μαντεῖος

Ancient Greek

Alternative forms

μαντήϊος (mantḗïos) — Epic

Etymology

μάντις (mántis) +‎ -εῖος (-eîos)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /man.têː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /manˈti.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /manˈti.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /manˈti.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /manˈdi.os/

Adjective

μαντεῖος • (manteîos) m (feminine μαντείᾱ, neuter μαντεῖον); first/second declension

oracular, prophetic

Declension

First and second declension of μᾰντεῖος; μᾰντείᾱ; μᾰντεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μᾰντεῖος manteîos	μᾰντείᾱ manteíā	μᾰντεῖον manteîon	μᾰντείω manteíō	μᾰντείᾱ manteíā	μᾰντείω manteíō	μᾰντεῖοι manteîoi	μᾰντεῖαι manteîai	μᾰντεῖᾰ manteîa
Genitive	μᾰντείου manteíou	μᾰντείᾱς manteíās	μᾰντείου manteíou	μᾰντείοιν manteíoin	μᾰντείαιν manteíain	μᾰντείοιν manteíoin	μᾰντείων manteíōn	μᾰντείων manteíōn	μᾰντείων manteíōn
Dative	μᾰντείῳ manteíōi	μᾰντείᾳ manteíāi	μᾰντείῳ manteíōi	μᾰντείοιν manteíoin	μᾰντείαιν manteíain	μᾰντείοιν manteíoin	μᾰντείοις manteíois	μᾰντείαις manteíais	μᾰντείοις manteíois
Accusative	μᾰντεῖον manteîon	μᾰντείᾱν manteíān	μᾰντεῖον manteîon	μᾰντείω manteíō	μᾰντείᾱ manteíā	μᾰντείω manteíō	μᾰντείους manteíous	μᾰντείᾱς manteíās	μᾰντεῖᾰ manteîa
Vocative	μᾰντεῖε manteîe	μᾰντείᾱ manteíā	μᾰντεῖον manteîon	μᾰντείω manteíō	μᾰντείᾱ manteíā	μᾰντείω manteíō	μᾰντεῖοι manteîoi	μᾰντεῖαι manteîai	μᾰντεῖᾰ manteîa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μᾰντείως manteíōs			μᾰντειότερος manteióteros			μᾰντειότᾰτος manteiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

μαντεῖος

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading