παρήμενος

Ancient Greek

Etymology

παρα- (para-) +‎ ἥμενος (hḗmenos). Apparently the perfect passive participle of an otherwise unattested verb πάρημαι (párēmai) (listed as such by all dictionaries).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rɛ̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈre̝.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈri.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈri.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈri.me.nos/

Adjective

πᾰρήμενος • (parḗmenos) m (feminine πᾰρημένη, neuter πᾰρήμενον); first/second declension

(Epic) seated beside, sitting beside

Declension

First and second declension of πᾰρήμενος; πᾰρημένη; πᾰρήμενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πᾰρήμενος parḗmenos	πᾰρημένη parēménē	πᾰρήμενον parḗmenon	πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένᾱ parēménā	πᾰρημένω parēménō	πᾰρήμενοι parḗmenoi	πᾰρήμεναι parḗmenai	πᾰρήμενᾰ parḗmena
Genitive	πᾰρημένου / πᾰρημενοῖο / πᾰρημένοιο / πᾰρημενόο / πᾰρημένοο parēménou / parēmenoîo / parēménoio / parēmenóo / parēménoo	πᾰρημένης parēménēs	πᾰρημένου / πᾰρημενοῖο / πᾰρημένοιο / πᾰρημενόο / πᾰρημένοο parēménou / parēmenoîo / parēménoio / parēmenóo / parēménoo	πᾰρημένοιῐν parēménoiin	πᾰρημέναιν / πᾰρημέναιῐν / πᾰρημένῃῐν parēménai(i)n / parēménēiin	πᾰρημένοιῐν parēménoiin	πᾰρημένων parēménōn	πᾰρημενᾱ́ων / πᾰρημενέ͜ων / πᾰρημενῶν parēmenā́ōn / parēmené͜ōn / parēmenôn	πᾰρημένων parēménōn
Dative	πᾰρημένῳ parēménōi	πᾰρημένῃ parēménēi	πᾰρημένῳ parēménōi	πᾰρημένοιῐν parēménoiin	πᾰρημέναιν / πᾰρημέναιῐν / πᾰρημένῃῐν parēménai(i)n / parēménēiin	πᾰρημένοιῐν parēménoiin	πᾰρημένοισῐ / πᾰρημένοισῐν / πᾰρημένοις parēménoisi(n) / parēménois	πᾰρημένῃσῐ / πᾰρημένῃσῐν / πᾰρημένῃς / πᾰρημέναις parēménēisi(n) / parēménēis / parēménais	πᾰρημένοισῐ / πᾰρημένοισῐν / πᾰρημένοις parēménoisi(n) / parēménois
Accusative	πᾰρήμενον parḗmenon	πᾰρημένην parēménēn	πᾰρήμενον parḗmenon	πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένᾱ parēménā	πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένους parēménous	πᾰρημένᾱς parēménās	πᾰρήμενᾰ parḗmena
Vocative	πᾰρήμενε parḗmene	πᾰρημένη parēménē	πᾰρήμενον parḗmenon	πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένᾱ parēménā	πᾰρημένω parēménō	πᾰρήμενοι parḗmenoi	πᾰρήμεναι parḗmenai	πᾰρήμενᾰ parḗmena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πᾰρημένως parēménōs			πᾰρημενώτερος parēmenṓteros			πᾰρημενώτᾰτος parēmenṓtatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.