λυπάμαι

• λυπούμαι (lypoúmai)

• IPA^(key): /liˈpa.me/
• Hyphenation: λυ‧πά‧μαι

λυπάμαι • (lypámai) / λυπούμαι passive (past λυπήθηκα, ppp λυπημένος, active λυπώ)

1. (intransitive) to be sorry

   Λυπάμαι που δεν μπορούσα να έρθω.

   Lypámai pou den boroúsa na értho.

   I'm sorry that I couldn't come.

2. (transitive) to feel sorry for, to pity, to take pity on

   Η γυναίκα λυπήθηκε τον ζητιάνο.

   I gynaíka lypíthike ton zitiáno.

   The woman felt sorry for the beggar.

for this verb's full conjugation see the active form

• λυπημένος (lypiménos, “sad”, perfect participle)
• and see: λύπη f (lýpi, “saddness”)