οἰκέω

Ancient Greek

Alternative forms

οἰκείω (oikeíō) — Epic
ϝοικέω (woikéō) — Locrian

Etymology

From οἶκος (oîkos, “house”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.ké.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /yˈke.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈce.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈce.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈce.o/

Verb

οἰκέω • (oikéō)

(transitive)
1. to inhabit
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 194
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 961
  - 407 BCE, Euripides, Iphigenia in Aulis 1508
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.1
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.175
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.32
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.110
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.18
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 20.218
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 221
2. to colonize, settle in
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 360.11
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.27
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.142
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.193
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.115
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.668
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.8
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.27
3. to manage, direct, govern
  - 389 BCE – 314 BCE, Aeschines, Against Timarchus 22
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1284b.38
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 150
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Theocrines 62
  - 458 BCE, Euripides, Electra 386
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 144
  - 428 BCE, Euripides, Hippolytus 486
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Nicocles 19
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laches 185a
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 936b
  - 380 BCE, Plato, The Republic 371c
  - 380 BCE, Plato, The Republic 520d
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1535
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.37
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.67
(intransitive)
1. to dwell, reside, live
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1234
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 78
  - 414 BCE, Aristophanes, The Birds 967
  - 4th century BC, Eubulus, Collected Works 10
  - 413 BCE, Euripides, Ion 314
  - 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 1098
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 450
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.56
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.116
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 9.200
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 9.400
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Philon 9
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 10.58
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 3.34
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 92
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 414
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 990
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1390
2. (of cities) to be situated
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.166
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panegyricus 39
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Helen 35
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.4.1
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 7.1.3
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 7.5.5
3. to be governed
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Charmides 162a
  - 380 BCE, Plato, The Republic 462d
  - 380 BCE, Plato, The Republic 472e
  - 380 BCE, Plato, The Republic 543a
  - 380 BCE, Plato, The Republic 599d
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.37
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.2.64

