ξυντίθημι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyn.tí.tʰɛː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksynˈti.tʰe.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ksynˈti.θi.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksynˈti.θi.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksinˈdi.θi.mi/

Verb

ξυντίθημῐ • (xuntíthēmi)

Old Attic form of συντίθημι (suntíthēmi)

Conjugation

Present: ξυντῐ́θημῐ, ξυντῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυντῐ́θημῐ	ξυντῐ́θης	ξυντῐ́θησῐ(ν)	ξυντῐ́θετον	ξυντῐ́θετον	ξυντῐ́θεμεν	ξυντῐ́θετε	ξυντῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ξυντῐθῶ	ξυντῐθῇς	ξυντῐθῇ	ξυντῐθῆτον	ξυντῐθῆτον	ξυντῐθῶμεν	ξυντῐθῆτε	ξυντῐθῶσῐ(ν)
	optative	ξυντῐθείην	ξυντῐθείης	ξυντῐθείη	ξυντῐθεῖτον, ξυντῐθείητον	ξυντῐθείτην, ξυντῐθειήτην	ξυντῐθεῖμεν, ξυντῐθείημεν	ξυντῐθεῖτε, ξυντῐθείητε	ξυντῐθεῖεν, ξυντῐθείησᾰν
	imperative		ξυντῐ́θει	ξυντῐθέτω	ξυντῐ́θετον	ξυντῐθέτων		ξυντῐ́θετε	ξυντῐθέντων
middle/ passive	indicative	ξυντῐ́θεμαι	ξυντῐ́θεσαι	ξυντῐ́θεται	ξυντῐ́θεσθον	ξυντῐ́θεσθον	ξυντῐθέμεθᾰ	ξυντῐ́θεσθε	ξυντῐ́θενται
	subjunctive	ξυντῐθῶμαι	ξυντῐθῇ	ξυντῐθῆται	ξυντῐθῆσθον	ξυντῐθῆσθον	ξυντῐθώμεθᾰ	ξυντῐθῆσθε	ξυντῐθῶνται
	optative	ξυντῐθείμην	ξυντῐθεῖο	ξυντῐθεῖτο, ξυντῐθοῖτο	ξυντῐθεῖσθον, ξυντῐθοῖσθον	ξυντῐθείσθην, ξυντῐθοίσθην	ξυντῐθείμεθᾰ, ξυντῐθοίμεθᾰ	ξυντῐθεῖσθε, ξυντῐθοῖσθε	ξυντῐθεῖντο, ξυντῐθοῖντο
	imperative		ξυντῐ́θεσο	ξυντῐθέσθω	ξυντῐ́θεσθον	ξυντῐθέσθων		ξυντῐ́θεσθε	ξυντῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ξυντῐθέναι				ξυντῐ́θεσθαι
participle	m	ξυντῐθείς				ξυντῐθέμενος
	f	ξυντῐθεῖσᾰ				ξυντῐθεμένη
	n	ξυντῐθέν				ξυντῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ξῠνετῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ξῠνετῐθέμην	ξῠνετῐ́θεσο	ξῠνετῐ́θετο	ξῠνετῐ́θεσθον	ξῠνετῐθέσθην	ξῠνετῐθέμεθᾰ	ξῠνετῐ́θεσθε	ξῠνετῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ξυντεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ξυντεθήσομαι	ξυντεθήσῃ	ξυντεθήσεται	ξυντεθήσεσθον	ξυντεθήσεσθον	ξυντεθησόμεθᾰ	ξυντεθήσεσθε	ξυντεθήσονται
passive	optative	ξυντεθησοίμην	ξυντεθήσοιο	ξυντεθήσοιτο	ξυντεθήσοισθον	ξυντεθησοίσθην	ξυντεθησοίμεθᾰ	ξυντεθήσοισθε	ξυντεθήσοιντο
							passive
infinitive							ξυντεθήσεσθαι
participle	m						ξυντεθησόμενος
	f						ξυντεθησομένη
	n						ξυντεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ξῠνέθετον, ξῠνεθέμην, ξῠνετέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ξῠνέθετον	ξῠνεθέτην	ξῠνέθεμεν	ξῠνέθετε	ξῠνέθεσᾰν
	subjunctive	ξυνθῶ	ξυνθῇς	ξυνθῇ	ξυνθῆτον	ξυνθῆτον	ξυνθῶμεν	ξυνθῆτε	ξυνθῶσῐ(ν)
	optative	ξυνθείην	ξυνθείης	ξυνθείη	ξυνθεῖτον, ξυνθείητον	ξυνθείτην, ξυνθειήτην	ξυνθεῖμεν, ξυνθείημεν	ξυνθεῖτε, ξυνθείητε	ξυνθεῖεν, ξυνθείησᾰν
	imperative		ξῦνθες	ξυνθέτω	ξύνθετον	ξυνθέτων		ξύνθετε	ξυνθέντων
middle	indicative	ξῠνεθέμην	ξῠνέθου	ξῠνέθετο	ξῠνέθεσθον	ξῠνεθέσθην	ξῠνεθέμεθᾰ	ξῠνέθεσθε	ξῠνέθεντο
