πονέω

Ancient Greek

Etymology

πόνος (pónos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.né.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈne.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈne.o/

Verb

πονέω • (ponéō)

(in older Greek exclusively middle voice) to toil, labor, work

Conjugation

Present: πονέω, πονέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πονέω	πονέεις	πονέει	πονέετον	πονέετον	πονέομεν	πονέετε	πονέουσῐ(ν)
	subjunctive	πονέω	πονέῃς	πονέῃ	πονέητον	πονέητον	πονέωμεν	πονέητε	πονέωσῐ(ν)
	optative	πονέοιμῐ	πονέοις	πονέοι	πονέοιτον	πονεοίτην	πονέοιμεν	πονέοιτε	πονέοιεν
	imperative		πόνεε	πονεέτω	πονέετον	πονεέτων		πονέετε	πονεόντων
middle/ passive	indicative	πονέομαι	πονέῃ, πονέει	πονέεται	πονέεσθον	πονέεσθον	πονεόμεθᾰ	πονέεσθε	πονέονται
	subjunctive	πονέωμαι	πονέῃ	πονέηται	πονέησθον	πονέησθον	πονεώμεθᾰ	πονέησθε	πονέωνται
	optative	πονεοίμην	πονέοιο	πονέοιτο	πονέοισθον	πονεοίσθην	πονεοίμεθᾰ	πονέοισθε	πονέοιντο
	imperative		πονέου	πονεέσθω	πονέεσθον	πονεέσθων		πονέεσθε	πονεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πονέειν				πονέεσθαι
participle	m	πονέων				πονεόμενος
	f	πονέουσᾰ				πονεομένη
	n	πονέον				πονεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πονῶ, πονοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πονῶ	πονεῖς	πονεῖ	πονεῖτον	πονεῖτον	πονοῦμεν	πονεῖτε	πονοῦσῐ(ν)
	subjunctive	πονῶ	πονῇς	πονῇ	πονῆτον	πονῆτον	πονῶμεν	πονῆτε	πονῶσῐ(ν)
	optative	πονοίην, πονοῖμῐ	πονοίης, πονοῖς	πονοίη, πονοῖ	πονοῖτον, πονοίητον	πονοίτην, πονοιήτην	πονοῖμεν, πονοίημεν	πονοῖτε, πονοίητε	πονοῖεν, πονοίησᾰν
	imperative		πόνει	πονείτω	πονεῖτον	πονείτων		πονεῖτε	πονούντων
middle/ passive	indicative	πονοῦμαι	πονεῖ, πονῇ	πονεῖται	πονεῖσθον	πονεῖσθον	πονούμεθᾰ	πονεῖσθε	πονοῦνται
	subjunctive	πονῶμαι	πονῇ	πονῆται	πονῆσθον	πονῆσθον	πονώμεθᾰ	πονῆσθε	πονῶνται
	optative	πονοίμην	πονοῖο	πονοῖτο	πονοῖσθον	πονοίσθην	πονοίμεθᾰ	πονοῖσθε	πονοῖντο
	imperative		πονοῦ	πονείσθω	πονεῖσθον	πονείσθων		πονεῖσθε	πονείσθων
		active				middle/passive
infinitive		πονεῖν				πονεῖσθαι
participle	m	πονῶν				πονούμενος
	f	πονοῦσᾰ				πονουμένη
	n	πονοῦν				πονούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπόνεον, ἐπονεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπόνεον	ἐπόνεες	ἐπόνεε(ν)	ἐπονέετον	ἐπονεέτην	ἐπονέομεν	ἐπονέετε	ἐπόνεον
middle/ passive	indicative	ἐπονεόμην	ἐπονέου	ἐπονέετο	ἐπονέεσθον	ἐπονεέσθην	ἐπονεόμεθᾰ	ἐπονέεσθε	ἐπονέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπόνουν, ἐπονούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπόνουν	ἐπόνεις	ἐπόνει	ἐπονεῖτον	ἐπονείτην	ἐπονοῦμεν	ἐπονεῖτε	ἐπόνουν