Inflection

Present: οἰκέω, οἰκέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκέω	οἰκέεις	οἰκέει	οἰκέετον	οἰκέετον	οἰκέομεν	οἰκέετε	οἰκέουσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκέω	οἰκέῃς	οἰκέῃ	οἰκέητον	οἰκέητον	οἰκέωμεν	οἰκέητε	οἰκέωσῐ(ν)
	optative	οἰκέοιμῐ	οἰκέοις	οἰκέοι	οἰκέοιτον	οἰκεοίτην	οἰκέοιμεν	οἰκέοιτε	οἰκέοιεν
	imperative		οἴκεε	οἰκεέτω	οἰκέετον	οἰκεέτων		οἰκέετε	οἰκεόντων
middle/ passive	indicative	οἰκέομαι	οἰκέῃ, οἰκέει	οἰκέεται	οἰκέεσθον	οἰκέεσθον	οἰκεόμεθᾰ	οἰκέεσθε	οἰκέονται
	subjunctive	οἰκέωμαι	οἰκέῃ	οἰκέηται	οἰκέησθον	οἰκέησθον	οἰκεώμεθᾰ	οἰκέησθε	οἰκέωνται
	optative	οἰκεοίμην	οἰκέοιο	οἰκέοιτο	οἰκέοισθον	οἰκεοίσθην	οἰκεοίμεθᾰ	οἰκέοισθε	οἰκέοιντο
	imperative		οἰκέου	οἰκεέσθω	οἰκέεσθον	οἰκεέσθων		οἰκέεσθε	οἰκεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκέειν				οἰκέεσθαι
participle	m	οἰκέων				οἰκεόμενος
	f	οἰκέουσᾰ				οἰκεομένη
	n	οἰκέον				οἰκεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: οἰκῶ, οἰκοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκῶ	οἰκεῖς	οἰκεῖ	οἰκεῖτον	οἰκεῖτον	οἰκοῦμεν	οἰκεῖτε	οἰκοῦσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκῶ	οἰκῇς	οἰκῇ	οἰκῆτον	οἰκῆτον	οἰκῶμεν	οἰκῆτε	οἰκῶσῐ(ν)
	optative	οἰκοίην, οἰκοῖμῐ	οἰκοίης, οἰκοῖς	οἰκοίη, οἰκοῖ	οἰκοῖτον, οἰκοίητον	οἰκοίτην, οἰκοιήτην	οἰκοῖμεν, οἰκοίημεν	οἰκοῖτε, οἰκοίητε	οἰκοῖεν, οἰκοίησᾰν
	imperative		οἴκει	οἰκείτω	οἰκεῖτον	οἰκείτων		οἰκεῖτε	οἰκούντων
middle/ passive	indicative	οἰκοῦμαι	οἰκεῖ, οἰκῇ	οἰκεῖται	οἰκεῖσθον	οἰκεῖσθον	οἰκούμεθᾰ	οἰκεῖσθε	οἰκοῦνται
	subjunctive	οἰκῶμαι	οἰκῇ	οἰκῆται	οἰκῆσθον	οἰκῆσθον	οἰκώμεθᾰ	οἰκῆσθε	οἰκῶνται
	optative	οἰκοίμην	οἰκοῖο	οἰκοῖτο	οἰκοῖσθον	οἰκοίσθην	οἰκοίμεθᾰ	οἰκοῖσθε	οἰκοῖντο
	imperative		οἰκοῦ	οἰκείσθω	οἰκεῖσθον	οἰκείσθων		οἰκεῖσθε	οἰκείσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκεῖν				οἰκεῖσθαι
participle	m	οἰκῶν				οἰκούμενος
	f	οἰκοῦσᾰ				οἰκουμένη
	n	οἰκοῦν				οἰκούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: οἰκείω, οἰκείομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκείω	οἰκείεις	οἰκείει	οἰκείετον	οἰκείετον	οἰκείομεν	οἰκείετε	οἰκείουσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκείω, οἰκείωμῐ	οἰκείῃς, οἰκείῃσθᾰ	οἰκείῃ, οἰκείῃσῐ	οἰκείητον	οἰκείητον	οἰκείωμεν	οἰκείητε	οἰκείωσῐ(ν)
	optative	οἰκείοιμῐ	οἰκείοισ(θᾰ)	οἰκείοι	οἰκείοιτον	οἰκειοίτην	οἰκείοιμεν	οἰκείοιτε	οἰκείοιεν
	imperative		οἴκειε	οἰκειέτω	οἰκείετον	οἰκειέτων		οἰκείετε	οἰκειόντων
middle/ passive	indicative	οἰκείομαι	οἰκείεαι	οἰκείεται	οἰκείεσθον	οἰκείεσθον	οἰκειόμε(σ)θᾰ	οἰκείεσθε	οἰκείονται
	subjunctive	οἰκείωμαι	οἰκείηαι	οἰκείηται	οἰκείησθον	οἰκείησθον	οἰκειώμε(σ)θᾰ	οἰκείησθε	οἰκείωνται
	optative	οἰκειοίμην	οἰκείοιο	οἰκείοιτο	οἰκείοισθον	οἰκειοίσθην	οἰκειοίμε(σ)θᾰ	οἰκείοισθε	οἰκειοίᾰτο