	subjunctive	ξυνθῶμαι	ξυνθῇ	ξυνθῆται	ξυνθῆσθον	ξυνθῆσθον	ξυνθώμεθᾰ	ξυνθῆσθε	ξυνθῶνται
	optative	ξυνθείμην	ξυνθεῖο	ξυνθεῖτο, ξυνθοῖτο	ξυνθεῖσθον	ξυνθείσθην	ξυνθείμεθᾰ	ξυνθεῖσθε	ξυνθεῖντο
	imperative		ξύνθου	ξυνθέσθω	ξύνθεσθον	ξυνθέσθων		ξύνθεσθε	ξυνθέσθων
passive	indicative	ξῠνετέθην	ξῠνετέθης	ξῠνετέθη	ξῠνετέθητον	ξῠνετεθήτην	ξῠνετέθημεν	ξῠνετέθητε	ξῠνετέθησᾰν
	subjunctive	ξυντεθῶ	ξυντεθῇς	ξυντεθῇ	ξυντεθῆτον	ξυντεθῆτον	ξυντεθῶμεν	ξυντεθῆτε	ξυντεθῶσῐ(ν)
	optative	ξυντεθείην	ξυντεθείης	ξυντεθείη	ξυντεθεῖτον, ξυντεθείητον	ξυντεθείτην, ξυντεθειήτην	ξυντεθεῖμεν, ξυντεθείημεν	ξυντεθεῖτε, ξυντεθείητε	ξυντεθεῖεν, ξυντεθείησᾰν
	imperative		ξυντέθηθῐ	ξυντεθήτω	ξυντέθητον	ξυντεθήτων		ξυντέθητε	ξυντεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ξυνθεῖναι			ξυνθέσθαι		ξυντεθῆναι
participle	m	ξυνθείς			ξυνθέμενος		ξυντεθείς
	f	ξυνθεῖσᾰ			ξυνθεμένη		ξυντεθεῖσᾰ
	n	ξυνθέν			ξυνθέμενον		ξυντεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ξῠνέθηκᾰ, ξῠνεθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξῠνέθηκᾰ	ξῠνέθηκᾰς	ξῠνέθηκε(ν)	ξῠνεθήκᾰτον	ξῠνεθηκᾰ́την	ξῠνεθήκᾰμεν	ξῠνεθήκᾰτε	ξῠνέθηκᾰν
	subjunctive	ξυνθήκω	ξυνθήκῃς	ξυνθήκῃ	ξυνθήκητον	ξυνθήκητον	ξυνθήκωμεν	ξυνθήκητε	ξυνθήκωσῐ(ν)
	optative	ξυνθήκαιμῐ	ξυνθήκειᾰς, ξυνθήκαις	ξυνθήκειε(ν), ξυνθήκαι	ξυνθήκαιτον	ξυνθηκαίτην	ξυνθήκαιμεν	ξυνθήκαιτε	ξυνθήκειᾰν, ξυνθήκαιεν
	imperative		ξύνθηκον	ξυνθηκᾰ́τω	ξυνθήκᾰτον	ξυνθηκᾰ́των		ξυνθήκᾰτε	ξυνθηκᾰ́ντων
middle	indicative	ξῠνεθηκᾰ́μην	ξῠνεθήκω	ξῠνεθήκᾰτο	ξῠνεθήκᾰσθον	ξῠνεθηκᾰ́σθην	ξῠνεθηκᾰ́μεθᾰ	ξῠνεθήκᾰσθε	ξῠνεθήκᾰντο
	subjunctive	ξυνθήκωμαι	ξυνθήκῃ	ξυνθήκηται	ξυνθήκησθον	ξυνθήκησθον	ξυνθηκώμεθᾰ	ξυνθήκησθε	ξυνθήκωνται
	optative	ξυνθηκαίμην	ξυνθήκαιο	ξυνθήκαιτο	ξυνθήκαισθον	ξυνθηκαίσθην	ξυνθηκαίμεθᾰ	ξυνθήκαισθε	ξυνθήκαιντο
	imperative		ξύνθηκαι	ξυνθηκᾰ́σθω	ξυνθήκᾰσθον	ξυνθηκᾰ́σθων		ξυνθήκᾰσθε	ξυνθηκᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ξυνθῆκαι			ξυνθήκᾰσθαι
participle	m	ξυνθήκᾱς			ξυνθηκᾰ́μενος
	f	ξυνθήκᾱσᾰ			ξυνθηκᾰμένη
	n	ξυνθῆκᾰν			ξυνθηκᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ξυντέθειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ξυντέθειμαι	ξυντέθεισαι	ξυντέθειται	ξυντέθεισθον	ξυντέθεισθον	ξυντεθείμεθᾰ	ξυντέθεισθε	ξυντέθεινται
	subjunctive	ξυντεθειμένος ὦ	ξυντεθειμένος ᾖς	ξυντεθειμένος ᾖ	ξυντεθειμένω ἦτον	ξυντεθειμένω ἦτον	ξυντεθειμένοι ὦμεν	ξυντεθειμένοι ἦτε	ξυντεθειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ξυντεθειμένος εἴην	ξυντεθειμένος εἴης	ξυντεθειμένος εἴη	ξυντεθειμένω εἴητον/εἶτον	ξυντεθειμένω εἰήτην/εἴτην	ξυντεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν	ξυντεθειμένοι εἴητε/εἶτε	ξυντεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ξυντέθεισο	ξυντεθείσθω	ξυντέθεισθον	ξυντεθείσθων		ξυντέθεισθε	ξυντεθείσθων

infinitive						ξυντεθεῖσθαι
participle	m					ξυντεθειμένος
	f					ξυντεθειμένη
	n					ξυντεθειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.