verb

πρεσβεύω • (presbeúō)

(intransitive) to be the elder or eldest
to take the first place, be best
(with the genitive) to rank before, take precedence of
(with the genitive) to rule over
(transitive) to place (someone or something) as eldest or first, to put first in rank
to pay honor or worship
(passive voice) to hold the first place
to serve an ambassador
to negotiate (e.g. peace) as an ambassador
(middle voice) to send ambassadors

Conjugation

Present: πρεσβεύω, πρεσβεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρεσβεύω	πρεσβεύεις	πρεσβεύει	πρεσβεύετον	πρεσβεύετον	πρεσβεύομεν	πρεσβεύετε	πρεσβεύουσῐ(ν)
	subjunctive	πρεσβεύω	πρεσβεύῃς	πρεσβεύῃ	πρεσβεύητον	πρεσβεύητον	πρεσβεύωμεν	πρεσβεύητε	πρεσβεύωσῐ(ν)
	optative	πρεσβεύοιμῐ	πρεσβεύοις	πρεσβεύοι	πρεσβεύοιτον	πρεσβευοίτην	πρεσβεύοιμεν	πρεσβεύοιτε	πρεσβεύοιεν
	imperative		πρέσβευε	πρεσβευέτω	πρεσβεύετον	πρεσβευέτων		πρεσβεύετε	πρεσβευόντων
middle/ passive	indicative	πρεσβεύομαι	πρεσβεύῃ, πρεσβεύει	πρεσβεύεται	πρεσβεύεσθον	πρεσβεύεσθον	πρεσβευόμεθᾰ	πρεσβεύεσθε	πρεσβεύονται
	subjunctive	πρεσβεύωμαι	πρεσβεύῃ	πρεσβεύηται	πρεσβεύησθον	πρεσβεύησθον	πρεσβευώμεθᾰ	πρεσβεύησθε	πρεσβεύωνται
	optative	πρεσβευοίμην	πρεσβεύοιο	πρεσβεύοιτο	πρεσβεύοισθον	πρεσβευοίσθην	πρεσβευοίμεθᾰ	πρεσβεύοισθε	πρεσβεύοιντο
	imperative		πρεσβεύου	πρεσβευέσθω	πρεσβεύεσθον	πρεσβευέσθων		πρεσβεύεσθε	πρεσβευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρεσβεύειν				πρεσβεύεσθαι
participle	m	πρεσβεύων				πρεσβευόμενος
	f	πρεσβεύουσᾰ				πρεσβευομένη
	n	πρεσβεῦον				πρεσβευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπρέσβευον, ἐπρεσβευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπρέσβευον	ἐπρέσβευες	ἐπρέσβευε(ν)	ἐπρεσβεύετον	ἐπρεσβευέτην	ἐπρεσβεύομεν	ἐπρεσβεύετε	ἐπρέσβευον
middle/ passive	indicative	ἐπρεσβευόμην	ἐπρεσβεύου	ἐπρεσβεύετο	ἐπρεσβεύεσθον	ἐπρεσβευέσθην	ἐπρεσβευόμεθᾰ	ἐπρεσβεύεσθε	ἐπρεσβεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πρεσβεύσω, πρεσβεύσομαι, πρεσβευσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρεσβεύσω	πρεσβεύσεις	πρεσβεύσει	πρεσβεύσετον	πρεσβεύσετον	πρεσβεύσομεν	πρεσβεύσετε	πρεσβεύσουσῐ(ν)
active	optative	πρεσβεύσοιμῐ	πρεσβεύσοις	πρεσβεύσοι	πρεσβεύσοιτον	πρεσβευσοίτην	πρεσβεύσοιμεν	πρεσβεύσοιτε	πρεσβεύσοιεν
