νεωτερίζω

Ancient Greek

Etymology

From νεώτερος (neṓteros, “newer”) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation
 

Verb

νεωτερίζω • (neōterízō)

  1. (intransitive) to attempt anything new, make a violent change
  2. (intransitive) to attempt political changes, make innovations or revolutionary movements
  3. (transitive) to revolutionize

Conjugation
   Present: νεωτερῐ́ζω, νεωτερῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεωτερῐ́ζω νεωτερῐ́ζεις νεωτερῐ́ζει νεωτερῐ́ζετον νεωτερῐ́ζετον νεωτερῐ́ζομεν νεωτερῐ́ζετε νεωτερῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive νεωτερῐ́ζω νεωτερῐ́ζῃς νεωτερῐ́ζῃ νεωτερῐ́ζητον νεωτερῐ́ζητον νεωτερῐ́ζωμεν νεωτερῐ́ζητε νεωτερῐ́ζωσῐ(ν)
optative νεωτερῐ́ζοιμῐ νεωτερῐ́ζοις νεωτερῐ́ζοι νεωτερῐ́ζοιτον νεωτερῐζοίτην νεωτερῐ́ζοιμεν νεωτερῐ́ζοιτε νεωτερῐ́ζοιεν
imperative   νεωτέρῐζε νεωτερῐζέτω νεωτερῐ́ζετον νεωτερῐζέτων   νεωτερῐ́ζετε νεωτερῐζόντων
middle/
passive		 indicative νεωτερῐ́ζομαι νεωτερῐ́ζῃ,
νεωτερῐ́ζει		 νεωτερῐ́ζεται νεωτερῐ́ζεσθον νεωτερῐ́ζεσθον νεωτερῐζόμεθᾰ νεωτερῐ́ζεσθε νεωτερῐ́ζονται
subjunctive νεωτερῐ́ζωμαι νεωτερῐ́ζῃ νεωτερῐ́ζηται νεωτερῐ́ζησθον νεωτερῐ́ζησθον νεωτερῐζώμεθᾰ νεωτερῐ́ζησθε νεωτερῐ́ζωνται
optative νεωτερῐζοίμην νεωτερῐ́ζοιο νεωτερῐ́ζοιτο νεωτερῐ́ζοισθον νεωτερῐζοίσθην νεωτερῐζοίμεθᾰ νεωτερῐ́ζοισθε νεωτερῐ́ζοιντο
imperative   νεωτερῐ́ζου νεωτερῐζέσθω νεωτερῐ́ζεσθον νεωτερῐζέσθων   νεωτερῐ́ζεσθε νεωτερῐζέσθων
active middle/passive
infinitive νεωτερῐ́ζειν νεωτερῐ́ζεσθαι
participle m νεωτερῐ́ζων νεωτερῐζόμενος
f νεωτερῐ́ζουσᾰ νεωτερῐζομένη
n νεωτερῐ́ζον νεωτερῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνεωτέρῐζον, ἐνεωτερῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεωτέρῐζον ἐνεωτέρῐζες ἐνεωτέρῐζε(ν) ἐνεωτερῐ́ζετον ἐνεωτερῐζέτην ἐνεωτερῐ́ζομεν ἐνεωτερῐ́ζετε ἐνεωτέρῐζον
middle/
passive		 indicative ἐνεωτερῐζόμην ἐνεωτερῐ́ζου ἐνεωτερῐ́ζετο ἐνεωτερῐ́ζεσθον ἐνεωτερῐζέσθην ἐνεωτερῐζόμεθᾰ ἐνεωτερῐ́ζεσθε ἐνεωτερῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νεωτερῐέω, νεωτερῐέομαι, νεωτερῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεωτερῐέω νεωτερῐέεις νεωτερῐέει νεωτερῐέετον νεωτερῐέετον νεωτερῐέομεν νεωτερῐέετε νεωτερῐέουσῐ(ν)
