ποταμογείτων

Ancient Greek

From ποταμός (potamós, “river”) +‎ γείτων (geítōn, “neighbour”).

ποτᾰμογείτων • (potamogeítōn) m (genitive ποτᾰμογείτονος); third declension

Third declension of ὁ ποτᾰμογείτων; τοῦ ποτᾰμογείτονος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ποτᾰμογείτων ho potamogeítōn	τὼ ποτᾰμογείτονε tṑ potamogeítone	οἱ ποτᾰμογείτονες hoi potamogeítones
Genitive	τοῦ ποτᾰμογείτονος toû potamogeítonos	τοῖν ποτᾰμογειτόνοιν toîn potamogeitónoin	τῶν ποτᾰμογειτόνων tôn potamogeitónōn
Dative	τῷ ποτᾰμογείτονῐ tôi potamogeítoni	τοῖν ποτᾰμογειτόνοιν toîn potamogeitónoin	τοῖς ποτᾰμογείτοσῐ / ποτᾰμογείτοσῐν toîs potamogeítosi(n)
Accusative	τὸν ποτᾰμογείτονᾰ tòn potamogeítona	τὼ ποτᾰμογείτονε tṑ potamogeítone	τοὺς ποτᾰμογείτονᾰς toùs potamogeítonas
Vocative	ποτᾰμογεῖτον potamogeîton	ποτᾰμογείτονε potamogeítone	ποτᾰμογείτονες potamogeítones
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.