	imperative		οἰκείεο	οἰκειέσθω	οἰκείεσθον	οἰκειέσθων		οἰκείεσθε	οἰκειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκείειν/οἰκειέμεν(αι)/οἰκειμέναι				οἰκείεσθαι
participle	m	οἰκείων				οἰκειόμενος
	f	οἰκείουσᾰ				οἰκειομένη
	n	οἰκεῖον				οἰκειόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾤκεον, ᾠκεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾤκεον	ᾤκεες	ᾤκεε(ν)	ᾠκέετον	ᾠκεέτην	ᾠκέομεν	ᾠκέετε	ᾤκεον
middle/ passive	indicative	ᾠκεόμην	ᾠκέου	ᾠκέετο	ᾠκέεσθον	ᾠκεέσθην	ᾠκεόμεθᾰ	ᾠκέεσθε	ᾠκέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾤκουν, ᾠκούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾤκουν	ᾤκεις	ᾤκει	ᾠκεῖτον	ᾠκείτην	ᾠκοῦμεν	ᾠκεῖτε	ᾤκουν
middle/ passive	indicative	ᾠκούμην	ᾠκοῦ	ᾠκεῖτο	ᾠκεῖσθον	ᾠκείσθην	ᾠκούμεθᾰ	ᾠκεῖσθε	ᾠκοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: οἴκεον, οἰκεόμην (Ionic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἴκεον	οἴκεες	οἴκεε(ν)	οἰκέετον	οἰκεέτην	οἰκέομεν	οἰκέετε	οἴκεον
middle/ passive	indicative	οἰκεόμην	οἰκέου	οἰκέετο	οἰκέεσθον	οἰκεέσθην	οἰκεόμεθᾰ	οἰκέεσθε	οἰκέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: οἴκευν, οἰκεύμην (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἴκευν	οἴκεις	οἴκει	οἰκεῖτον	οἰκείτην	οἰκεῦμεν	οἰκεῖτε	οἴκευν
middle/ passive	indicative	οἰκεύμην	οἰκεῦ	οἰκεῖτο	οἰκεῖσθον	οἰκείσθην	οἰκεύμεθᾰ	οἰκεῖσθε	οἰκεῦντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: οἰκήσω, οἰκήσομαι, οἰκηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκήσω	οἰκήσεις	οἰκήσει	οἰκήσετον	οἰκήσετον	οἰκήσομεν	οἰκήσετε	οἰκήσουσῐ(ν)
active	optative	οἰκήσοιμῐ	οἰκήσοις	οἰκήσοι	οἰκήσοιτον	οἰκησοίτην	οἰκήσοιμεν	οἰκήσοιτε	οἰκήσοιεν
middle	indicative	οἰκήσομαι	οἰκήσῃ, οἰκήσει	οἰκήσεται	οἰκήσεσθον	οἰκήσεσθον	οἰκησόμεθᾰ	οἰκήσεσθε	οἰκήσονται
middle	optative	οἰκησοίμην	οἰκήσοιο	οἰκήσοιτο	οἰκήσοισθον	οἰκησοίσθην	οἰκησοίμεθᾰ	οἰκήσοισθε	οἰκήσοιντο
passive	indicative	οἰκηθήσομαι	οἰκηθήσῃ	οἰκηθήσεται	οἰκηθήσεσθον	οἰκηθήσεσθον	οἰκηθησόμεθᾰ	οἰκηθήσεσθε	οἰκηθήσονται
passive	optative	οἰκηθησοίμην	οἰκηθήσοιο	οἰκηθήσοιτο	οἰκηθήσοισθον	οἰκηθησοίσθην	οἰκηθησοίμεθᾰ	οἰκηθήσοισθε	οἰκηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		οἰκήσειν			οἰκήσεσθαι		οἰκηθήσεσθαι
participle	m	οἰκήσων			οἰκησόμενος		οἰκηθησόμενος
	f	οἰκήσουσᾰ			οἰκησομένη		οἰκηθησομένη
	n	οἰκῆσον			οἰκησόμενον		οἰκηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾤκησᾰ, ᾠκησᾰ́μην, ᾠκήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾤκησᾰ	ᾤκησᾰς	ᾤκησε(ν)	ᾠκήσᾰτον	ᾠκησᾰ́την	ᾠκήσᾰμεν	ᾠκήσᾰτε	ᾤκησᾰν
	subjunctive	οἰκήσω	οἰκήσῃς	οἰκήσῃ	οἰκήσητον	οἰκήσητον	οἰκήσωμεν	οἰκήσητε	οἰκήσωσῐ(ν)
	optative	οἰκήσαιμῐ	οἰκήσειᾰς, οἰκήσαις	οἰκήσειε(ν), οἰκήσαι	οἰκήσαιτον	οἰκησαίτην	οἰκήσαιμεν	οἰκήσαιτε	οἰκήσειᾰν, οἰκήσαιεν
	imperative		οἴκησον	οἰκησᾰ́τω	οἰκήσᾰτον	οἰκησᾰ́των		οἰκήσᾰτε	οἰκησᾰ́ντων