optative νεωτερῐέοιμῐ νεωτερῐέοις νεωτερῐέοι νεωτερῐέοιτον νεωτερῐεοίτην νεωτερῐέοιμεν νεωτερῐέοιτε νεωτερῐέοιεν
middle indicative νεωτερῐέομαι νεωτερῐέῃ,
νεωτερῐέει		 νεωτερῐέεται νεωτερῐέεσθον νεωτερῐέεσθον νεωτερῐεόμεθᾰ νεωτερῐέεσθε νεωτερῐέονται
optative νεωτερῐεοίμην νεωτερῐέοιο νεωτερῐέοιτο νεωτερῐέοισθον νεωτερῐεοίσθην νεωτερῐεοίμεθᾰ νεωτερῐέοισθε νεωτερῐέοιντο
passive indicative νεωτερῐσθήσομαι νεωτερῐσθήσῃ νεωτερῐσθήσεται νεωτερῐσθήσεσθον νεωτερῐσθήσεσθον νεωτερῐσθησόμεθᾰ νεωτερῐσθήσεσθε νεωτερῐσθήσονται
optative νεωτερῐσθησοίμην νεωτερῐσθήσοιο νεωτερῐσθήσοιτο νεωτερῐσθήσοισθον νεωτερῐσθησοίσθην νεωτερῐσθησοίμεθᾰ νεωτερῐσθήσοισθε νεωτερῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive νεωτερῐέειν νεωτερῐέεσθαι νεωτερῐσθήσεσθαι
participle m νεωτερῐέων νεωτερῐεόμενος νεωτερῐσθησόμενος
f νεωτερῐέουσᾰ νεωτερῐεομένη νεωτερῐσθησομένη
n νεωτερῐέον νεωτερῐεόμενον νεωτερῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νεωτερῐῶ, νεωτερῐοῦμαι, νεωτερῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νεωτερῐῶ νεωτερῐεῖς νεωτερῐεῖ νεωτερῐεῖτον νεωτερῐεῖτον νεωτερῐοῦμεν νεωτερῐεῖτε νεωτερῐοῦσῐ(ν)
optative νεωτερῐοίην,
νεωτερῐοῖμῐ		 νεωτερῐοίης,
νεωτερῐοῖς		 νεωτερῐοίη,
νεωτερῐοῖ		 νεωτερῐοῖτον,
νεωτερῐοίητον		 νεωτερῐοίτην,
νεωτερῐοιήτην		 νεωτερῐοῖμεν,
νεωτερῐοίημεν		 νεωτερῐοῖτε,
νεωτερῐοίητε		 νεωτερῐοῖεν,
νεωτερῐοίησᾰν
middle indicative νεωτερῐοῦμαι νεωτερῐῇ νεωτερῐεῖται νεωτερῐεῖσθον νεωτερῐεῖσθον νεωτερῐούμεθᾰ νεωτερῐεῖσθε νεωτερῐοῦνται
optative νεωτερῐοίμην νεωτερῐοῖο νεωτερῐοῖτο νεωτερῐοῖσθον νεωτερῐοίσθην νεωτερῐοίμεθᾰ νεωτερῐοῖσθε νεωτερῐοῖντο
passive indicative νεωτερῐσθήσομαι νεωτερῐσθήσῃ νεωτερῐσθήσεται νεωτερῐσθήσεσθον νεωτερῐσθήσεσθον νεωτερῐσθησόμεθᾰ νεωτερῐσθήσεσθε νεωτερῐσθήσονται
optative νεωτερῐσθησοίμην νεωτερῐσθήσοιο νεωτερῐσθήσοιτο νεωτερῐσθήσοισθον νεωτερῐσθησοίσθην νεωτερῐσθησοίμεθᾰ νεωτερῐσθήσοισθε νεωτερῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive νεωτερῐεῖν νεωτερῐεῖσθαι νεωτερῐσθήσεσθαι
participle m νεωτερῐῶν νεωτερῐούμενος νεωτερῐσθησόμενος
