περαιόω

Ancient Greek

Etymology

περαῖος (peraîos) +‎ -όω (-óō), from πέρᾱ (pérā, “beyond”), akin to πόρος (póros, “passage”).[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.rai̯.ó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.rɛˈo.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.rɛˈo.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.reˈo.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.reˈo.o/

Verb

περαιόω • (peraióō)

to carry over, carry across
(in passive) to pass over, cross

Conjugation

Present: περαιῶ, περαιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περαιῶ	περαιοῖς	περαιοῖ	περαιοῦτον	περαιοῦτον	περαιοῦμεν	περαιοῦτε	περαιοῦσῐ(ν)
	subjunctive	περαιῶ	περαιοῖς	περαιοῖ	περαιῶτον	περαιῶτον	περαιῶμεν	περαιῶτε	περαιῶσῐ(ν)
	optative	περαιοίην, περαιοῖμῐ	περαιοίης, περαιοῖς	περαιοίη, περαιοῖ	περαιοῖτον, περαιοίητον	περαιοίτην, περαιοιήτην	περαιοῖμεν, περαιοίημεν	περαιοῖτε, περαιοίητε	περαιοῖεν, περαιοίησᾰν
	imperative		περαίου	περαιούτω	περαιοῦτον	περαιούτων		περαιοῦτε	περαιούντων
middle/ passive	indicative	περαιοῦμαι	περαιοῖ	περαιοῦται	περαιοῦσθον	περαιοῦσθον	περαιούμεθᾰ	περαιοῦσθε	περαιοῦνται
	subjunctive	περαιῶμαι	περαιοῖ	περαιῶται	περαιῶσθον	περαιῶσθον	περαιώμεθᾰ	περαιῶσθε	περαιῶνται
	optative	περαιοίμην	περαιοῖο	περαιοῖτο	περαιοῖσθον	περαιοίσθην	περαιοίμεθᾰ	περαιοῖσθε	περαιοῖντο
	imperative		περαιοῦ	περαιούσθω	περαιοῦσθον	περαιούσθων		περαιοῦσθε	περαιούσθων
		active				middle/passive
infinitive		περαιοῦν				περαιοῦσθαι
participle	m	περαιῶν				περαιούμενος
	f	περαιοῦσᾰ				περαιουμένη
	n	περαιοῦν				περαιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπεραίουν, ἐπεραιούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεραίουν	ἐπεραίους	ἐπεραίου	ἐπεραιοῦτον	ἐπεραιούτην	ἐπεραιοῦμεν	ἐπεραιοῦτε	ἐπεραίουν
middle/ passive	indicative	ἐπεραιούμην	ἐπεραιοῦ	ἐπεραιοῦτο	ἐπεραιοῦσθον	ἐπεραιούσθην	ἐπεραιούμεθᾰ	ἐπεραιοῦσθε	ἐπεραιοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: περαίουν, περαιούμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περαίουν	περαίους	περαίου	περαιοῦτον	περαιούτην	περαιοῦμεν	περαιοῦτε	περαίουν
middle/ passive	indicative	περαιούμην	περαιοῦ	περαιοῦτο	περαιοῦσθον	περαιούσθην	περαιούμε(σ)θᾰ	περαιοῦσθε	περαιοῦντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: περαιώσω, περαιώσομαι, περαιωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	περαιώσω	περαιώσεις	περαιώσει	περαιώσετον	περαιώσετον	περαιώσομεν	περαιώσετε	περαιώσουσῐ(ν)
active	optative	περαιώσοιμῐ	περαιώσοις	περαιώσοι	περαιώσοιτον	περαιωσοίτην	περαιώσοιμεν	περαιώσοιτε	περαιώσοιεν
middle	indicative	περαιώσομαι	περαιώσῃ, περαιώσει	περαιώσεται	περαιώσεσθον	περαιώσεσθον	περαιωσόμεθᾰ	περαιώσεσθε	περαιώσονται
