πήδινος

Ancient Greek

Etymology

From πηδός (pēdós, “kind of tree”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pɛ̌ː.di.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpe̝.di.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ði.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ði.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ði.nos/

Adjective

πήδῐνος • (pḗdinos) m (feminine πηδῐ́νη, neuter πήδῐνον); first/second declension

made of πηδός (pēdós)

Inflection

First and second declension of πήδῐνος; πηδῐ́νη; πήδῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πήδῐνος pḗdinos	πηδῐ́νη pēdínē	πήδῐνον pḗdinon	πηδῐ́νω pēdínō	πηδῐ́νᾱ pēdínā	πηδῐ́νω pēdínō	πήδῐνοι pḗdinoi	πήδῐναι pḗdinai	πήδῐνᾰ pḗdina
Genitive	πηδῐ́νου pēdínou	πηδῐ́νης pēdínēs	πηδῐ́νου pēdínou	πηδῐ́νοιν pēdínoin	πηδῐ́ναιν pēdínain	πηδῐ́νοιν pēdínoin	πηδῐ́νων pēdínōn	πηδῐ́νων pēdínōn	πηδῐ́νων pēdínōn
Dative	πηδῐ́νῳ pēdínōi	πηδῐ́νῃ pēdínēi	πηδῐ́νῳ pēdínōi	πηδῐ́νοιν pēdínoin	πηδῐ́ναιν pēdínain	πηδῐ́νοιν pēdínoin	πηδῐ́νοις pēdínois	πηδῐ́ναις pēdínais	πηδῐ́νοις pēdínois
Accusative	πήδῐνον pḗdinon	πηδῐ́νην pēdínēn	πήδῐνον pḗdinon	πηδῐ́νω pēdínō	πηδῐ́νᾱ pēdínā	πηδῐ́νω pēdínō	πηδῐ́νους pēdínous	πηδῐ́νᾱς pēdínās	πήδῐνᾰ pḗdina
Vocative	πήδῐνε pḗdine	πηδῐ́νη pēdínē	πήδῐνον pḗdinon	πηδῐ́νω pēdínō	πηδῐ́νᾱ pēdínā	πηδῐ́νω pēdínō	πήδῐνοι pḗdinoi	πήδῐναι pḗdinai	πήδῐνᾰ pḗdina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πηδῐ́νως pēdínōs			πηδῐνώτερος pēdinṓteros			πηδῐνώτᾰτος pēdinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.