μελίτινος

Ancient Greek

Etymology

From μέλι (méli, “honey”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.lí.ti.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈli.ti.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈli.ti.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈli.ti.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈli.ti.nos/

Adjective

μελίτῐνος • (melítinos) m (feminine μελῐτίνη, neuter μελίτῐνον); first/second declension

made of honey

Inflection

First and second declension of μελῐ́τῐνος; μελῐτῐ́νη; μελῐ́τῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μελῐ́τῐνος melítinos	μελῐτῐ́νη melitínē	μελῐ́τῐνον melítinon	μελῐτῐ́νω melitínō	μελῐτῐ́νᾱ melitínā	μελῐτῐ́νω melitínō	μελῐ́τῐνοι melítinoi	μελῐ́τῐναι melítinai	μελῐ́τῐνᾰ melítina
Genitive	μελῐτῐ́νου melitínou	μελῐτῐ́νης melitínēs	μελῐτῐ́νου melitínou	μελῐτῐ́νοιν melitínoin	μελῐτῐ́ναιν melitínain	μελῐτῐ́νοιν melitínoin	μελῐτῐ́νων melitínōn	μελῐτῐ́νων melitínōn	μελῐτῐ́νων melitínōn
Dative	μελῐτῐ́νῳ melitínōi	μελῐτῐ́νῃ melitínēi	μελῐτῐ́νῳ melitínōi	μελῐτῐ́νοιν melitínoin	μελῐτῐ́ναιν melitínain	μελῐτῐ́νοιν melitínoin	μελῐτῐ́νοις melitínois	μελῐτῐ́ναις melitínais	μελῐτῐ́νοις melitínois
Accusative	μελῐ́τῐνον melítinon	μελῐτῐ́νην melitínēn	μελῐ́τῐνον melítinon	μελῐτῐ́νω melitínō	μελῐτῐ́νᾱ melitínā	μελῐτῐ́νω melitínō	μελῐτῐ́νους melitínous	μελῐτῐ́νᾱς melitínās	μελῐ́τῐνᾰ melítina
Vocative	μελῐ́τῐνε melítine	μελῐτῐ́νη melitínē	μελῐ́τῐνον melítinon	μελῐτῐ́νω melitínō	μελῐτῐ́νᾱ melitínā	μελῐτῐ́νω melitínō	μελῐ́τῐνοι melítinoi	μελῐ́τῐναι melítinai	μελῐ́τῐνᾰ melítina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μελῐτῐ́νως melitínōs			μελῐτῐνώτερος melitinṓteros			μελῐτῐνώτᾰτος melitinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.