παλίμπλαγκτος

Ancient Greek

Etymology

From πάλιν (pálin, “back, backwards”) +‎ πλαγκτός (planktós, “wandering, roaming”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.lím.plaŋk.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈlim.plaŋk.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈlim.plaŋɡ.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈlim.plaŋɡ.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈlim.blaŋɡ.tos/

Adjective

πᾰλῐ́μπλᾰγκτος • (palímplanktos) m or f (neuter πᾰλῐ́μπλᾰγκτον); second declension

back-driven, wandering backwards

Inflection

Second declension of πᾰλῐ́μπλᾰγκτος; πᾰλῐ́μπλᾰγκτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πᾰλῐ́μπλᾰγκτος palímplanktos	πᾰλῐ́μπλᾰγκτον palímplankton	πᾰλῐμπλᾰ́γκτω palimplánktō	πᾰλῐμπλᾰ́γκτω palimplánktō	πᾰλῐ́μπλᾰγκτοι palímplanktoi	πᾰλῐ́μπλᾰγκτᾰ palímplankta
Genitive	πᾰλῐμπλᾰ́γκτου palimplánktou	πᾰλῐμπλᾰ́γκτου palimplánktou	πᾰλῐμπλᾰ́γκτοιν palimplánktoin	πᾰλῐμπλᾰ́γκτοιν palimplánktoin	πᾰλῐμπλᾰ́γκτων palimplánktōn	πᾰλῐμπλᾰ́γκτων palimplánktōn
Dative	πᾰλῐμπλᾰ́γκτῳ palimplánktōi	πᾰλῐμπλᾰ́γκτῳ palimplánktōi	πᾰλῐμπλᾰ́γκτοιν palimplánktoin	πᾰλῐμπλᾰ́γκτοιν palimplánktoin	πᾰλῐμπλᾰ́γκτοις palimplánktois	πᾰλῐμπλᾰ́γκτοις palimplánktois
Accusative	πᾰλῐ́μπλᾰγκτον palímplankton	πᾰλῐ́μπλᾰγκτον palímplankton	πᾰλῐμπλᾰ́γκτω palimplánktō	πᾰλῐμπλᾰ́γκτω palimplánktō	πᾰλῐμπλᾰ́γκτους palimplánktous	πᾰλῐ́μπλᾰγκτᾰ palímplankta
Vocative	πᾰλῐ́μπλᾰγκτε palímplankte	πᾰλῐ́μπλᾰγκτον palímplankton	πᾰλῐμπλᾰ́γκτω palimplánktō	πᾰλῐμπλᾰ́γκτω palimplánktō	πᾰλῐ́μπλᾰγκτοι palímplanktoi	πᾰλῐ́μπλᾰγκτᾰ palímplankta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πᾰλῐμπλᾰ́γκτως palimplánktōs		πᾰλῐμπλᾰγκτότερος palimplanktóteros		πᾰλῐμπλᾰγκτότᾰτος palimplanktótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.