μοναρχία

Ancient Greek

Alternative forms

μουναρχία (mounarkhía) — Ionic

Etymology

Derived from μόναρχος (mónarkhos, “monarch”) +‎ -ία (-ía, noun-forming suffix).
By surface analysis, μόνος (mónos, “sole, only”) +‎ -αρχία (-arkhía, “rule, government”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.nar.kʰí.aː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mo.narˈkʰi.a/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mo.narˈçi.a/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mo.narˈçi.a/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mo.narˈçi.a/

Noun

μοναρχίᾱ • (monarkhíā) f (genitive μοναρχίᾱς); first declension

(politics) monarchy

Inflection

First declension of ἡ μοναρχίᾱ; τῆς μοναρχίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μοναρχίᾱ hē monarkhíā	τὼ μοναρχίᾱ tṑ monarkhíā	αἱ μοναρχίαι hai monarkhíai
Genitive	τῆς μοναρχίᾱς tês monarkhíās	τοῖν μοναρχίαιν toîn monarkhíain	τῶν μοναρχιῶν tôn monarkhiôn
Dative	τῇ μοναρχίᾳ têi monarkhíāi	τοῖν μοναρχίαιν toîn monarkhíain	ταῖς μοναρχίαις taîs monarkhíais
Accusative	τὴν μοναρχίᾱν tḕn monarkhíān	τὼ μοναρχίᾱ tṑ monarkhíā	τᾱ̀ς μοναρχίᾱς tā̀s monarkhíās
Vocative	μοναρχίᾱ monarkhíā	μοναρχίᾱ monarkhíā	μοναρχίαι monarkhíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

μοναρχέω (monarkhéō)
μόναρχος (mónarkhos)/μονάρχης (monárkhēs)
μοναρχικός (monarkhikós)

Descendants

Late Latin: monarchia
- Old French: monarchie
  - English: monarchy
  - French: monarchie

References

“μοναρχία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“μοναρχία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
μοναρχία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- autocracy idem, page 54.
- kingship idem, page 470.
- lordship idem, page 500.
- monarchy idem, page 539.
- rule idem, page 725.
- sovereignty idem, page 797.

Greek

Noun

μοναρχία • (monarchía) f (plural μοναρχίες)

monarchy
συνταγματική μοναρχία ― syntagmatikí monarchía ― constitutional monarchy

Declension

declension of μοναρχία

case \ number	singular	plural
nominative	μοναρχία •	μοναρχίες •
genitive	μοναρχίας •	μοναρχιών •
accusative	μοναρχία •	μοναρχίες •
vocative	μοναρχία •	μοναρχίες •

Synonyms

βασιλεία f (vasileía)

Related terms

αντιμοναρχική f (antimonarchikí, “antimonarchist”)
αντιμοναρχικός (antimonarchikós, “antimonarchist”, adjective)
αντιμοναρχικός m (antimonarchikós, “antimonarchist”)
μονάρχης m (monárchis, “monarch”)
συνταγματική μοναρχία f (syntagmatikí monarchía, “constitutional monarchy”)

Descendants

→ Aromanian: munarhii

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.