πετάννυμι

Ancient Greek

Alternative forms

πεταννύω (petannúō)
πετάω (petáō) — Koine
πίτνημι (pítnēmi) — Poetic

Etymology

From Proto-Indo-European *peth₂-. Cognates include Albanian petë, Old English fæþm (English fathom), Latin pateō, patulus, and possibly pandō; and Avestan 𐬞𐬀𐬚𐬀𐬥𐬀 (paθana).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.tán.nyː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /peˈtan.ny.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /peˈtan.ny.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /peˈtan.ny.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /peˈta.ni.mi/

Verb

πετᾰ́ννῡμῐ • (petánnūmi)

to spread out, open
(passive voice, mostly perfect) to be spread out on all sides, to be scattered, dispersed

Inflection

Present: πετᾰ́ννῡμῐ, πετᾰ́ννῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πετᾰ́ννῡμῐ	πετᾰ́ννῡς	πετᾰ́ννῡσῐ(ν)	πετᾰ́ννῠτον	πετᾰ́ννῠτον	πετᾰ́ννῠμεν	πετᾰ́ννῠτε	πετᾰννῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πετᾰννῠ́ω	πετᾰννῠ́ῃς	πετᾰννῠ́ῃ	πετᾰννῠ́ητον	πετᾰννῠ́ητον	πετᾰννῠ́ωμεν	πετᾰννῠ́ητε	πετᾰννῠ́ωσῐ(ν)
	optative	πετᾰννῠ́οιμῐ	πετᾰννῠ́οις	πετᾰννῠ́οι	πετᾰννῠ́οιτον	πετᾰννῠοίτην	πετᾰννῠ́οιμεν	πετᾰννῠ́οιτε	πετᾰννῠ́οιεν
	imperative		πετᾰ́ννῡ	πετᾰννῠ́τω	πετᾰ́ννῠτον	πετᾰννῠ́των		πετᾰ́ννῠτε	πετᾰννῠ́ντων
middle/ passive	indicative	πετᾰ́ννῠμαι	πετᾰ́ννῠσαι	πετᾰ́ννῠται	πετᾰ́ννῠσθον	πετᾰ́ννῠσθον	πετᾰννῠ́μεθα	πετᾰ́ννῠσθε	πετᾰ́ννῠνται
	subjunctive	πετᾰννῠ́ωμαι	πετᾰννῠ́ῃ	πετᾰννῠ́ηται	πετᾰννῠ́ησθον	πετᾰννῠ́ησθον	πετᾰννῠώμεθᾰ	πετᾰννῠ́ησθε	πετᾰννῠ́ωνται
	optative	πετᾰννῠοίμην	πετᾰννῠ́οιο	πετᾰννῠ́οιτο	πετᾰννῠ́οισθον	πετᾰννῠοίσθην	πετᾰννῠοίμεθᾰ	πετᾰννῠ́οισθε	πετᾰννῠ́οιντο
	imperative		πετᾰ́ννῠσο	πετᾰννῠ́σθω	πετᾰ́ννῠσθον	πετᾰννῠ́σθων		πετᾰ́ννῠσθε	πετᾰννῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πετᾰννῠ́ναι				πετᾰ́ννῠσθαι
participle	m	πετᾰννῡ́ς				πετᾰννῠ́μενος
	f	πετᾰννῦσᾰ				πετᾰννῠμένη
