ξυνθάπτω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksyn.tʰáp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ksynˈtʰap.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ksynˈθap.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ksynˈθap.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ksinˈθap.to/

Verb

ξυνθάπτω • (xuntháptō)

Old Attic form of συνθάπτω (suntháptō, “to bury together (with)”)

Conjugation

Present: ξυνθᾰ́πτω, ξυνθᾰ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυνθᾰ́πτω	ξυνθᾰ́πτεις	ξυνθᾰ́πτει	ξυνθᾰ́πτετον	ξυνθᾰ́πτετον	ξυνθᾰ́πτομεν	ξυνθᾰ́πτετε	ξυνθᾰ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	ξυνθᾰ́πτω	ξυνθᾰ́πτῃς	ξυνθᾰ́πτῃ	ξυνθᾰ́πτητον	ξυνθᾰ́πτητον	ξυνθᾰ́πτωμεν	ξυνθᾰ́πτητε	ξυνθᾰ́πτωσῐ(ν)
	optative	ξυνθᾰ́πτοιμῐ	ξυνθᾰ́πτοις	ξυνθᾰ́πτοι	ξυνθᾰ́πτοιτον	ξυνθᾰπτοίτην	ξυνθᾰ́πτοιμεν	ξυνθᾰ́πτοιτε	ξυνθᾰ́πτοιεν
	imperative		ξύνθᾰπτε	ξυνθᾰπτέτω	ξυνθᾰ́πτετον	ξυνθᾰπτέτων		ξυνθᾰ́πτετε	ξυνθᾰπτόντων
middle/ passive	indicative	ξυνθᾰ́πτομαι	ξυνθᾰ́πτῃ, ξυνθᾰ́πτει	ξυνθᾰ́πτεται	ξυνθᾰ́πτεσθον	ξυνθᾰ́πτεσθον	ξυνθᾰπτόμεθᾰ	ξυνθᾰ́πτεσθε	ξυνθᾰ́πτονται
	subjunctive	ξυνθᾰ́πτωμαι	ξυνθᾰ́πτῃ	ξυνθᾰ́πτηται	ξυνθᾰ́πτησθον	ξυνθᾰ́πτησθον	ξυνθᾰπτώμεθᾰ	ξυνθᾰ́πτησθε	ξυνθᾰ́πτωνται
	optative	ξυνθᾰπτοίμην	ξυνθᾰ́πτοιο	ξυνθᾰ́πτοιτο	ξυνθᾰ́πτοισθον	ξυνθᾰπτοίσθην	ξυνθᾰπτοίμεθᾰ	ξυνθᾰ́πτοισθε	ξυνθᾰ́πτοιντο
	imperative		ξυνθᾰ́πτου	ξυνθᾰπτέσθω	ξυνθᾰ́πτεσθον	ξυνθᾰπτέσθων		ξυνθᾰ́πτεσθε	ξυνθᾰπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ξυνθᾰ́πτειν				ξυνθᾰ́πτεσθαι
participle	m	ξυνθᾰ́πτων				ξυνθᾰπτόμενος
	f	ξυνθᾰ́πτουσᾰ				ξυνθᾰπτομένη
	n	ξυνθᾰ́πτον				ξυνθᾰπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ξυνέθᾰπτον, ξυνεθᾰπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυνέθᾰπτον	ξυνέθᾰπτες	ξυνέθᾰπτε(ν)	ξυνεθᾰ́πτετον	ξυνεθᾰπτέτην	ξυνεθᾰ́πτομεν	ξυνεθᾰ́πτετε	ξυνέθᾰπτον
middle/ passive	indicative	ξυνεθᾰπτόμην	ξυνεθᾰ́πτου	ξυνεθᾰ́πτετο	ξυνεθᾰ́πτεσθον	ξυνεθᾰπτέσθην	ξυνεθᾰπτόμεθᾰ	ξυνεθᾰ́πτεσθε	ξυνεθᾰ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ξυνθᾰ́ψω, ξυνθᾰ́ψομαι, ξυντᾰφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ξυνθᾰ́ψω	ξυνθᾰ́ψεις	ξυνθᾰ́ψει	ξυνθᾰ́ψετον	ξυνθᾰ́ψετον	ξυνθᾰ́ψομεν	ξυνθᾰ́ψετε	ξυνθᾰ́ψουσῐ(ν)
active	optative	ξυνθᾰ́ψοιμῐ	ξυνθᾰ́ψοις	ξυνθᾰ́ψοι	ξυνθᾰ́ψοιτον	ξυνθᾰψοίτην	ξυνθᾰ́ψοιμεν	ξυνθᾰ́ψοιτε	ξυνθᾰ́ψοιεν