middle	indicative	πρεσβεύσομαι	πρεσβεύσῃ, πρεσβεύσει	πρεσβεύσεται	πρεσβεύσεσθον	πρεσβεύσεσθον	πρεσβευσόμεθᾰ	πρεσβεύσεσθε	πρεσβεύσονται
middle	optative	πρεσβευσοίμην	πρεσβεύσοιο	πρεσβεύσοιτο	πρεσβεύσοισθον	πρεσβευσοίσθην	πρεσβευσοίμεθᾰ	πρεσβεύσοισθε	πρεσβεύσοιντο
passive	indicative	πρεσβευσθήσομαι	πρεσβευσθήσῃ	πρεσβευσθήσεται	πρεσβευσθήσεσθον	πρεσβευσθήσεσθον	πρεσβευσθησόμεθᾰ	πρεσβευσθήσεσθε	πρεσβευσθήσονται
passive	optative	πρεσβευσθησοίμην	πρεσβευσθήσοιο	πρεσβευσθήσοιτο	πρεσβευσθήσοισθον	πρεσβευσθησοίσθην	πρεσβευσθησοίμεθᾰ	πρεσβευσθήσοισθε	πρεσβευσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πρεσβεύσειν			πρεσβεύσεσθαι		πρεσβευσθήσεσθαι
participle	m	πρεσβεύσων			πρεσβευσόμενος		πρεσβευσθησόμενος
	f	πρεσβεύσουσᾰ			πρεσβευσομένη		πρεσβευσθησομένη
	n	πρεσβεῦσον			πρεσβευσόμενον		πρεσβευσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπρέσβευσᾰ, ἐπρεσβευσᾰ́μην, ἐπρεσβεύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπρέσβευσᾰ	ἐπρέσβευσᾰς	ἐπρέσβευσε(ν)	ἐπρεσβεύσᾰτον	ἐπρεσβευσᾰ́την	ἐπρεσβεύσᾰμεν	ἐπρεσβεύσᾰτε	ἐπρέσβευσᾰν
	subjunctive	πρεσβεύσω	πρεσβεύσῃς	πρεσβεύσῃ	πρεσβεύσητον	πρεσβεύσητον	πρεσβεύσωμεν	πρεσβεύσητε	πρεσβεύσωσῐ(ν)
	optative	πρεσβεύσαιμῐ	πρεσβεύσειᾰς, πρεσβεύσαις	πρεσβεύσειε(ν), πρεσβεύσαι	πρεσβεύσαιτον	πρεσβευσαίτην	πρεσβεύσαιμεν	πρεσβεύσαιτε	πρεσβεύσειᾰν, πρεσβεύσαιεν
	imperative		πρέσβευσον	πρεσβευσᾰ́τω	πρεσβεύσᾰτον	πρεσβευσᾰ́των		πρεσβεύσᾰτε	πρεσβευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπρεσβευσᾰ́μην	ἐπρεσβεύσω	ἐπρεσβεύσᾰτο	ἐπρεσβεύσᾰσθον	ἐπρεσβευσᾰ́σθην	ἐπρεσβευσᾰ́μεθᾰ	ἐπρεσβεύσᾰσθε	ἐπρεσβεύσᾰντο
	subjunctive	πρεσβεύσωμαι	πρεσβεύσῃ	πρεσβεύσηται	πρεσβεύσησθον	πρεσβεύσησθον	πρεσβευσώμεθᾰ	πρεσβεύσησθε	πρεσβεύσωνται
	optative	πρεσβευσαίμην	πρεσβεύσαιο	πρεσβεύσαιτο	πρεσβεύσαισθον	πρεσβευσαίσθην	πρεσβευσαίμεθᾰ	πρεσβεύσαισθε	πρεσβεύσαιντο
	imperative		πρέσβευσαι	πρεσβευσᾰ́σθω	πρεσβεύσᾰσθον	πρεσβευσᾰ́σθων		πρεσβεύσᾰσθε	πρεσβευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπρεσβεύσθην	ἐπρεσβεύσθης	ἐπρεσβεύσθη	ἐπρεσβεύσθητον	ἐπρεσβευσθήτην	ἐπρεσβεύσθημεν	ἐπρεσβεύσθητε	ἐπρεσβεύσθησᾰν
	subjunctive	πρεσβευσθῶ	πρεσβευσθῇς	πρεσβευσθῇ	πρεσβευσθῆτον	πρεσβευσθῆτον	πρεσβευσθῶμεν	πρεσβευσθῆτε	πρεσβευσθῶσῐ(ν)