middle/ passive	indicative	ἐπονούμην	ἐπονοῦ	ἐπονεῖτο	ἐπονεῖσθον	ἐπονείσθην	ἐπονούμεθᾰ	ἐπονεῖσθε	ἐπονοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πόνεον, πονεόμην (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πόνεον	πόνεες	πόνεε(ν)	πονέετον	πονεέτην	πονέομεν	πονέετε	πόνεον
middle/ passive	indicative	πονεόμην	πονέου	πονέετο	πονέεσθον	πονεέσθην	πονεόμε(σ)θᾰ	πονέεσθε	πονέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πόνευν, πονεύμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πόνευν	πόνεις	πόνει	πονεῖτον	πονείτην	πονεῦμεν	πονεῖτε	πόνευν
middle/ passive	indicative	πονεύμην	πονεῖο/πονέο	πονεῖτο	πονεῖσθον	πονείσθην	πονεύμε(σ)θᾰ	πονεῖσθε	πονεῦντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πονήσω, πονήσομαι, πονηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πονήσω	πονήσεις	πονήσει	πονήσετον	πονήσετον	πονήσομεν	πονήσετε	πονήσουσῐ(ν)
active	optative	πονήσοιμῐ	πονήσοις	πονήσοι	πονήσοιτον	πονησοίτην	πονήσοιμεν	πονήσοιτε	πονήσοιεν
middle	indicative	πονήσομαι	πονήσῃ, πονήσει	πονήσεται	πονήσεσθον	πονήσεσθον	πονησόμεθᾰ	πονήσεσθε	πονήσονται
middle	optative	πονησοίμην	πονήσοιο	πονήσοιτο	πονήσοισθον	πονησοίσθην	πονησοίμεθᾰ	πονήσοισθε	πονήσοιντο
passive	indicative	πονηθήσομαι	πονηθήσῃ	πονηθήσεται	πονηθήσεσθον	πονηθήσεσθον	πονηθησόμεθᾰ	πονηθήσεσθε	πονηθήσονται
passive	optative	πονηθησοίμην	πονηθήσοιο	πονηθήσοιτο	πονηθήσοισθον	πονηθησοίσθην	πονηθησοίμεθᾰ	πονηθήσοισθε	πονηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πονήσειν			πονήσεσθαι		πονηθήσεσθαι
participle	m	πονήσων			πονησόμενος		πονηθησόμενος
	f	πονήσουσᾰ			πονησομένη		πονηθησομένη
	n	πονῆσον			πονησόμενον		πονηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πονέσω, πονέσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πονέσω	πονέσεις	πονέσει	πονέσετον	πονέσετον	πονέσομεν	πονέσετε	πονέσουσῐ(ν)
active	optative	πονέσοιμῐ	πονέσοις	πονέσοι	πονέσοιτον	πονεσοίτην	πονέσοιμεν	πονέσοιτε	πονέσοιεν
middle	indicative	πονέσομαι	πονέσῃ, πονέσει	πονέσεται	πονέσεσθον	πονέσεσθον	πονεσόμεθᾰ	πονέσεσθε	πονέσονται
middle	optative	πονεσοίμην	πονέσοιο	πονέσοιτο	πονέσοισθον	πονεσοίσθην	πονεσοίμεθᾰ	πονέσοισθε	πονέσοιντο
		active			middle
infinitive		πονέσειν			πονέσεσθαι
participle	m	πονέσων			πονεσόμενος
	f	πονέσουσᾰ			πονεσομένη
	n	πονέσον			πονεσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπόνησᾰ, ἐπονησᾰ́μην, ἐπονήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπόνησᾰ	ἐπόνησᾰς	ἐπόνησε(ν)	ἐπονήσᾰτον	ἐπονησᾰ́την	ἐπονήσᾰμεν	ἐπονήσᾰτε	ἐπόνησᾰν
	subjunctive	πονήσω	πονήσῃς	πονήσῃ	πονήσητον	πονήσητον	πονήσωμεν	πονήσητε	πονήσωσῐ(ν)
	optative	πονήσαιμῐ	πονήσειᾰς, πονήσαις	πονήσειε(ν), πονήσαι	πονήσαιτον	πονησαίτην	πονήσαιμεν	πονήσαιτε	πονήσειᾰν, πονήσαιεν
	imperative		πόνησον	πονησᾰ́τω	πονήσᾰτον	πονησᾰ́των		πονήσᾰτε	πονησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπονησᾰ́μην	ἐπονήσω	ἐπονήσᾰτο	ἐπονήσᾰσθον	ἐπονησᾰ́σθην	ἐπονησᾰ́μεθᾰ	ἐπονήσᾰσθε	ἐπονήσᾰντο
