μάντης
Greek
Etymology
From Byzantine Greek μάντης, from Ancient Greek μάντις (mántis, “oracle”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈman.dis/
- Hyphenation: μά‧ντης
Noun
μάντης • (mántis) m (plural μάντεις)
Declension
declension of μάντης
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | μάντης • | μάντεις • |
| genitive | μάντη • | μάντεων • |
| accusative | μάντη • | μάντεις • |
| vocative | μάντη • | μάντεις • |
Related terms
- αμάντευτος (amánteftos, “unguessed”)
- ιερομάντης (ieromántis)
- ιερομαντία (ieromantía)
- μαντεία f (manteía, “divination”) & compounds -μαντεία
- μαντείο n (manteío, “oracle”)
- μάντεμα n (mántema, “divination; guessing”)
- μαντεψιά f (mantepsiá, “random guessing”)
- παραμάντεμα n (paramántema, “riddle”) (vernacular)
- προμαντεύω (promantévo, “foretell”)
See also
- προφήτης m (profítis, “prophet”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.