νοθεύω

Ancient Greek

Etymology

From νόθος (nóthos, “spurious, counterfeit”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.tʰěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /noˈtʰe.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /noˈθe.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /noˈθe.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /noˈθe.vo/

Verb

νοθεύω • (notheúō)

to corrupt, adulterate
to consider spurious

Conjugation

Present: νοθεύω, νοθεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοθεύω	νοθεύεις	νοθεύει	νοθεύετον	νοθεύετον	νοθεύομεν	νοθεύετε	νοθεύουσῐ(ν)
	subjunctive	νοθεύω	νοθεύῃς	νοθεύῃ	νοθεύητον	νοθεύητον	νοθεύωμεν	νοθεύητε	νοθεύωσῐ(ν)
	optative	νοθεύοιμῐ	νοθεύοις	νοθεύοι	νοθεύοιτον	νοθευοίτην	νοθεύοιμεν	νοθεύοιτε	νοθεύοιεν
	imperative		νόθευε	νοθευέτω	νοθεύετον	νοθευέτων		νοθεύετε	νοθευόντων
middle/ passive	indicative	νοθεύομαι	νοθεύῃ, νοθεύει	νοθεύεται	νοθεύεσθον	νοθεύεσθον	νοθευόμεθᾰ	νοθεύεσθε	νοθεύονται
	subjunctive	νοθεύωμαι	νοθεύῃ	νοθεύηται	νοθεύησθον	νοθεύησθον	νοθευώμεθᾰ	νοθεύησθε	νοθεύωνται
	optative	νοθευοίμην	νοθεύοιο	νοθεύοιτο	νοθεύοισθον	νοθευοίσθην	νοθευοίμεθᾰ	νοθεύοισθε	νοθεύοιντο
	imperative		νοθεύου	νοθευέσθω	νοθεύεσθον	νοθευέσθων		νοθεύεσθε	νοθευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νοθεύειν				νοθεύεσθαι
participle	m	νοθεύων				νοθευόμενος
	f	νοθεύουσᾰ				νοθευομένη
	n	νοθεῦον				νοθευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνόθευον, ἐνοθευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόθευον	ἐνόθευες	ἐνόθευε(ν)	ἐνοθεύετον	ἐνοθευέτην	ἐνοθεύομεν	ἐνοθεύετε	ἐνόθευον
middle/ passive	indicative	ἐνοθευόμην	ἐνοθεύου	ἐνοθεύετο	ἐνοθεύεσθον	ἐνοθευέσθην	ἐνοθευόμεθᾰ	ἐνοθεύεσθε	ἐνοθεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νοθεύσω, νοθεύσομαι, νοθευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νοθεύσω	νοθεύσεις	νοθεύσει	νοθεύσετον	νοθεύσετον	νοθεύσομεν	νοθεύσετε	νοθεύσουσῐ(ν)
active	optative	νοθεύσοιμῐ	νοθεύσοις	νοθεύσοι	νοθεύσοιτον	νοθευσοίτην	νοθεύσοιμεν	νοθεύσοιτε	νοθεύσοιεν
middle	indicative	νοθεύσομαι	νοθεύσῃ, νοθεύσει	νοθεύσεται	νοθεύσεσθον	νοθεύσεσθον	νοθευσόμεθᾰ	νοθεύσεσθε	νοθεύσονται
middle	optative	νοθευσοίμην	νοθεύσοιο	νοθεύσοιτο	νοθεύσοισθον	νοθευσοίσθην	νοθευσοίμεθᾰ	νοθεύσοισθε	νοθεύσοιντο