middle	indicative	ᾠκησᾰ́μην	ᾠκήσω	ᾠκήσᾰτο	ᾠκήσᾰσθον	ᾠκησᾰ́σθην	ᾠκησᾰ́μεθᾰ	ᾠκήσᾰσθε	ᾠκήσᾰντο
	subjunctive	οἰκήσωμαι	οἰκήσῃ	οἰκήσηται	οἰκήσησθον	οἰκήσησθον	οἰκησώμεθᾰ	οἰκήσησθε	οἰκήσωνται
	optative	οἰκησαίμην	οἰκήσαιο	οἰκήσαιτο	οἰκήσαισθον	οἰκησαίσθην	οἰκησαίμεθᾰ	οἰκήσαισθε	οἰκήσαιντο
	imperative		οἴκησαι	οἰκησᾰ́σθω	οἰκήσᾰσθον	οἰκησᾰ́σθων		οἰκήσᾰσθε	οἰκησᾰ́σθων
passive	indicative	ᾠκήθην	ᾠκήθης	ᾠκήθη	ᾠκήθητον	ᾠκηθήτην	ᾠκήθημεν	ᾠκήθητε	ᾠκήθησᾰν
	subjunctive	οἰκηθῶ	οἰκηθῇς	οἰκηθῇ	οἰκηθῆτον	οἰκηθῆτον	οἰκηθῶμεν	οἰκηθῆτε	οἰκηθῶσῐ(ν)
	optative	οἰκηθείην	οἰκηθείης	οἰκηθείη	οἰκηθεῖτον, οἰκηθείητον	οἰκηθείτην, οἰκηθειήτην	οἰκηθεῖμεν, οἰκηθείημεν	οἰκηθεῖτε, οἰκηθείητε	οἰκηθεῖεν, οἰκηθείησᾰν
	imperative		οἰκήθητῐ	οἰκηθήτω	οἰκήθητον	οἰκηθήτων		οἰκήθητε	οἰκηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		οἰκῆσαι			οἰκήσᾰσθαι		οἰκηθῆναι
participle	m	οἰκήσᾱς			οἰκησᾰ́μενος		οἰκηθείς
	f	οἰκήσᾱσᾰ			οἰκησᾰμένη		οἰκηθεῖσᾰ
	n	οἰκῆσᾰν			οἰκησᾰ́μενον		οἰκηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾤκηκᾰ, ᾤκημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾤκηκᾰ	ᾤκηκᾰς	ᾤκηκε(ν)	ᾠκήκᾰτον	ᾠκήκᾰτον	ᾠκήκᾰμεν	ᾠκήκᾰτε	ᾠκήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾠκήκω	ᾠκήκῃς	ᾠκήκῃ	ᾠκήκητον	ᾠκήκητον	ᾠκήκωμεν	ᾠκήκητε	ᾠκήκωσῐ(ν)
	optative	ᾠκήκοιμῐ, ᾠκηκοίην	ᾠκήκοις, ᾠκηκοίης	ᾠκήκοι, ᾠκηκοίη	ᾠκήκοιτον	ᾠκηκοίτην	ᾠκήκοιμεν	ᾠκήκοιτε	ᾠκήκοιεν
	imperative		ᾤκηκε	ᾠκηκέτω	ᾠκήκετον	ᾠκηκέτων		ᾠκήκετε	ᾠκηκόντων
middle/ passive	indicative	ᾤκημαι	ᾤκησαι	ᾤκηται	ᾤκησθον	ᾤκησθον	ᾠκήμεθᾰ	ᾤκησθε	ᾤκηνται
	subjunctive	ᾠκημένος ὦ	ᾠκημένος ᾖς	ᾠκημένος ᾖ	ᾠκημένω ἦτον	ᾠκημένω ἦτον	ᾠκημένοι ὦμεν	ᾠκημένοι ἦτε	ᾠκημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾠκημένος εἴην	ᾠκημένος εἴης	ᾠκημένος εἴη	ᾠκημένω εἴητον/εἶτον	ᾠκημένω εἰήτην/εἴτην	ᾠκημένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾠκημένοι εἴητε/εἶτε	ᾠκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾤκησο	ᾠκήσθω	ᾤκησθον	ᾠκήσθων		ᾤκησθε	ᾠκήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾠκηκέναι				ᾠκῆσθαι
participle	m	ᾠκηκώς				ᾠκημένος
	f	ᾠκηκυῖᾰ				ᾠκημένη
	n	ᾠκηκός				ᾠκημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

οἰκετεύω (oiketeúō)

Derived terms

ἄγροικος (ágroikos)
ἀντοικέω (antoikéō)
ἀποικέω (apoikéō)
δῐοικέω (dioikéō)
εἰσοικέω (eisoikéō)
ἐμβρύοικος (embrúoikos)
ἐνοικέω (enoikéō)
ἐξοικέω (exoikéō)
ἐποικέω (epoikéō)
κᾰτοικέω (katoikéō)
μετοικέω (metoikéō)
περιοικέω (perioikéō)
προοικέω (prooikéō)
προσοικέω (prosoikéō)
πᾰροικέω (paroikéō)
σῠνοικέω (sunoikéō)
ὑπεροικέω (huperoikéō)
ὑποικέω (hupoikéō)

Related terms

ἀοίκητος (aoíkētos)
οἴκημᾰ (oíkēma)
οἰκήσῐμος (oikḗsimos)
οἴκησῐς (oíkēsis)
οἰκητήρ (oikētḗr)
οἰκητήρῐον (oikētḗrion)
οἰκητήρῐος (oikētḗrios)
οἰκητής (oikētḗs)
οἰκητός (oikētós)
οἰκήτωρ (oikḗtōr)
οἰκητῐκός (oikētikós)