μετόν

Ancient Greek

Alternative forms
  • μετεόν (meteón) — Epic

Pronunciation
 

Participle

μετόν • (metón)

  1. neuter nominative/accusative/vocative singular of μετών (metṓn)

Noun

μετόν • (metón) n (genitive μετόντος); third declension

  1. a share (in something)

Declension
Third declension of τὸ μετόν; τοῦ μετόντος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ μετόν
tò metón		 τὼ μετόντε
tṑ metónte		 τᾰ̀ μετόντᾰ
tà metónta
Genitive τοῦ μετόντος
toû metóntos		 τοῖν μετόντοιν
toîn metóntoin		 τῶν μετόντων
tôn metóntōn
Dative τῷ μετόντῐ
tôi metónti		 τοῖν μετόντοιν
toîn metóntoin		 τοῖς μετοῦσῐ / μετοῦσῐν
toîs metoûsi(n)
Accusative τὸ μετόν
tò metón		 τὼ μετόντε
tṑ metónte		 τᾰ̀ μετόντᾰ
tà metónta
Vocative μετόν
metón		 μετόντε
metónte		 μετόντᾰ
metónta
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.