f νεωτερῐοῦσᾰ νεωτερῐουμένη νεωτερῐσθησομένη
n νεωτερῐοῦν νεωτερῐούμενον νεωτερῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνεωτέρῐσᾰ, ἐνεωτερῐσᾰ́μην, ἐνεωτερῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεωτέρῐσᾰ ἐνεωτέρῐσᾰς ἐνεωτέρῐσε(ν) ἐνεωτερῐ́σᾰτον ἐνεωτερῐσᾰ́την ἐνεωτερῐ́σᾰμεν ἐνεωτερῐ́σᾰτε ἐνεωτέρῐσᾰν
subjunctive νεωτερῐ́σω νεωτερῐ́σῃς νεωτερῐ́σῃ νεωτερῐ́σητον νεωτερῐ́σητον νεωτερῐ́σωμεν νεωτερῐ́σητε νεωτερῐ́σωσῐ(ν)
optative νεωτερῐ́σαιμῐ νεωτερῐ́σειᾰς,
νεωτερῐ́σαις		 νεωτερῐ́σειε(ν),
νεωτερῐ́σαι		 νεωτερῐ́σαιτον νεωτερῐσαίτην νεωτερῐ́σαιμεν νεωτερῐ́σαιτε νεωτερῐ́σειᾰν,
νεωτερῐ́σαιεν
imperative   νεωτέρῐσον νεωτερῐσᾰ́τω νεωτερῐ́σᾰτον νεωτερῐσᾰ́των   νεωτερῐ́σᾰτε νεωτερῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐνεωτερῐσᾰ́μην ἐνεωτερῐ́σω ἐνεωτερῐ́σᾰτο ἐνεωτερῐ́σᾰσθον ἐνεωτερῐσᾰ́σθην ἐνεωτερῐσᾰ́μεθᾰ ἐνεωτερῐ́σᾰσθε ἐνεωτερῐ́σᾰντο
subjunctive νεωτερῐ́σωμαι νεωτερῐ́σῃ νεωτερῐ́σηται νεωτερῐ́σησθον νεωτερῐ́σησθον νεωτερῐσώμεθᾰ νεωτερῐ́σησθε νεωτερῐ́σωνται
optative νεωτερῐσαίμην νεωτερῐ́σαιο νεωτερῐ́σαιτο νεωτερῐ́σαισθον νεωτερῐσαίσθην νεωτερῐσαίμεθᾰ νεωτερῐ́σαισθε νεωτερῐ́σαιντο
imperative   νεωτέρῐσαι νεωτερῐσᾰ́σθω νεωτερῐ́σᾰσθον νεωτερῐσᾰ́σθων   νεωτερῐ́σᾰσθε νεωτερῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐνεωτερῐ́σθην ἐνεωτερῐ́σθης ἐνεωτερῐ́σθη ἐνεωτερῐ́σθητον ἐνεωτερῐσθήτην ἐνεωτερῐ́σθημεν ἐνεωτερῐ́σθητε ἐνεωτερῐ́σθησᾰν
subjunctive νεωτερῐσθῶ νεωτερῐσθῇς νεωτερῐσθῇ νεωτερῐσθῆτον νεωτερῐσθῆτον νεωτερῐσθῶμεν νεωτερῐσθῆτε νεωτερῐσθῶσῐ(ν)
optative νεωτερῐσθείην νεωτερῐσθείης νεωτερῐσθείη νεωτερῐσθεῖτον,
νεωτερῐσθείητον		 νεωτερῐσθείτην,
νεωτερῐσθειήτην		 νεωτερῐσθεῖμεν,
νεωτερῐσθείημεν		 νεωτερῐσθεῖτε,
νεωτερῐσθείητε		 νεωτερῐσθεῖεν,
νεωτερῐσθείησᾰν
imperative   νεωτερῐ́σθητῐ νεωτερῐσθήτω νεωτερῐ́σθητον νεωτερῐσθήτων   νεωτερῐ́σθητε νεωτερῐσθέντων
active middle passive
infinitive νεωτερῐ́σαι νεωτερῐ́σᾰσθαι νεωτερῐσθῆναι
participle m νεωτερῐ́σᾱς νεωτερῐσᾰ́μενος νεωτερῐσθείς
f νεωτερῐ́σᾱσᾰ νεωτερῐσᾰμένη νεωτερῐσθεῖσᾰ
