μέτοικος

Ancient Greek

Etymology

μετα- (meta-, indicating change) +‎ οἶκος (oîkos, “home”)

Pronunciation
 

Noun

μέτοικος • (métoikos) m or f (genitive μετοίκου); second declension (Ionic, Attic, Koine)

  1. metic; settler from abroad, alien resident in a foreign city-state, denizen, immigrant
  2. (Koine only, rare) occupant of the same house
    • Sammelb. 5837

Inflection
Second declension of ὁ, ἡ μέτοικος; τοῦ, τῆς μετοίκου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ, ἡ μέτοικος
ho, hē métoikos		 τὼ μετοίκω
tṑ metoíkō		 οἱ, αἱ μέτοικοι
hoi, hai métoikoi
Genitive τοῦ, τῆς μετοίκου
toû, tês metoíkou		 τοῖν μετοίκοιν
toîn metoíkoin		 τῶν μετοίκων
tôn metoíkōn
Dative τῷ, τῇ μετοίκῳ
tôi, têi metoíkōi		 τοῖν μετοίκοιν
toîn metoíkoin		 τοῖς, ταῖς μετοίκοις
toîs, taîs metoíkois
Accusative τὸν, τὴν μέτοικον
tòn, tḕn métoikon		 τὼ μετοίκω
tṑ metoíkō		 τοὺς, τᾱ̀ς μετοίκους
toùs, tā̀s metoíkous
Vocative μέτοικε
métoike		 μετοίκω
metoíkō		 μέτοικοι
métoikoi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
Second declension of ὁ, ἡ μέτοικος; τοῦ, τῆς μετοίκου (Ionic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ, ἡ μέτοικος
ho, hē métoikos		 τὼ μετοίκω
tṑ metoíkō		 οἱ, αἱ μέτοικοι
hoi, hai métoikoi
Genitive τοῦ, τῆς μετοίκου
toû, tês metoíkou		 τοῖν μετοίκοιν
toîn metoíkoin		 τῶν μετοίκων
tôn metoíkōn
Dative τῷ, τῇ μετοίκῳ
tôi, têi metoíkōi		 τοῖν μετοίκοιν
toîn metoíkoin		 τοῖσῐ / τοῖσῐν μετοίκοισῐ / μετοίκοισῐν / μετοίκοις
toîsi(n) metoíkoisi(n) / metoíkois
Accusative τὸν, τὴν μέτοικον
tòn, tḕn métoikon		 τὼ μετοίκω
tṑ metoíkō		 τοὺς, τᾱ̀ς μετοίκους
toùs, tā̀s metoíkous
Vocative μέτοικε
métoike		 μετοίκω
metoíkō		 μέτοικοι
métoikoi
Notes:
  • Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Antonyms
  • (antonym(s) of “settler from abroad”): ἐγγενής (engenḗs)

Derived terms

Descendants
  • Dutch: metoik
  • Latin: metoecus, metycus, metycus

References

Greek

Etymology

Learnely, from Ancient Greek μέτοικος (métoikos, “foreigner, metic”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈme.ti.kos/
  • Hyphenation: μέ‧τοι‧κος

Noun

μέτοικος • (métoikos) m or f (plural μέτοικοι)

  1. (historical) metic (Ancient Greece)
  2. immigrant

Declension

For masculine:

declension of μέτοικος
case     \     number singular plural
nominative μέτοικος • μέτοικοι •
genitive μέτοικου •,  μετοίκου • μέτοικων •,  μετοίκων •
accusative μέτοικο • μέτοικους •,  μετοίκους •
vocative μέτοικε • μέτοικοι •
Second forms are formal. 

For feminine:

declension of μέτοικος
case     \     number singular plural
nominative μέτοικος • μέτοικοι •
genitive μετοίκου • μετοίκων •
accusative μέτοικο • μετοίκους •
vocative μέτοικε • μέτοικοι •
  • μετοικεσία f (metoikesía)
  • μετοίκηση f (metoíkisi)
  • μετοικώ (metoikó)
  • and see: μετά (metá, “after”) & οίκος m (oíkos, “house”, formal)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.