	subjunctive	πονήσωμαι	πονήσῃ	πονήσηται	πονήσησθον	πονήσησθον	πονησώμεθᾰ	πονήσησθε	πονήσωνται
	optative	πονησαίμην	πονήσαιο	πονήσαιτο	πονήσαισθον	πονησαίσθην	πονησαίμεθᾰ	πονήσαισθε	πονήσαιντο
	imperative		πόνησαι	πονησᾰ́σθω	πονήσᾰσθον	πονησᾰ́σθων		πονήσᾰσθε	πονησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπονήθην	ἐπονήθης	ἐπονήθη	ἐπονήθητον	ἐπονηθήτην	ἐπονήθημεν	ἐπονήθητε	ἐπονήθησᾰν
	subjunctive	πονηθῶ	πονηθῇς	πονηθῇ	πονηθῆτον	πονηθῆτον	πονηθῶμεν	πονηθῆτε	πονηθῶσῐ(ν)
	optative	πονηθείην	πονηθείης	πονηθείη	πονηθεῖτον, πονηθείητον	πονηθείτην, πονηθειήτην	πονηθεῖμεν, πονηθείημεν	πονηθεῖτε, πονηθείητε	πονηθεῖεν, πονηθείησᾰν
	imperative		πονήθητῐ	πονηθήτω	πονήθητον	πονηθήτων		πονήθητε	πονηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πονῆσαι			πονήσᾰσθαι		πονηθῆναι
participle	m	πονήσᾱς			πονησᾰ́μενος		πονηθείς
	f	πονήσᾱσᾰ			πονησᾰμένη		πονηθεῖσᾰ
	n	πονῆσᾰν			πονησᾰ́μενον		πονηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πόνησᾰ, πονησᾰ́μην, πονήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πόνησᾰ	πόνησᾰς	πόνησε(ν)	πονήσᾰτον	πονησᾰ́την	πονήσᾰμεν	πονήσᾰτε	πόνησᾰν
	subjunctive	πονήσω, πονήσωμῐ	πονήσῃς, πονήσῃσθᾰ	πονήσῃ, πονήσῃσῐ	πονήσητον	πονήσητον	πονήσωμεν	πονήσητε	πονήσωσῐ(ν)
	optative	πονήσαιμῐ	πονήσαις, πονήσαισθᾰ, πονήσειᾰς	πονήσειε(ν), πονήσαι	πονησεῖτον	πονησείτην	πονησεῖμεν	πονησεῖτε	πονησεῖεν
	imperative		πόνησον	πονησᾰ́τω	πονήσᾰτον	πονησᾰ́των		πονήσᾰτε	πονησᾰ́ντων
middle	indicative	πονησᾰ́μην	πονήσᾰο	πονήσᾰτο	πονήσᾰσθον	πονησᾰ́σθην	πονησᾰ́με(σ)θᾰ	πονήσᾰσθε	πονήσᾰντο
	subjunctive	πονήσωμαι	πονήσηαι	πονήσηται	πονήσησθον	πονήσησθον	πονησώμε(σ)θᾰ	πονήσησθε	πονήσωνται
	optative	πονησαίμην	πονήσαιο	πονήσαιτο	πονήσαισθον	πονησαίσθην	πονησαίμε(σ)θᾰ	πονήσαισθε	πονησαίᾰτο
	imperative		πόνησαι	πονησᾰ́σθω	πονήσᾰσθον	πονησᾰ́σθων		πονήσᾰσθε	πονησᾰ́σθων
passive	indicative	πονήθην	πονήθης	πονήθη	πονήθητον	πονηθήτην	πονήθημεν	πονήθητε	πονήθησᾰν, πόνηθεν
	subjunctive	πονηθῶ	πονηθῇς	πονηθῇ	πονηθῆτον	πονηθῆτον	πονηθῶμεν	πονηθῆτε	πονηθῶσῐ(ν)
	optative	πονηθείην	πονηθείης	πονηθείη	πονηθεῖτον, πονηθείητον	πονηθείτην, πονηθειήτην	πονηθεῖμεν, πονηθείημεν	πονηθεῖτε, πονηθείητε	πονήθειεν, πονηθείησᾰν
	imperative		πονήθητῐ	πονηθήτω	πονήθητον	πονηθήτων		πονήθητε	πονηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πονῆσαι/πονησᾰ́μεν/πονησᾰμέναι			πονήσᾰσθαι		πονηθῆναι/πονηθήμεναι
participle	m	πονήσᾱς			πονησᾰ́μενος		πονηθείς
	f	πονήσᾱσᾰ			πονησᾰμένη		πονηθεῖσᾰ
	n	πονῆσᾰν			πονησᾰ́μενον		πονηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπόνηκᾰ, πεπόνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπόνηκᾰ	πεπόνηκᾰς	πεπόνηκε(ν)	πεπονήκᾰτον	πεπονήκᾰτον	πεπονήκᾰμεν	πεπονήκᾰτε	πεπονήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπονήκω	πεπονήκῃς	πεπονήκῃ	πεπονήκητον	πεπονήκητον	πεπονήκωμεν	πεπονήκητε	πεπονήκωσῐ(ν)
