ορθογραφία

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀρθογραφία (orthographía), equivalent to ορθο- (ortho-, “correct, ortho-”) +‎ -γραφία (-grafía, “writing, -graphy”).

Pronunciation
  • IPA(key): /oɾθoɣɾaˈfia/
  • Hyphenation: ορ‧θο‧γρα‧φί‧α

Noun

ορθογραφία • (orthografía) f (uncountable)

  1. spelling (act, practice, ability, or subject of forming words with letters)
    Το να γράφει κανείς «γυνέκα» δεν είναι σωστή ορθογραφία.
    To na gráfei kaneís «gynéka» den eínai sostí orthografía.
    For anyone to write 'wuman' (sic) is not correct spelling.
  2. (by extension) spelling (as a school subject)
    Ο Στέλιος παίρνει πάντα άριστα στην ορθογραφία.
    O Stélios paírnei pánta árista stin orthografía.
    Stelios always gets an excellent score in spelling.
  3. orthography (aspect of language study concerned with letters and their sequences in words)

Declension
  ορθογραφία
case     \     number singular
nominative ορθογραφία •
genitive ορθογραφίας •
accusative ορθογραφία •
vocative ορθογραφία •

Antonyms

Derived terms
  • ανορθογραφία f (anorthografía, “misspelling”)
  • ανορθόγραφος (anorthógrafos, “misspelt, misspelled”, adjective)
  • ανορθογραφώ (anorthografó, “to misspell”)
  • ορθογραφικός (orthografikós, “orthographical, spelling”)
  • ορθογράφος m (orthográfos, “orthographer, correct speller”)
  • ορθογραφώ (orthografó, “to spell correctly”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.