	n	πετᾰννῠ́ν				πετᾰννῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπετᾰ́ννῡν, ἐπετᾰννῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπετᾰ́ννῡν	ἐπετᾰ́ννῡς	ἐπετᾰ́ννῡ	ἐπετᾰ́ννῠτον	ἐπετᾰννῠ́την	ἐπετᾰ́ννῠμεν	ἐπετᾰ́ννῠτε	ἐπετᾰ́ννῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπετᾰννῠ́μην	ἐπετᾰ́ννῠσο	ἐπετᾰ́ννῠτο	ἐπετᾰ́ννῠσθον	ἐπετᾰννῠ́σθην	ἐπετᾰννῠ́μεθᾰ	ἐπετᾰ́ννῠσθε	ἐπετᾰ́ννῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πετάσω, πετάσομαι, πετᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πετάσω	πετάσεις	πετάσει	πετάσετον	πετάσετον	πετάσομεν	πετάσετε	πετάσουσῐ(ν)
active	optative	πετάσοιμῐ	πετάσοις	πετάσοι	πετάσοιτον	πετασοίτην	πετάσοιμεν	πετάσοιτε	πετάσοιεν
middle	indicative	πετάσομαι	πετάσῃ, πετάσει	πετάσεται	πετάσεσθον	πετάσεσθον	πετασόμεθᾰ	πετάσεσθε	πετάσονται
middle	optative	πετασοίμην	πετάσοιο	πετάσοιτο	πετάσοισθον	πετασοίσθην	πετασοίμεθᾰ	πετάσοισθε	πετάσοιντο
passive	indicative	πετᾰσθήσομαι	πετᾰσθήσῃ	πετᾰσθήσεται	πετᾰσθήσεσθον	πετᾰσθήσεσθον	πετᾰσθησόμεθᾰ	πετᾰσθήσεσθε	πετᾰσθήσονται
passive	optative	πετᾰσθησοίμην	πετᾰσθήσοιο	πετᾰσθήσοιτο	πετᾰσθήσοισθον	πετᾰσθησοίσθην	πετᾰσθησοίμεθᾰ	πετᾰσθήσοισθε	πετᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πετάσειν			πετάσεσθαι		πετᾰσθήσεσθαι
participle	m	πετάσων			πετασόμενος		πετᾰσθησόμενος
	f	πετάσουσᾰ			πετασομένη		πετᾰσθησομένη
	n	πετᾶσον			πετασόμενον		πετᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πετέω, πετέομαι, πετᾰσθήσομαι (Attic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πετέω	πετέεις	πετέει	πετέετον	πετέετον	πετέομεν	πετέετε	πετέουσῐ(ν)
active	optative	πετέοιμῐ	πετέοις	πετέοι	πετέοιτον	πετεοίτην	πετέοιμεν	πετέοιτε	πετέοιεν
middle	indicative	πετέομαι	πετέῃ, πετέει	πετέεται	πετέεσθον	πετέεσθον	πετεόμεθᾰ	πετέεσθε	πετέονται
middle	optative	πετεοίμην	πετέοιο	πετέοιτο	πετέοισθον	πετεοίσθην	πετεοίμεθᾰ	πετέοισθε	πετέοιντο
passive	indicative	πετᾰσθήσομαι	πετᾰσθήσῃ	πετᾰσθήσεται	πετᾰσθήσεσθον	πετᾰσθήσεσθον	πετᾰσθησόμεθᾰ	πετᾰσθήσεσθε	πετᾰσθήσονται
passive	optative	πετᾰσθησοίμην	πετᾰσθήσοιο	πετᾰσθήσοιτο	πετᾰσθήσοισθον	πετᾰσθησοίσθην	πετᾰσθησοίμεθᾰ	πετᾰσθήσοισθε	πετᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πετέειν			πετέεσθαι		πετᾰσθήσεσθαι
participle	m	πετέων			πετεόμενος		πετᾰσθησόμενος
	f	πετέουσᾰ			πετεομένη		πετᾰσθησομένη
	n	πετέον			πετεόμενον		πετᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πετῶ, πετοῦμαι, πετᾰσθήσομαι (Attic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πετῶ	πετεῖς	πετεῖ	πετεῖτον	πετεῖτον	πετοῦμεν	πετεῖτε	πετοῦσῐ(ν)