	optative	πρεσβευσθείην	πρεσβευσθείης	πρεσβευσθείη	πρεσβευσθεῖτον, πρεσβευσθείητον	πρεσβευσθείτην, πρεσβευσθειήτην	πρεσβευσθεῖμεν, πρεσβευσθείημεν	πρεσβευσθεῖτε, πρεσβευσθείητε	πρεσβευσθεῖεν, πρεσβευσθείησᾰν
	imperative		πρεσβεύσθητῐ	πρεσβευσθήτω	πρεσβεύσθητον	πρεσβευσθήτων		πρεσβεύσθητε	πρεσβευσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πρεσβεῦσαι			πρεσβεύσᾰσθαι		πρεσβευσθῆναι
participle	m	πρεσβεύσᾱς			πρεσβευσᾰ́μενος		πρεσβευσθείς
	f	πρεσβεύσᾱσᾰ			πρεσβευσᾰμένη		πρεσβευσθεῖσᾰ
	n	πρεσβεῦσᾰν			πρεσβευσᾰ́μενον		πρεσβευσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπρέσβευκᾰ, πεπρέσβευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπρέσβευκᾰ	πεπρέσβευκᾰς	πεπρέσβευκε(ν)	πεπρεσβεύκᾰτον	πεπρεσβεύκᾰτον	πεπρεσβεύκᾰμεν	πεπρεσβεύκᾰτε	πεπρεσβεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρεσβεύκω	πεπρεσβεύκῃς	πεπρεσβεύκῃ	πεπρεσβεύκητον	πεπρεσβεύκητον	πεπρεσβεύκωμεν	πεπρεσβεύκητε	πεπρεσβεύκωσῐ(ν)
	optative	πεπρεσβεύκοιμῐ, πεπρεσβευκοίην	πεπρεσβεύκοις, πεπρεσβευκοίης	πεπρεσβεύκοι, πεπρεσβευκοίη	πεπρεσβεύκοιτον	πεπρεσβευκοίτην	πεπρεσβεύκοιμεν	πεπρεσβεύκοιτε	πεπρεσβεύκοιεν
	imperative		πεπρέσβευκε	πεπρεσβευκέτω	πεπρεσβεύκετον	πεπρεσβευκέτων		πεπρεσβεύκετε	πεπρεσβευκόντων
middle/ passive	indicative	πεπρέσβευμαι	πεπρέσβευσαι	πεπρέσβευται	πεπρέσβευσθον	πεπρέσβευσθον	πεπρεσβεύμεθᾰ	πεπρέσβευσθε	πεπρέσβευνται
	subjunctive	πεπρεσβευμένος ὦ	πεπρεσβευμένος ᾖς	πεπρεσβευμένος ᾖ	πεπρεσβευμένω ἦτον	πεπρεσβευμένω ἦτον	πεπρεσβευμένοι ὦμεν	πεπρεσβευμένοι ἦτε	πεπρεσβευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρεσβευμένος εἴην	πεπρεσβευμένος εἴης	πεπρεσβευμένος εἴη	πεπρεσβευμένω εἴητον/εἶτον	πεπρεσβευμένω εἰήτην/εἴτην	πεπρεσβευμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπρεσβευμένοι εἴητε/εἶτε	πεπρεσβευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπρέσβευσο	πεπρεσβεύσθω	πεπρέσβευσθον	πεπρεσβεύσθων		πεπρέσβευσθε	πεπρεσβεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρεσβευκέναι				πεπρεσβεῦσθαι
participle	m	πεπρεσβευκώς				πεπρεσβευμένος
	f	πεπρεσβευκυῖᾰ				πεπρεσβευμένη
	n	πεπρεσβευκός				πεπρεσβευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.