μεταλλουργός

Ancient Greek

Etymology

From μέτᾰλλον (métallon, “mine, quarry”) +‎ -ουργός (-ourgós, “worker”).

Pronunciation
 

Noun

μετᾰλλουργός • (metallourgós) m (genitive μετᾰλλουργοῦ); second declension

  1. miner, quarrier

Inflection
Second declension of ὁ μετᾰλλουργός; τοῦ μετᾰλλουργοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ μετᾰλλουργός
ho metallourgós		 τὼ μετᾰλλουργώ
tṑ metallourgṓ		 οἱ μετᾰλλουργοί
hoi metallourgoí
Genitive τοῦ μετᾰλλουργοῦ
toû metallourgoû		 τοῖν μετᾰλλουργοῖν
toîn metallourgoîn		 τῶν μετᾰλλουργῶν
tôn metallourgôn
Dative τῷ μετᾰλλουργῷ
tôi metallourgôi		 τοῖν μετᾰλλουργοῖν
toîn metallourgoîn		 τοῖς μετᾰλλουργοῖς
toîs metallourgoîs
Accusative τὸν μετᾰλλουργόν
tòn metallourgón		 τὼ μετᾰλλουργώ
tṑ metallourgṓ		 τοὺς μετᾰλλουργούς
toùs metallourgoús
Vocative μετᾰλλουργέ
metallourgé		 μετᾰλλουργώ
metallourgṓ		 μετᾰλλουργοί
metallourgoí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms
  • μετᾰλλουργεῖον (metallourgeîon)
  • μετᾰλλουργέω (metallourgéō)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.