active	optative	πετοίην, πετοῖμῐ	πετοίης, πετοῖς	πετοίη, πετοῖ	πετοῖτον, πετοίητον	πετοίτην, πετοιήτην	πετοῖμεν, πετοίημεν	πετοῖτε, πετοίητε	πετοῖεν, πετοίησᾰν
middle	indicative	πετοῦμαι	πετῇ	πετεῖται	πετεῖσθον	πετεῖσθον	πετούμεθᾰ	πετεῖσθε	πετοῦνται
middle	optative	πετοίμην	πετοῖο	πετοῖτο	πετοῖσθον	πετοίσθην	πετοίμεθᾰ	πετοῖσθε	πετοῖντο
passive	indicative	πετᾰσθήσομαι	πετᾰσθήσῃ	πετᾰσθήσεται	πετᾰσθήσεσθον	πετᾰσθήσεσθον	πετᾰσθησόμεθᾰ	πετᾰσθήσεσθε	πετᾰσθήσονται
passive	optative	πετᾰσθησοίμην	πετᾰσθήσοιο	πετᾰσθήσοιτο	πετᾰσθήσοισθον	πετᾰσθησοίσθην	πετᾰσθησοίμεθᾰ	πετᾰσθήσοισθε	πετᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πετεῖν			πετεῖσθαι		πετᾰσθήσεσθαι
participle	m	πετῶν			πετούμενος		πετᾰσθησόμενος
	f	πετοῦσᾰ			πετουμένη		πετᾰσθησομένη
	n	πετοῦν			πετούμενον		πετᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπέτᾰσᾰ, ἐπετᾰσᾰ́μην, ἐπετᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέτᾰσᾰ	ἐπέτᾰσᾰς	ἐπέτᾰσε(ν)	ἐπετᾰ́σᾰτον	ἐπετᾰσᾰ́την	ἐπετᾰ́σᾰμεν	ἐπετᾰ́σᾰτε	ἐπέτᾰσᾰν
	subjunctive	πετᾰ́σω	πετᾰ́σῃς	πετᾰ́σῃ	πετᾰ́σητον	πετᾰ́σητον	πετᾰ́σωμεν	πετᾰ́σητε	πετᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	πετᾰ́σαιμῐ	πετᾰ́σειᾰς, πετᾰ́σαις	πετᾰ́σειε(ν), πετᾰ́σαι	πετᾰ́σαιτον	πετᾰσαίτην	πετᾰ́σαιμεν	πετᾰ́σαιτε	πετᾰ́σειᾰν, πετᾰ́σαιεν
	imperative		πέτᾰσον	πετᾰσᾰ́τω	πετᾰ́σᾰτον	πετᾰσᾰ́των		πετᾰ́σᾰτε	πετᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπετᾰσᾰ́μην	ἐπετᾰ́σω	ἐπετᾰ́σᾰτο	ἐπετᾰ́σᾰσθον	ἐπετᾰσᾰ́σθην	ἐπετᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐπετᾰ́σᾰσθε	ἐπετᾰ́σᾰντο
	subjunctive	πετᾰ́σωμαι	πετᾰ́σῃ	πετᾰ́σηται	πετᾰ́σησθον	πετᾰ́σησθον	πετᾰσώμεθᾰ	πετᾰ́σησθε	πετᾰ́σωνται
	optative	πετᾰσαίμην	πετᾰ́σαιο	πετᾰ́σαιτο	πετᾰ́σαισθον	πετᾰσαίσθην	πετᾰσαίμεθᾰ	πετᾰ́σαισθε	πετᾰ́σαιντο
	imperative		πέτᾰσαι	πετᾰσᾰ́σθω	πετᾰ́σᾰσθον	πετᾰσᾰ́σθων		πετᾰ́σᾰσθε	πετᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπετᾰ́σθην	ἐπετᾰ́σθης	ἐπετᾰ́σθη	ἐπετᾰ́σθητον	ἐπετᾰσθήτην	ἐπετᾰ́σθημεν	ἐπετᾰ́σθητε	ἐπετᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	πετᾰσθῶ	πετᾰσθῇς	πετᾰσθῇ	πετᾰσθῆτον	πετᾰσθῆτον	πετᾰσθῶμεν	πετᾰσθῆτε	πετᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	πετᾰσθείην	πετᾰσθείης	πετᾰσθείη	πετᾰσθεῖτον, πετᾰσθείητον	πετᾰσθείτην, πετᾰσθειήτην	πετᾰσθεῖμεν, πετᾰσθείημεν	πετᾰσθεῖτε, πετᾰσθείητε	πετᾰσθεῖεν, πετᾰσθείησᾰν
