μνημονεύω

Ancient Greek

Etymology

From μνήμων (mnḗmōn, “mindful”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mnɛː.mo.něu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mne̝.moˈne.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mni.moˈne.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mni.moˈne.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mni.moˈne.vo/

Verb

μνημονεύω • (mnēmoneúō)

(active voice)
1. to call to mind, remember, think of
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 103B
  - 37 CE – 100 CE, Josephus, Against Apion 1.1
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 128
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Critias 117E
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.36
  - 472 BCE, Aeschylus, The Persians 783
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 121
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Otho 1
  - 391 BCE, Aristophanes, Assemblywomen 264
  - 380 BCE, Plato, The Republic 480A
  - 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 11
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 2 Maccabees 10.6
  1. (absolute)
    - 519 BCE – 422 BCE, Cratinus, Collected Works 122
    - 380 BCE, Plato, Gorgias 499E
    - 342 BCE – 290 BCE, Menander, The Girl who has her hair cropped 142
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On Memory 453A.6
2. to call to another's mind, mention, say
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 646B
  - Phalaris, Letters 2
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Themistocles 32
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 1 Maccabees 12.11
3. to serve as μνήμων (mnḗmōn)
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 1 Maccabees 11.3
(passive voice) to be remembered, had in memory
- 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 334
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.23
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 128
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 231
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.8.2
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.47
- 380 BCE, Plato, The Republic 600A