	optative	πεπονήκοιμῐ, πεπονηκοίην	πεπονήκοις, πεπονηκοίης	πεπονήκοι, πεπονηκοίη	πεπονήκοιτον	πεπονηκοίτην	πεπονήκοιμεν	πεπονήκοιτε	πεπονήκοιεν
	imperative		πεπόνηκε	πεπονηκέτω	πεπονήκετον	πεπονηκέτων		πεπονήκετε	πεπονηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπόνημαι	πεπόνησαι	πεπόνηται	πεπόνησθον	πεπόνησθον	πεπονήμεθᾰ	πεπόνησθε	πεπόνηνται
	subjunctive	πεπονημένος ὦ	πεπονημένος ᾖς	πεπονημένος ᾖ	πεπονημένω ἦτον	πεπονημένω ἦτον	πεπονημένοι ὦμεν	πεπονημένοι ἦτε	πεπονημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπονημένος εἴην	πεπονημένος εἴης	πεπονημένος εἴη	πεπονημένω εἴητον/εἶτον	πεπονημένω εἰήτην/εἴτην	πεπονημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπονημένοι εἴητε/εἶτε	πεπονημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπόνησο	πεπονήσθω	πεπόνησθον	πεπονήσθων		πεπόνησθε	πεπονήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπονηκέναι				πεπονῆσθαι
participle	m	πεπονηκώς				πεπονημένος
	f	πεπονηκυῖᾰ				πεπονημένη
	n	πεπονηκός				πεπονημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: πεπονήκειν, πεπονήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπονήκειν, πεπονήκη	πεπονήκεις, πεπονήκης	πεπονήκει(ν)	πεπονήκετον	πεπονηκέτην	πεπονήκεμεν	πεπονήκετε	πεπονήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	πεπονήμην	πεπόνησο	πεπόνητο	πεπόνησθον	πεπονήσθην	πεπονήμεθᾰ	πεπόνησθε	πεπόνηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπονήκειν, ἐπεπονήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπονήκειν, ἐπεπονήκη	ἐπεπονήκεις, ἐπεπονήκης	ἐπεπονήκει(ν)	ἐπεπονήκετον	ἐπεπονηκέτην	ἐπεπονήκεμεν	ἐπεπονήκετε	ἐπεπονήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπονήμην	ἐπεπόνησο	ἐπεπόνητο	ἐπεπόνησθον	ἐπεπονήσθην	ἐπεπονήμεθᾰ	ἐπεπόνησθε	ἐπεπόνηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφιπονέομαι (amphiponéomai)
ἀποπονέω (apoponéō)
γεωπονέω (geōponéō)
γηπονέω (gēponéō)
διαπονέω (diaponéō)
διεκπονέω (diekponéō)
ἐκπονέω (ekponéō)
ἐμπονέω (emponéō)
ἐπιπονέω (epiponéō)
ζωπονέω (zōponéō)
καταπονέω (kataponéō)
ματαιοπονέω (mataioponéō)
μισοπονέω (misoponéō)
μοροπονέω (moroponéō)
ὀφθαλμοπονέω (ophthalmoponéō)
περιπονέω (periponéō)
πονηρός (ponērós)
προεκπονέω (proekponéō)
προκαταπονέω (prokataponéō)
προπονέω (proponéō)
προσεκπονέω (prosekponéō)
προσεμπονέω (prosemponéō)
προσεπιπονέω (prosepiponéō)
προσφιλοπονέω (prosphiloponéō)
σιτοπονέω (sitoponéō)
συγχειροπονέω (sunkheiroponéō)
συμπονέω (sumponéō)
συνδιαπονέω (sundiaponéō)
συνεκπονέω (sunekponéō)
συνεπιπονέω (sunepiponéō)
συνεργοπονέω (sunergoponéō)
ὑπεκπονέω (hupekponéō)
ὑπερπονέω (huperponéō)
ὑποπονέω (hupoponéō)
φερεπονέω (phereponéō)
φιλοπονέω (philoponéō)