οὐδέτερος

Ancient Greek

Etymology

From οὐδείς (oudeís) +‎ -τερος (-teros).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /uː.dé.te.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /uˈde.te.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /uˈðe.te.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /uˈðe.te.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /uˈðe.te.ros/

Adjective

οὐδέτερος • (oudéteros) (feminine οὐδετέρᾱ, neuter οὐδέτερον)

Declension

First and second declension of οὐδέτερος; οὐδετέρᾱ; οὐδέτερον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	οὐδέτερος oudéteros	οὐδετέρᾱ oudetérā	οὐδέτερον oudéteron	οὐδετέρω oudetérō	οὐδετέρᾱ oudetérā	οὐδετέρω oudetérō	οὐδέτεροι oudéteroi	οὐδέτεραι oudéterai	οὐδέτερᾰ oudétera
Genitive	οὐδετέρου oudetérou	οὐδετέρᾱς oudetérās	οὐδετέρου oudetérou	οὐδετέροιν oudetéroin	οὐδετέραιν oudetérain	οὐδετέροιν oudetéroin	οὐδετέρων oudetérōn	οὐδετέρων oudetérōn	οὐδετέρων oudetérōn
Dative	οὐδετέρῳ oudetérōi	οὐδετέρᾳ oudetérāi	οὐδετέρῳ oudetérōi	οὐδετέροιν oudetéroin	οὐδετέραιν oudetérain	οὐδετέροιν oudetéroin	οὐδετέροις oudetérois	οὐδετέραις oudetérais	οὐδετέροις oudetérois
Accusative	οὐδέτερον oudéteron	οὐδετέρᾱν oudetérān	οὐδέτερον oudéteron	οὐδετέρω oudetérō	οὐδετέρᾱ oudetérā	οὐδετέρω oudetérō	οὐδετέρους oudetérous	οὐδετέρᾱς oudetérās	οὐδέτερᾰ oudétera
Vocative	οὐδέτερε oudétere	οὐδετέρᾱ oudetérā	οὐδέτερον oudéteron	οὐδετέρω oudetérō	οὐδετέρᾱ oudetérā	οὐδετέρω oudetérō	οὐδέτεροι oudéteroi	οὐδέτεραι oudéterai	οὐδέτερᾰ oudétera
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	οὐδέτερον oudéteron			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: ουδέτερος (oudéteros)

οὐδέτερος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Descendants

See also

Further reading