νεμεσητός

Ancient Greek

Alternative forms

νεμεσσητός (nemessētós) — Epic, for metrical purposes

Etymology

From the root of νέμεσις (némesis, “retribution”) (compare Νέμεσις (Némesis)) + -τος (-tos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ne.me.sɛː.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ne.me.se̝ˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ne.me.siˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.me.siˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.me.siˈtos/

Adjective

νεμεσητός • (nemesētós) m (feminine νεμεσητή, neuter νεμεσητόν); first/second declension

worthy of indignation or blame, shameful, disgraceful

Declension

First and second declension of νεμεσητός; νεμεσητή; νεμεσητόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	νεμεσητός nemesētós	νεμεσητή nemesētḗ	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητᾱ́ nemesētā́	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητοί nemesētoí	νεμεσηταί nemesētaí	νεμεσητᾰ́ nemesētá
Genitive	νεμεσητοῦ nemesētoû	νεμεσητῆς nemesētês	νεμεσητοῦ nemesētoû	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσηταῖν nemesētaîn	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσητῶν nemesētôn	νεμεσητῶν nemesētôn	νεμεσητῶν nemesētôn
Dative	νεμεσητῷ nemesētôi	νεμεσητῇ nemesētêi	νεμεσητῷ nemesētôi	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσηταῖν nemesētaîn	νεμεσητοῖν nemesētoîn	νεμεσητοῖς nemesētoîs	νεμεσηταῖς nemesētaîs	νεμεσητοῖς nemesētoîs
Accusative	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητήν nemesētḗn	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητᾱ́ nemesētā́	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητούς nemesētoús	νεμεσητᾱ́ς nemesētā́s	νεμεσητᾰ́ nemesētá
Vocative	νεμεσητέ nemesēté	νεμεσητή nemesētḗ	νεμεσητόν nemesētón	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητᾱ́ nemesētā́	νεμεσητώ nemesētṓ	νεμεσητοί nemesētoí	νεμεσηταί nemesētaí	νεμεσητᾰ́ nemesētá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	νεμεσητῶς nemesētôs			νεμεσητότερος nemesētóteros			νεμεσητότᾰτος nemesētótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.