	imperative		πετᾰ́σθητῐ	πετᾰσθήτω	πετᾰ́σθητον	πετᾰσθήτων		πετᾰ́σθητε	πετᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πετᾰ́σαι			πετᾰ́σᾰσθαι		πετᾰσθῆναι
participle	m	πετᾰ́σᾱς			πετᾰσᾰ́μενος		πετᾰσθείς
	f	πετᾰ́σᾱσᾰ			πετᾰσᾰμένη		πετᾰσθεῖσᾰ
	n	πετᾰ́σᾰν			πετᾰσᾰ́μενον		πετᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πέτᾰσσᾰ, πετᾰσσᾰ́μην, πετᾰ́σθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέτᾰσσᾰ	πέτᾰσσᾰς	πέτᾰσσε(ν)	πετᾰ́σσᾰτον	πετᾰσσᾰ́την	πετᾰ́σσᾰμεν	πετᾰ́σσᾰτε	πέτᾰσσᾰν
	subjunctive	πετᾰ́σσω, πετᾰ́σσωμῐ	πετᾰ́σσῃς, πετᾰ́σσῃσθᾰ	πετᾰ́σσῃ, πετᾰ́σσῃσῐ	πετᾰ́σσητον	πετᾰ́σσητον	πετᾰ́σσωμεν	πετᾰ́σσητε	πετᾰ́σσωσῐ(ν)
	optative	πετᾰ́σσαιμῐ	πετᾰ́σσαις, πετᾰ́σσαισθᾰ, πετᾰ́σσειᾰς	πετᾰ́σσειε(ν), πετᾰ́σσαι	πετᾰσσεῖτον	πετᾰσσείτην	πετᾰσσεῖμεν	πετᾰσσεῖτε	πετᾰσσεῖεν
	imperative		πέτᾰσσον	πετᾰσσᾰ́τω	πετᾰ́σσᾰτον	πετᾰσσᾰ́των		πετᾰ́σσᾰτε	πετᾰσσᾰ́ντων
middle	indicative	πετᾰσσᾰ́μην	πετᾰ́σσᾰο	πετᾰ́σσᾰτο	πετᾰ́σσᾰσθον	πετᾰσσᾰ́σθην	πετᾰσσᾰ́με(σ)θᾰ	πετᾰ́σσᾰσθε	πετᾰ́σσᾰντο
	subjunctive	πετᾰ́σσωμαι	πετᾰ́σσηαι	πετᾰ́σσηται	πετᾰ́σσησθον	πετᾰ́σσησθον	πετᾰσσώμε(σ)θᾰ	πετᾰ́σσησθε	πετᾰ́σσωνται
	optative	πετᾰσσαίμην	πετᾰ́σσαιο	πετᾰ́σσαιτο	πετᾰ́σσαισθον	πετᾰσσαίσθην	πετᾰσσαίμε(σ)θᾰ	πετᾰ́σσαισθε	πετᾰσσαίᾰτο
	imperative		πέτᾰσσαι	πετᾰσσᾰ́σθω	πετᾰ́σσᾰσθον	πετᾰσσᾰ́σθων		πετᾰ́σσᾰσθε	πετᾰσσᾰ́σθων
passive	indicative	πετᾰ́σθην	πετᾰ́σθης	πετᾰ́σθη	πετᾰ́σθητον	πετᾰσθήτην	πετᾰ́σθημεν	πετᾰ́σθητε	πετᾰ́σθησᾰν, πέτᾰσθεν
	subjunctive	πετᾰσθῶ	πετᾰσθῇς	πετᾰσθῇ	πετᾰσθῆτον	πετᾰσθῆτον	πετᾰσθῶμεν	πετᾰσθῆτε	πετᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	πετᾰσθείην	πετᾰσθείης	πετᾰσθείη	πετᾰσθεῖτον, πετᾰσθείητον	πετᾰσθείτην, πετᾰσθειήτην	πετᾰσθεῖμεν, πετᾰσθείημεν	πετᾰσθεῖτε, πετᾰσθείητε	πετᾰ́σθειεν, πετᾰσθείησᾰν
	imperative		πετᾰ́σθητῐ	πετᾰσθήτω	πετᾰ́σθητον	πετᾰσθήτων		πετᾰ́σθητε	πετᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πετᾰ́σσαι/πετᾰσσᾰ́μεν/πετᾰσσᾰμέναι			πετᾰ́σσᾰσθαι		πετᾰσθῆναι/πετᾰσθήμεναι
participle	m	πετᾰ́σσᾱς			πετᾰσσᾰ́μενος		πετᾰσθείς
	f	πετᾰ́σσᾱσᾰ			πετᾰσσᾰμένη		πετᾰσθεῖσᾰ
