μυρμηκολέων

Ancient Greek

Etymology

From μύρμηξ (múrmēx, “ant”) +‎ λέων (léōn, “lion”).

Pronunciation
 

Noun

μυρμηκολέων • (murmēkoléōn) m (genitive μῠρμηκολέοντος); third declension

  1. antlion

Inflection
Third declension of ὁ μῠρμηκολέων; τοῦ μῠρμηκολέοντος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ μῠρμηκολέων
ho murmēkoléōn		 τὼ μῠρμηκολέοντε
tṑ murmēkoléonte		 οἱ μῠρμηκολέοντες
hoi murmēkoléontes
Genitive τοῦ μῠρμηκολέοντος
toû murmēkoléontos		 τοῖν μῠρμηκολεόντοιν
toîn murmēkoleóntoin		 τῶν μῠρμηκολεόντων
tôn murmēkoleóntōn
Dative τῷ μῠρμηκολέοντῐ
tôi murmēkoléonti		 τοῖν μῠρμηκολεόντοιν
toîn murmēkoleóntoin		 τοῖς μῠρμηκολέουσῐ / μῠρμηκολέουσῐν
toîs murmēkoléousi(n)
Accusative τὸν μῠρμηκολέοντᾰ
tòn murmēkoléonta		 τὼ μῠρμηκολέοντε
tṑ murmēkoléonte		 τοὺς μῠρμηκολέοντᾰς
toùs murmēkoléontas
Vocative μῠρμηκολέον
murmēkoléon		 μῠρμηκολέοντε
murmēkoléonte		 μῠρμηκολέοντες
murmēkoléontes
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants
  • Translingual: Myrmeleon
  • → Old Armenian: մրջիւնառիւծ (mrǰiwnaṙiwc) (calque)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.