middle	optative	περαιωσοίμην	περαιώσοιο	περαιώσοιτο	περαιώσοισθον	περαιωσοίσθην	περαιωσοίμεθᾰ	περαιώσοισθε	περαιώσοιντο
passive	indicative	περαιωθήσομαι	περαιωθήσῃ	περαιωθήσεται	περαιωθήσεσθον	περαιωθήσεσθον	περαιωθησόμεθᾰ	περαιωθήσεσθε	περαιωθήσονται
passive	optative	περαιωθησοίμην	περαιωθήσοιο	περαιωθήσοιτο	περαιωθήσοισθον	περαιωθησοίσθην	περαιωθησοίμεθᾰ	περαιωθήσοισθε	περαιωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		περαιώσειν			περαιώσεσθαι		περαιωθήσεσθαι
participle	m	περαιώσων			περαιωσόμενος		περαιωθησόμενος
	f	περαιώσουσᾰ			περαιωσομένη		περαιωθησομένη
	n	περαιῶσον			περαιωσόμενον		περαιωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπεραίωσᾰ, ἐπεραιωσᾰ́μην, ἐπεραιώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεραίωσᾰ	ἐπεραίωσᾰς	ἐπεραίωσε(ν)	ἐπεραιώσᾰτον	ἐπεραιωσᾰ́την	ἐπεραιώσᾰμεν	ἐπεραιώσᾰτε	ἐπεραίωσᾰν
	subjunctive	περαιώσω	περαιώσῃς	περαιώσῃ	περαιώσητον	περαιώσητον	περαιώσωμεν	περαιώσητε	περαιώσωσῐ(ν)
	optative	περαιώσαιμῐ	περαιώσειᾰς, περαιώσαις	περαιώσειε(ν), περαιώσαι	περαιώσαιτον	περαιωσαίτην	περαιώσαιμεν	περαιώσαιτε	περαιώσειᾰν, περαιώσαιεν
	imperative		περαίωσον	περαιωσᾰ́τω	περαιώσᾰτον	περαιωσᾰ́των		περαιώσᾰτε	περαιωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεραιωσᾰ́μην	ἐπεραιώσω	ἐπεραιώσᾰτο	ἐπεραιώσᾰσθον	ἐπεραιωσᾰ́σθην	ἐπεραιωσᾰ́μεθᾰ	ἐπεραιώσᾰσθε	ἐπεραιώσᾰντο
	subjunctive	περαιώσωμαι	περαιώσῃ	περαιώσηται	περαιώσησθον	περαιώσησθον	περαιωσώμεθᾰ	περαιώσησθε	περαιώσωνται
	optative	περαιωσαίμην	περαιώσαιο	περαιώσαιτο	περαιώσαισθον	περαιωσαίσθην	περαιωσαίμεθᾰ	περαιώσαισθε	περαιώσαιντο
	imperative		περαίωσαι	περαιωσᾰ́σθω	περαιώσᾰσθον	περαιωσᾰ́σθων		περαιώσᾰσθε	περαιωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπεραιώθην	ἐπεραιώθης	ἐπεραιώθη	ἐπεραιώθητον	ἐπεραιωθήτην	ἐπεραιώθημεν	ἐπεραιώθητε	ἐπεραιώθησᾰν
	subjunctive	περαιωθῶ	περαιωθῇς	περαιωθῇ	περαιωθῆτον	περαιωθῆτον	περαιωθῶμεν	περαιωθῆτε	περαιωθῶσῐ(ν)
	optative	περαιωθείην	περαιωθείης	περαιωθείη	περαιωθεῖτον, περαιωθείητον	περαιωθείτην, περαιωθειήτην	περαιωθεῖμεν, περαιωθείημεν	περαιωθεῖτε, περαιωθείητε	περαιωθεῖεν, περαιωθείησᾰν
	imperative		περαιώθητῐ	περαιωθήτω	περαιώθητον	περαιωθήτων		περαιώθητε	περαιωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		περαιῶσαι			περαιώσᾰσθαι		περαιωθῆναι
participle	m	περαιώσᾱς			περαιωσᾰ́μενος		περαιωθείς
	f	περαιώσᾱσᾰ			περαιωσᾰμένη		περαιωθεῖσᾰ
	n	περαιῶσᾰν			περαιωσᾰ́μενον		περαιωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

→ English: pereion[2]

References

“pereon”, in Merriam-Webster Online Dictionary, Springfield, Mass.: Merriam-Webster, 1996–present.
“pereion”, in Dictionary.com Unabridged, Dictionary.com, LLC, 1995–present.