λυτέος

Ancient Greek

From λύ(ω) (lú(ō), “loosen”) +‎ -τέος (-téos, “a suffix forming verbal adjectives of necessity”)

λῠτέος • (lutéos) m (feminine λῠτέα, neuter λῠτέον); first/second declension

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	λῠτέος lutéos	λῠτέᾱ lutéā	λῠτέον lutéon	λῠτέω lutéō	λῠτέᾱ lutéā	λῠτέω lutéō	λῠτέοι lutéoi	λῠτέαι lutéai	λῠτέᾰ lutéa
Genitive	λῠτέου lutéou	λῠτέᾱς lutéās	λῠτέου lutéou	λῠτέοιν lutéoin	λῠτέαιν lutéain	λῠτέοιν lutéoin	λῠτέων lutéōn	λῠτέων lutéōn	λῠτέων lutéōn
Dative	λῠτέῳ lutéōi	λῠτέᾳ lutéāi	λῠτέῳ lutéōi	λῠτέοιν lutéoin	λῠτέαιν lutéain	λῠτέοιν lutéoin	λῠτέοις lutéois	λῠτέαις lutéais	λῠτέοις lutéois
Accusative	λῠτέον lutéon	λῠτέᾱν lutéān	λῠτέον lutéon	λῠτέω lutéō	λῠτέᾱ lutéā	λῠτέω lutéō	λῠτέους lutéous	λῠτέᾱς lutéās	λῠτέᾰ lutéa
Vocative	λῠτέε lutée	λῠτέᾱ lutéā	λῠτέον lutéon	λῠτέω lutéō	λῠτέᾱ lutéā	λῠτέω lutéō	λῠτέοι lutéoi	λῠτέαι lutéai	λῠτέᾰ lutéa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.