n νεωτερῐ́σᾰν νεωτερῐσᾰ́μενον νεωτερῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νενεωτέρῐκᾰ, νενεωτέρῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νενεωτέρῐκᾰ νενεωτέρῐκᾰς νενεωτέρῐκε(ν) νενεωτερῐ́κᾰτον νενεωτερῐ́κᾰτον νενεωτερῐ́κᾰμεν νενεωτερῐ́κᾰτε νενεωτερῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive νενεωτερῐ́κω νενεωτερῐ́κῃς νενεωτερῐ́κῃ νενεωτερῐ́κητον νενεωτερῐ́κητον νενεωτερῐ́κωμεν νενεωτερῐ́κητε νενεωτερῐ́κωσῐ(ν)
optative νενεωτερῐ́κοιμῐ,
νενεωτερῐκοίην		 νενεωτερῐ́κοις,
νενεωτερῐκοίης		 νενεωτερῐ́κοι,
νενεωτερῐκοίη		 νενεωτερῐ́κοιτον νενεωτερῐκοίτην νενεωτερῐ́κοιμεν νενεωτερῐ́κοιτε νενεωτερῐ́κοιεν
imperative   νενεωτέρῐκε νενεωτερῐκέτω νενεωτερῐ́κετον νενεωτερῐκέτων   νενεωτερῐ́κετε νενεωτερῐκόντων
middle/
passive		 indicative νενεωτέρῐσμαι νενεωτέρῐσαι νενεωτέρῐσται νενεωτέρῐσθον νενεωτέρῐσθον νενεωτερῐ́σμεθᾰ νενεωτέρῐσθε νενεωτερῐ́δᾰται
subjunctive νενεωτερῐσμένος ὦ νενεωτερῐσμένος ᾖς νενεωτερῐσμένος ᾖ νενεωτερῐσμένω ἦτον νενεωτερῐσμένω ἦτον νενεωτερῐσμένοι ὦμεν νενεωτερῐσμένοι ἦτε νενεωτερῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative νενεωτερῐσμένος εἴην νενεωτερῐσμένος εἴης νενεωτερῐσμένος εἴη νενεωτερῐσμένω εἴητον/εἶτον νενεωτερῐσμένω εἰήτην/εἴτην νενεωτερῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν νενεωτερῐσμένοι εἴητε/εἶτε νενεωτερῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   νενεωτέρῐσο νενεωτερῐ́σθω νενεωτέρῐσθον νενεωτερῐ́σθων   νενεωτέρῐσθε νενεωτερῐ́σθων
active middle/passive
infinitive νενεωτερῐκέναι νενεωτερῐ́σθαι
participle m νενεωτερῐκώς νενεωτερῐσμένος
f νενεωτερῐκυῖᾰ νενεωτερῐσμένη
n νενεωτερῐκός νενεωτερῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐνενεωτερῐ́κειν, ἐνενεωτερῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνενεωτερῐ́κειν,
ἐνενεωτερῐ́κη		 ἐνενεωτερῐ́κεις,
ἐνενεωτερῐ́κης		 ἐνενεωτερῐ́κει(ν) ἐνενεωτερῐ́κετον ἐνενεωτερῐκέτην ἐνενεωτερῐ́κεμεν ἐνενεωτερῐ́κετε ἐνενεωτερῐ́κεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐνενεωτερῐ́σμην ἐνενεωτέρῐσο ἐνενεωτέρῐστο ἐνενεωτέρῐσθον ἐνενεωτερῐ́σθην ἐνενεωτερῐ́σμεθᾰ ἐνενεωτέρῐσθε ἐνενεωτερῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants
  • English: neoterize, neoterise

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.