μπελάς

Greek

Etymology

From Ottoman Turkish بلا (belâ), from Arabic بَلَاء (balāʔ).

Pronunciation
  • IPA(key): /beˈlas/
  • Hyphenation: μπε‧λάς

Noun

μπελάς • (belás) m (plural μπελάδες)

  1. (colloquial) trouble, bother (difficulty, problem, condition, or action contributing to such a situation)
    Θα έχεις μπελάδες με την μάνα σου αν το κάνεις.
    Tha écheis beládes me tin mána sou an to káneis.
    You'll have trouble with your mother if you do it.
    Όλο μπελάδες μας φέρνει αυτός ο άνθρωπος!
    Ólo beládes mas férnei aftós o ánthropos!
    That man brings us nothing but trouble!
    βρίσκω τον μπελά μου
    vrísko ton belá mou
    to catch it, to get the rap for
  2. (colloquial, by extension) nuisance, pain (person causing annoyance or inconvenience)
    Τι μπελάς είναι αυτό το παιδί!
    Ti belás eínai aftó to paidí!
    What a nuisance that child is!

Declension
declension of μπελάς
case     \     number singular plural
nominative μπελάς • μπελάδες •
genitive μπελά • μπελάδων •
accusative μπελά • μπελάδες •
vocative μπελά • μπελάδες •

Synonyms

Derived terms
  • μπελαλήδικος (belalídikos, “annoying, cumbersome”) (adjective)
  • μπελαλής m (belalís, “pest, nuisance”)
  • μπελαλίδισσα f (belalídissa, “pest, nuisance”)
  • μπελαλού f (belaloú, “pest, nuisance”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.