Inflection

Present: μνημονεύω, μνημονεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μνημονεύω	μνημονεύεις	μνημονεύει	μνημονεύετον	μνημονεύετον	μνημονεύομεν	μνημονεύετε	μνημονεύουσῐ(ν)
	subjunctive	μνημονεύω	μνημονεύῃς	μνημονεύῃ	μνημονεύητον	μνημονεύητον	μνημονεύωμεν	μνημονεύητε	μνημονεύωσῐ(ν)
	optative	μνημονεύοιμῐ	μνημονεύοις	μνημονεύοι	μνημονεύοιτον	μνημονευοίτην	μνημονεύοιμεν	μνημονεύοιτε	μνημονεύοιεν
	imperative		μνημόνευε	μνημονευέτω	μνημονεύετον	μνημονευέτων		μνημονεύετε	μνημονευόντων
middle/ passive	indicative	μνημονεύομαι	μνημονεύῃ, μνημονεύει	μνημονεύεται	μνημονεύεσθον	μνημονεύεσθον	μνημονευόμεθᾰ	μνημονεύεσθε	μνημονεύονται
	subjunctive	μνημονεύωμαι	μνημονεύῃ	μνημονεύηται	μνημονεύησθον	μνημονεύησθον	μνημονευώμεθᾰ	μνημονεύησθε	μνημονεύωνται
	optative	μνημονευοίμην	μνημονεύοιο	μνημονεύοιτο	μνημονεύοισθον	μνημονευοίσθην	μνημονευοίμεθᾰ	μνημονεύοισθε	μνημονεύοιντο
	imperative		μνημονεύου	μνημονευέσθω	μνημονεύεσθον	μνημονευέσθων		μνημονεύεσθε	μνημονευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μνημονεύειν				μνημονεύεσθαι
participle	m	μνημονεύων				μνημονευόμενος
	f	μνημονεύουσᾰ				μνημονευομένη
	n	μνημονεῦον				μνημονευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐμνημόνευον, ἐμνημονευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμνημόνευον	ἐμνημόνευες	ἐμνημόνευε(ν)	ἐμνημονεύετον	ἐμνημονευέτην	ἐμνημονεύομεν	ἐμνημονεύετε	ἐμνημόνευον
middle/ passive	indicative	ἐμνημονευόμην	ἐμνημονεύου	ἐμνημονεύετο	ἐμνημονεύεσθον	ἐμνημονευέσθην	ἐμνημονευόμεθᾰ	ἐμνημονεύεσθε	ἐμνημονεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μνημονεύσω, μνημονεύσομαι, μνημονευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μνημονεύσω	μνημονεύσεις	μνημονεύσει	μνημονεύσετον	μνημονεύσετον	μνημονεύσομεν	μνημονεύσετε	μνημονεύσουσῐ(ν)
active	optative	μνημονεύσοιμῐ	μνημονεύσοις	μνημονεύσοι	μνημονεύσοιτον	μνημονευσοίτην	μνημονεύσοιμεν	μνημονεύσοιτε	μνημονεύσοιεν
middle	indicative	μνημονεύσομαι	μνημονεύσῃ, μνημονεύσει	μνημονεύσεται	μνημονεύσεσθον	μνημονεύσεσθον	μνημονευσόμεθᾰ	μνημονεύσεσθε	μνημονεύσονται
middle	optative	μνημονευσοίμην	μνημονεύσοιο	μνημονεύσοιτο	μνημονεύσοισθον	μνημονευσοίσθην	μνημονευσοίμεθᾰ	μνημονεύσοισθε	μνημονεύσοιντο
passive	indicative	μνημονευθήσομαι	μνημονευθήσῃ	μνημονευθήσεται	μνημονευθήσεσθον	μνημονευθήσεσθον	μνημονευθησόμεθᾰ	μνημονευθήσεσθε	μνημονευθήσονται
passive	optative	μνημονευθησοίμην	μνημονευθήσοιο	μνημονευθήσοιτο	μνημονευθήσοισθον	μνημονευθησοίσθην	μνημονευθησοίμεθᾰ	μνημονευθήσοισθε	μνημονευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μνημονεύσειν			μνημονεύσεσθαι		μνημονευθήσεσθαι
participle	m	μνημονεύσων			μνημονευσόμενος		μνημονευθησόμενος
	f	μνημονεύσουσᾰ			μνημονευσομένη		μνημονευθησομένη
	n	μνημονεῦσον			μνημονευσόμενον		μνημονευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐμνημόνευσᾰ, ἐμνημονευσᾰ́μην, ἐμνημονεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμνημόνευσᾰ	ἐμνημόνευσᾰς	ἐμνημόνευσε(ν)	ἐμνημονεύσᾰτον	ἐμνημονευσᾰ́την	ἐμνημονεύσᾰμεν	ἐμνημονεύσᾰτε	ἐμνημόνευσᾰν
	subjunctive	μνημονεύσω	μνημονεύσῃς	μνημονεύσῃ	μνημονεύσητον	μνημονεύσητον	μνημονεύσωμεν	μνημονεύσητε	μνημονεύσωσῐ(ν)
	optative	μνημονεύσαιμῐ	μνημονεύσειᾰς, μνημονεύσαις	μνημονεύσειε(ν), μνημονεύσαι	μνημονεύσαιτον	μνημονευσαίτην	μνημονεύσαιμεν	μνημονεύσαιτε	μνημονεύσειᾰν, μνημονεύσαιεν
