μειράκιον
Ancient Greek
Etymology
From μεῖραξ (meîrax, “young lady, young woman, maiden”) + -ῐον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /meː.rá.ki.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /miˈra.ki.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /miˈra.ci.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /miˈra.ci.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /miˈra.ci.on/
Noun
μειράκιον • (meirákion) n (genitive μειρᾰκίου); second declension
Inflection
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μειρᾰ́κῐον tò meirákion |
τὼ μειρᾰκῐ́ω tṑ meirakíō |
τᾰ̀ μειρᾰ́κῐᾰ tà meirákia | ||||||||||
Genitive | τοῦ μειρᾰκῐ́ου toû meirakíou |
τοῖν μειρᾰκῐ́οιν toîn meirakíoin |
τῶν μειρᾰκῐ́ων tôn meirakíōn | ||||||||||
Dative | τῷ μειρᾰκῐ́ῳ tôi meirakíōi |
τοῖν μειρᾰκῐ́οιν toîn meirakíoin |
τοῖς μειρᾰκῐ́οις toîs meirakíois | ||||||||||
Accusative | τὸ μειρᾰ́κῐον tò meirákion |
τὼ μειρᾰκῐ́ω tṑ meirakíō |
τᾰ̀ μειρᾰ́κῐᾰ tà meirákia | ||||||||||
Vocative | μειρᾰ́κῐον meirákion |
μειρᾰκῐ́ω meirakíō |
μειρᾰ́κῐᾰ meirákia | ||||||||||
Notes: |
|
Further reading
- “μειράκιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μειράκιον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.