passive	indicative	νοθευθήσομαι	νοθευθήσῃ	νοθευθήσεται	νοθευθήσεσθον	νοθευθήσεσθον	νοθευθησόμεθᾰ	νοθευθήσεσθε	νοθευθήσονται
passive	optative	νοθευθησοίμην	νοθευθήσοιο	νοθευθήσοιτο	νοθευθήσοισθον	νοθευθησοίσθην	νοθευθησοίμεθᾰ	νοθευθήσοισθε	νοθευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νοθεύσειν			νοθεύσεσθαι		νοθευθήσεσθαι
participle	m	νοθεύσων			νοθευσόμενος		νοθευθησόμενος
	f	νοθεύσουσᾰ			νοθευσομένη		νοθευθησομένη
	n	νοθεῦσον			νοθευσόμενον		νοθευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνόθευσᾰ, ἐνοθευσᾰ́μην, ἐνοθεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνόθευσᾰ	ἐνόθευσᾰς	ἐνόθευσε(ν)	ἐνοθεύσᾰτον	ἐνοθευσᾰ́την	ἐνοθεύσᾰμεν	ἐνοθεύσᾰτε	ἐνόθευσᾰν
	subjunctive	νοθεύσω	νοθεύσῃς	νοθεύσῃ	νοθεύσητον	νοθεύσητον	νοθεύσωμεν	νοθεύσητε	νοθεύσωσῐ(ν)
	optative	νοθεύσαιμῐ	νοθεύσειᾰς, νοθεύσαις	νοθεύσειε(ν), νοθεύσαι	νοθεύσαιτον	νοθευσαίτην	νοθεύσαιμεν	νοθεύσαιτε	νοθεύσειᾰν, νοθεύσαιεν
	imperative		νόθευσον	νοθευσᾰ́τω	νοθεύσᾰτον	νοθευσᾰ́των		νοθεύσᾰτε	νοθευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνοθευσᾰ́μην	ἐνοθεύσω	ἐνοθεύσᾰτο	ἐνοθεύσᾰσθον	ἐνοθευσᾰ́σθην	ἐνοθευσᾰ́μεθᾰ	ἐνοθεύσᾰσθε	ἐνοθεύσᾰντο
	subjunctive	νοθεύσωμαι	νοθεύσῃ	νοθεύσηται	νοθεύσησθον	νοθεύσησθον	νοθευσώμεθᾰ	νοθεύσησθε	νοθεύσωνται
	optative	νοθευσαίμην	νοθεύσαιο	νοθεύσαιτο	νοθεύσαισθον	νοθευσαίσθην	νοθευσαίμεθᾰ	νοθεύσαισθε	νοθεύσαιντο
	imperative		νόθευσαι	νοθευσᾰ́σθω	νοθεύσᾰσθον	νοθευσᾰ́σθων		νοθεύσᾰσθε	νοθευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνοθεύθην	ἐνοθεύθης	ἐνοθεύθη	ἐνοθεύθητον	ἐνοθευθήτην	ἐνοθεύθημεν	ἐνοθεύθητε	ἐνοθεύθησᾰν
	subjunctive	νοθευθῶ	νοθευθῇς	νοθευθῇ	νοθευθῆτον	νοθευθῆτον	νοθευθῶμεν	νοθευθῆτε	νοθευθῶσῐ(ν)
	optative	νοθευθείην	νοθευθείης	νοθευθείη	νοθευθεῖτον, νοθευθείητον	νοθευθείτην, νοθευθειήτην	νοθευθεῖμεν, νοθευθείημεν	νοθευθεῖτε, νοθευθείητε	νοθευθεῖεν, νοθευθείησᾰν
	imperative		νοθεύθητῐ	νοθευθήτω	νοθεύθητον	νοθευθήτων		νοθεύθητε	νοθευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νοθεῦσαι			νοθεύσᾰσθαι		νοθευθῆναι
participle	m	νοθεύσᾱς			νοθευσᾰ́μενος		νοθευθείς
	f	νοθεύσᾱσᾰ			νοθευσᾰμένη		νοθευθεῖσᾰ
	n	νοθεῦσᾰν			νοθευσᾰ́μενον		νοθευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

νόθευσῐς (nótheusis)
νοθευτής (notheutḗs)