	n	πετᾰ́σσᾰν			πετᾰσσᾰ́μενον		πετᾰσθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπέτᾰκᾰ, πέπτᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπέτᾰκᾰ	πεπέτᾰκᾰς	πεπέτᾰκε(ν)	πεπετᾰ́κᾰτον	πεπετᾰ́κᾰτον	πεπετᾰ́κᾰμεν	πεπετᾰ́κᾰτε	πεπετᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπετᾰ́κω	πεπετᾰ́κῃς	πεπετᾰ́κῃ	πεπετᾰ́κητον	πεπετᾰ́κητον	πεπετᾰ́κωμεν	πεπετᾰ́κητε	πεπετᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	πεπετᾰ́κοιμῐ, πεπετᾰκοίην	πεπετᾰ́κοις, πεπετᾰκοίης	πεπετᾰ́κοι, πεπετᾰκοίη	πεπετᾰ́κοιτον	πεπετᾰκοίτην	πεπετᾰ́κοιμεν	πεπετᾰ́κοιτε	πεπετᾰ́κοιεν
	imperative		πεπέτᾰκε	πεπετᾰκέτω	πεπετᾰ́κετον	πεπετᾰκέτων		πεπετᾰ́κετε	πεπετᾰκόντων
middle/ passive	indicative	πέπτᾰμαι	πέπτᾰσαι	πέπτᾰται	πέπτᾰσθον	πέπτᾰσθον	πεπτᾰ́μεθᾰ	πέπτᾰσθε	πέπτᾰνται
	subjunctive	πεπτᾰμένος ὦ	πεπτᾰμένος ᾖς	πεπτᾰμένος ᾖ	πεπτᾰμένω ἦτον	πεπτᾰμένω ἦτον	πεπτᾰμένοι ὦμεν	πεπτᾰμένοι ἦτε	πεπτᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπτᾰμένος εἴην	πεπτᾰμένος εἴης	πεπτᾰμένος εἴη	πεπτᾰμένω εἴητον/εἶτον	πεπτᾰμένω εἰήτην/εἴτην	πεπτᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπτᾰμένοι εἴητε/εἶτε	πεπτᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπτᾰσο	πεπτᾰ́σθω	πέπτᾰσθον	πεπτᾰ́σθων		πέπτᾰσθε	πεπτᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπετᾰκέναι				πεπτᾰ́σθαι
participle	m	πεπετᾰκώς				πεπτᾰμένος
	f	πεπετᾰκυῖᾰ				πεπτᾰμένη
	n	πεπετᾰκός				πεπτᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεπετᾰ́κειν, ἐπεπτᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπετᾰ́κειν, ἐπεπετᾰ́κη	ἐπεπετᾰ́κεις, ἐπεπετᾰ́κης	ἐπεπετᾰ́κει(ν)	ἐπεπετᾰ́κετον	ἐπεπετᾰκέτην	ἐπεπετᾰ́κεμεν	ἐπεπετᾰ́κετε	ἐπεπετᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπτᾰ́μην	ἐπέπτᾰσο	ἐπέπτᾰτο	ἐπέπτᾰσθον	ἐπεπτᾰ́σθην	ἐπεπτᾰ́μεθᾰ	ἐπέπτᾰσθε	ἐπέπτᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

πέτᾰλον (pétalon)
πέτᾰσος (pétasos)
πέταυρον (pétauron)

References

“πετάννυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“πετάννυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“πετάννυμι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
πετάννυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
πετάννυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.