περιφρόνησις
Ancient Greek
Etymology
From περῐφρονέω (periphronéō, “to despise”) + -σις (-sis).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pe.ri.pʰró.nɛː.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pe.riˈpʰro.ne̝.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /pe.riˈɸro.ni.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /pe.riˈfro.ni.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /pe.riˈfro.ni.sis/
Noun
περῐφρόνησῐς • (periphrónēsis) f (genitive περῐφρονήσεως); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ περῐφρόνησῐς hē periphrónēsis |
τὼ περῐφρονήσει tṑ periphronḗsei |
αἱ περῐφρονήσεις hai periphronḗseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς περῐφρονήσεως tês periphronḗseōs |
τοῖν περῐφρονησέοιν toîn periphronēséoin |
τῶν περῐφρονήσεων tôn periphronḗseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ περῐφρονήσει têi periphronḗsei |
τοῖν περῐφρονησέοιν toîn periphronēséoin |
ταῖς περῐφρονήσεσῐ / περῐφρονήσεσῐν taîs periphronḗsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν περῐφρόνησῐν tḕn periphrónēsin |
τὼ περῐφρονήσει tṑ periphronḗsei |
τᾱ̀ς περῐφρονήσεις tā̀s periphronḗseis | ||||||||||
| Vocative | περῐφρόνησῐ periphrónēsi |
περῐφρονήσει periphronḗsei |
περῐφρονήσεις periphronḗseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: περιφρόνηση (perifrónisi)
Further reading
- “περιφρόνησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- περιφρόνησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.