middle	indicative	ξυνθᾰ́ψομαι	ξυνθᾰ́ψῃ, ξυνθᾰ́ψει	ξυνθᾰ́ψεται	ξυνθᾰ́ψεσθον	ξυνθᾰ́ψεσθον	ξυνθᾰψόμεθᾰ	ξυνθᾰ́ψεσθε	ξυνθᾰ́ψονται
middle	optative	ξυνθᾰψοίμην	ξυνθᾰ́ψοιο	ξυνθᾰ́ψοιτο	ξυνθᾰ́ψοισθον	ξυνθᾰψοίσθην	ξυνθᾰψοίμεθᾰ	ξυνθᾰ́ψοισθε	ξυνθᾰ́ψοιντο
passive	indicative	ξυντᾰφήσομαι	ξυντᾰφήσῃ	ξυντᾰφήσεται	ξυντᾰφήσεσθον	ξυντᾰφήσεσθον	ξυντᾰφησόμεθᾰ	ξυντᾰφήσεσθε	ξυντᾰφήσονται
passive	optative	ξυντᾰφησοίμην	ξυντᾰφήσοιο	ξυντᾰφήσοιτο	ξυντᾰφήσοισθον	ξυντᾰφησοίσθην	ξυντᾰφησοίμεθᾰ	ξυντᾰφήσοισθε	ξυντᾰφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ξυνθᾰ́ψειν			ξυνθᾰ́ψεσθαι		ξυντᾰφήσεσθαι
participle	m	ξυνθᾰ́ψων			ξυνθᾰψόμενος		ξυντᾰφησόμενος
	f	ξυνθᾰ́ψουσᾰ			ξυνθᾰψομένη		ξυντᾰφησομένη
	n	ξυνθᾰ́ψον			ξυνθᾰψόμενον		ξυντᾰφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ξυνετᾰ́φην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ξυνετᾰ́φην	ξυνετᾰ́φης	ξυνετᾰ́φη	ξυνετᾰ́φητον	ξυνετᾰφήτην	ξυνετᾰ́φημεν	ξυνετᾰ́φητε	ξυνετᾰ́φησᾰν
	subjunctive	ξυντᾰφῶ	ξυντᾰφῇς	ξυντᾰφῇ	ξυντᾰφῆτον	ξυντᾰφῆτον	ξυντᾰφῶμεν	ξυντᾰφῆτε	ξυντᾰφῶσῐ(ν)
	optative	ξυντᾰφείην	ξυντᾰφείης	ξυντᾰφείη	ξυντᾰφεῖτον, ξυντᾰφείητον	ξυντᾰφείτην, ξυντᾰφειήτην	ξυντᾰφεῖμεν, ξυντᾰφείημεν	ξυντᾰφεῖτε, ξυντᾰφείητε	ξυντᾰφεῖεν, ξυντᾰφείησᾰν
	imperative		ξυντᾰ́φηθῐ	ξυντᾰφήτω	ξυντᾰ́φητον	ξυντᾰφήτων		ξυντᾰ́φητε	ξυντᾰφέντων
							passive
infinitive							ξυντᾰφῆναι
participle	m						ξυντᾰφείς
	f						ξυντᾰφεῖσᾰ
	n						ξυντᾰφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ξυντέθᾰμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ξυντέθᾰμμαι	ξυντέθᾰψαι	ξυντέθᾰπται	ξυντέθᾰφθον	ξυντέθᾰφθον	ξυντεθᾰ́μμεθᾰ	ξυντέθᾰφθε	ξυντεθᾰ́πᾰται
	subjunctive	ξυντεθᾰμμένος ὦ	ξυντεθᾰμμένος ᾖς	ξυντεθᾰμμένος ᾖ	ξυντεθᾰμμένω ἦτον	ξυντεθᾰμμένω ἦτον	ξυντεθᾰμμένοι ὦμεν	ξυντεθᾰμμένοι ἦτε	ξυντεθᾰμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ξυντεθᾰμμένος εἴην	ξυντεθᾰμμένος εἴης	ξυντεθᾰμμένος εἴη	ξυντεθᾰμμένω εἴητον/εἶτον	ξυντεθᾰμμένω εἰήτην/εἴτην	ξυντεθᾰμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ξυντεθᾰμμένοι εἴητε/εἶτε	ξυντεθᾰμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ξυντέθᾰψο	ξυντεθᾰ́φθω	ξυντέθᾰφθον	ξυντεθᾰ́φθων		ξυντέθᾰφθε	ξυντεθᾰ́φθων
						middle/passive
infinitive						ξυντεθᾰ́φθαι
participle	m					ξυντεθᾰμμένος
	f					ξυντεθᾰμμένη
	n					ξυντεθᾰμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.