	imperative		μνημόνευσον	μνημονευσᾰ́τω	μνημονεύσᾰτον	μνημονευσᾰ́των		μνημονεύσᾰτε	μνημονευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμνημονευσᾰ́μην	ἐμνημονεύσω	ἐμνημονεύσᾰτο	ἐμνημονεύσᾰσθον	ἐμνημονευσᾰ́σθην	ἐμνημονευσᾰ́μεθᾰ	ἐμνημονεύσᾰσθε	ἐμνημονεύσᾰντο
	subjunctive	μνημονεύσωμαι	μνημονεύσῃ	μνημονεύσηται	μνημονεύσησθον	μνημονεύσησθον	μνημονευσώμεθᾰ	μνημονεύσησθε	μνημονεύσωνται
	optative	μνημονευσαίμην	μνημονεύσαιο	μνημονεύσαιτο	μνημονεύσαισθον	μνημονευσαίσθην	μνημονευσαίμεθᾰ	μνημονεύσαισθε	μνημονεύσαιντο
	imperative		μνημόνευσαι	μνημονευσᾰ́σθω	μνημονεύσᾰσθον	μνημονευσᾰ́σθων		μνημονεύσᾰσθε	μνημονευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμνημονεύθην	ἐμνημονεύθης	ἐμνημονεύθη	ἐμνημονεύθητον	ἐμνημονευθήτην	ἐμνημονεύθημεν	ἐμνημονεύθητε	ἐμνημονεύθησᾰν
	subjunctive	μνημονευθῶ	μνημονευθῇς	μνημονευθῇ	μνημονευθῆτον	μνημονευθῆτον	μνημονευθῶμεν	μνημονευθῆτε	μνημονευθῶσῐ(ν)
	optative	μνημονευθείην	μνημονευθείης	μνημονευθείη	μνημονευθεῖτον, μνημονευθείητον	μνημονευθείτην, μνημονευθειήτην	μνημονευθεῖμεν, μνημονευθείημεν	μνημονευθεῖτε, μνημονευθείητε	μνημονευθεῖεν, μνημονευθείησᾰν
	imperative		μνημονεύθητῐ	μνημονευθήτω	μνημονεύθητον	μνημονευθήτων		μνημονεύθητε	μνημονευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μνημονεῦσαι			μνημονεύσᾰσθαι		μνημονευθῆναι
participle	m	μνημονεύσᾱς			μνημονευσᾰ́μενος		μνημονευθείς
	f	μνημονεύσᾱσᾰ			μνημονευσᾰμένη		μνημονευθεῖσᾰ
	n	μνημονεῦσᾰν			μνημονευσᾰ́μενον		μνημονευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐμνημόνευκᾰ, ἐμνημόνευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμνημόνευκᾰ	ἐμνημόνευκᾰς	ἐμνημόνευκε(ν)	ἐμνημονεύκᾰτον	ἐμνημονεύκᾰτον	ἐμνημονεύκᾰμεν	ἐμνημονεύκᾰτε	ἐμνημονεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμνημονεύκω	ἐμνημονεύκῃς	ἐμνημονεύκῃ	ἐμνημονεύκητον	ἐμνημονεύκητον	ἐμνημονεύκωμεν	ἐμνημονεύκητε	ἐμνημονεύκωσῐ(ν)
	optative	ἐμνημονεύκοιμῐ, ἐμνημονευκοίην	ἐμνημονεύκοις, ἐμνημονευκοίης	ἐμνημονεύκοι, ἐμνημονευκοίη	ἐμνημονεύκοιτον	ἐμνημονευκοίτην	ἐμνημονεύκοιμεν	ἐμνημονεύκοιτε	ἐμνημονεύκοιεν
	imperative		ἐμνημόνευκε	ἐμνημονευκέτω	ἐμνημονεύκετον	ἐμνημονευκέτων		ἐμνημονεύκετε	ἐμνημονευκόντων
middle/ passive	indicative	ἐμνημόνευμαι	ἐμνημόνευσαι	ἐμνημόνευται	ἐμνημόνευσθον	ἐμνημόνευσθον	ἐμνημονεύμεθᾰ	ἐμνημόνευσθε	ἐμνημόνευνται
	subjunctive	ἐμνημονευμένος ὦ	ἐμνημονευμένος ᾖς	ἐμνημονευμένος ᾖ	ἐμνημονευμένω ἦτον	ἐμνημονευμένω ἦτον	ἐμνημονευμένοι ὦμεν	ἐμνημονευμένοι ἦτε	ἐμνημονευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐμνημονευμένος εἴην	ἐμνημονευμένος εἴης	ἐμνημονευμένος εἴη	ἐμνημονευμένω εἴητον/εἶτον	ἐμνημονευμένω εἰήτην/εἴτην	ἐμνημονευμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐμνημονευμένοι εἴητε/εἶτε	ἐμνημονευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐμνημόνευσο	ἐμνημονεύσθω	ἐμνημόνευσθον	ἐμνημονεύσθων		ἐμνημόνευσθε	ἐμνημονεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμνημονευκέναι				ἐμνημονεῦσθαι
participle	m	ἐμνημονευκώς				ἐμνημονευμένος
	f	ἐμνημονευκυῖᾰ				ἐμνημονευμένη
	n	ἐμνημονευκός				ἐμνημονευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀναμνημονεύω (anamnēmoneúō)
ἀπομνημονεύω (apomnēmoneúō)
διαμνημονεύω (diamnēmoneúō)
ἐπιμνημονεύω (epimnēmoneúō)
καταμνημονεύω (katamnēmoneúō)
προμνημονεύω (promnēmoneúō)
συμμνημονεύω (summnēmoneúō)
συνδιαμνημονεύω (sundiamnēmoneúō)