μογερός

Ancient Greek

Etymology

From μογέω (mogéō, “to toil, labor”) +‎ -ρός (-rós, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.ɡe.rós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mo.ɡeˈros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mo.ʝeˈros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mo.ʝeˈros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mo.ʝeˈros/

Adjective

μογερός • (mogerós) m (feminine μογερᾱ́, neuter μογερόν); first/second declension

(of persons) toiling, distressed, wretched
(of things) toilsome, grievous, laborious

Inflection

First and second declension of μογερός; μογερᾱ́; μογερόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μογερός mogerós	μογερᾱ́ mogerā́	μογερόν mogerón	μογερώ mogerṓ	μογερᾱ́ mogerā́	μογερώ mogerṓ	μογεροί mogeroí	μογεραί mogeraí	μογερᾰ́ mogerá
Genitive	μογεροῦ mogeroû	μογερᾶς mogerâs	μογεροῦ mogeroû	μογεροῖν mogeroîn	μογεραῖν mogeraîn	μογεροῖν mogeroîn	μογερῶν mogerôn	μογερῶν mogerôn	μογερῶν mogerôn
Dative	μογερῷ mogerôi	μογερᾷ mogerâi	μογερῷ mogerôi	μογεροῖν mogeroîn	μογεραῖν mogeraîn	μογεροῖν mogeroîn	μογεροῖς mogeroîs	μογεραῖς mogeraîs	μογεροῖς mogeroîs
Accusative	μογερόν mogerón	μογερᾱ́ν mogerā́n	μογερόν mogerón	μογερώ mogerṓ	μογερᾱ́ mogerā́	μογερώ mogerṓ	μογερούς mogeroús	μογερᾱ́ς mogerā́s	μογερᾰ́ mogerá
Vocative	μογερέ mogeré	μογερᾱ́ mogerā́	μογερόν mogerón	μογερώ mogerṓ	μογερᾱ́ mogerā́	μογερώ mogerṓ	μογεροί mogeroí	μογεραί mogeraí	μογερᾰ́ mogerá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μογερῶς mogerôs			μογερώτερος mogerṓteros			μογερώτᾰτος mogerṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.