λοιδορέω

Ancient Greek

Etymology

Taken as a formation comparable to πολιορκέω (poliorkéō), δειροτομέω (deirotoméō), οἰνοχέω (oinokhéō), but further details are unknown. It is doubtful to compare the first part with Latin lūdō (“I play”), λίζει (lízei, “plays”), as is done by Perpillou, who also adduces the gloss λίνδεσθαι (líndesthai, “to contend”). According to Beekes, it could be of Pre-Greek origin, like many other terms with this meaning.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /loi̯.do.ré.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ly.doˈre.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ly.ðoˈre.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ly.ðoˈre.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /li.ðoˈre.o/

Verb

λοιδορέω • (loidoréō)

to abuse, insult, revile
to rebuke, reproach, rail

Conjugation

Present: λοιδορέω, λοιδορέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λοιδορέω	λοιδορέεις	λοιδορέει	λοιδορέετον	λοιδορέετον	λοιδορέομεν	λοιδορέετε	λοιδορέουσῐ(ν)
	subjunctive	λοιδορέω	λοιδορέῃς	λοιδορέῃ	λοιδορέητον	λοιδορέητον	λοιδορέωμεν	λοιδορέητε	λοιδορέωσῐ(ν)
	optative	λοιδορέοιμῐ	λοιδορέοις	λοιδορέοι	λοιδορέοιτον	λοιδορεοίτην	λοιδορέοιμεν	λοιδορέοιτε	λοιδορέοιεν
	imperative		λοιδόρεε	λοιδορεέτω	λοιδορέετον	λοιδορεέτων		λοιδορέετε	λοιδορεόντων
middle/ passive	indicative	λοιδορέομαι	λοιδορέῃ, λοιδορέει	λοιδορέεται	λοιδορέεσθον	λοιδορέεσθον	λοιδορεόμεθᾰ	λοιδορέεσθε	λοιδορέονται
	subjunctive	λοιδορέωμαι	λοιδορέῃ	λοιδορέηται	λοιδορέησθον	λοιδορέησθον	λοιδορεώμεθᾰ	λοιδορέησθε	λοιδορέωνται
	optative	λοιδορεοίμην	λοιδορέοιο	λοιδορέοιτο	λοιδορέοισθον	λοιδορεοίσθην	λοιδορεοίμεθᾰ	λοιδορέοισθε	λοιδορέοιντο
	imperative		λοιδορέου	λοιδορεέσθω	λοιδορέεσθον	λοιδορεέσθων		λοιδορέεσθε	λοιδορεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λοιδορέειν				λοιδορέεσθαι
participle	m	λοιδορέων				λοιδορεόμενος
	f	λοιδορέουσᾰ				λοιδορεομένη
	n	λοιδορέον				λοιδορεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: λοιδορῶ, λοιδοροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λοιδορῶ	λοιδορεῖς	λοιδορεῖ	λοιδορεῖτον	λοιδορεῖτον	λοιδοροῦμεν	λοιδορεῖτε	λοιδοροῦσῐ(ν)
	subjunctive	λοιδορῶ	λοιδορῇς	λοιδορῇ	λοιδορῆτον	λοιδορῆτον	λοιδορῶμεν	λοιδορῆτε	λοιδορῶσῐ(ν)
	optative	λοιδοροίην, λοιδοροῖμῐ	λοιδοροίης, λοιδοροῖς	λοιδοροίη, λοιδοροῖ	λοιδοροῖτον, λοιδοροίητον	λοιδοροίτην, λοιδοροιήτην	λοιδοροῖμεν, λοιδοροίημεν	λοιδοροῖτε, λοιδοροίητε	λοιδοροῖεν, λοιδοροίησᾰν
	imperative		λοιδόρει	λοιδορείτω	λοιδορεῖτον	λοιδορείτων		λοιδορεῖτε	λοιδορούντων
middle/ passive	indicative	λοιδοροῦμαι	λοιδορεῖ, λοιδορῇ	λοιδορεῖται	λοιδορεῖσθον	λοιδορεῖσθον	λοιδορούμεθᾰ	λοιδορεῖσθε	λοιδοροῦνται
	subjunctive	λοιδορῶμαι	λοιδορῇ	λοιδορῆται	λοιδορῆσθον	λοιδορῆσθον	λοιδορώμεθᾰ	λοιδορῆσθε	λοιδορῶνται
	optative	λοιδοροίμην	λοιδοροῖο	λοιδοροῖτο	λοιδοροῖσθον	λοιδοροίσθην	λοιδοροίμεθᾰ	λοιδοροῖσθε	λοιδοροῖντο
	imperative		λοιδοροῦ	λοιδορείσθω	λοιδορεῖσθον	λοιδορείσθων		λοιδορεῖσθε	λοιδορείσθων
		active				middle/passive
infinitive		λοιδορεῖν				λοιδορεῖσθαι
participle	m	λοιδορῶν				λοιδορούμενος
	f	λοιδοροῦσᾰ				λοιδορουμένη
	n	λοιδοροῦν				λοιδορούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐλοιδόρεον, ἐλοιδορεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλοιδόρεον	ἐλοιδόρεες	ἐλοιδόρεε(ν)	ἐλοιδορέετον	ἐλοιδορεέτην	ἐλοιδορέομεν	ἐλοιδορέετε	ἐλοιδόρεον
middle/ passive	indicative	ἐλοιδορεόμην	ἐλοιδορέου	ἐλοιδορέετο	ἐλοιδορέεσθον	ἐλοιδορεέσθην	ἐλοιδορεόμεθᾰ	ἐλοιδορέεσθε	ἐλοιδορέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐλοιδόρουν, ἐλοιδορούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλοιδόρουν	ἐλοιδόρεις	ἐλοιδόρει	ἐλοιδορεῖτον	ἐλοιδορείτην	ἐλοιδοροῦμεν	ἐλοιδορεῖτε	ἐλοιδόρουν
middle/ passive	indicative	ἐλοιδορούμην	ἐλοιδοροῦ	ἐλοιδορεῖτο	ἐλοιδορεῖσθον	ἐλοιδορείσθην	ἐλοιδορούμεθᾰ	ἐλοιδορεῖσθε	ἐλοιδοροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: λοιδορήσω, λοιδορήσομαι, λοιδορηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λοιδορήσω	λοιδορήσεις	λοιδορήσει	λοιδορήσετον	λοιδορήσετον	λοιδορήσομεν	λοιδορήσετε	λοιδορήσουσῐ(ν)
active	optative	λοιδορήσοιμῐ	λοιδορήσοις	λοιδορήσοι	λοιδορήσοιτον	λοιδορησοίτην	λοιδορήσοιμεν	λοιδορήσοιτε	λοιδορήσοιεν
middle	indicative	λοιδορήσομαι	λοιδορήσῃ, λοιδορήσει	λοιδορήσεται	λοιδορήσεσθον	λοιδορήσεσθον	λοιδορησόμεθᾰ	λοιδορήσεσθε	λοιδορήσονται
middle	optative	λοιδορησοίμην	λοιδορήσοιο	λοιδορήσοιτο	λοιδορήσοισθον	λοιδορησοίσθην	λοιδορησοίμεθᾰ	λοιδορήσοισθε	λοιδορήσοιντο
passive	indicative	λοιδορηθήσομαι	λοιδορηθήσῃ	λοιδορηθήσεται	λοιδορηθήσεσθον	λοιδορηθήσεσθον	λοιδορηθησόμεθᾰ	λοιδορηθήσεσθε	λοιδορηθήσονται
passive	optative	λοιδορηθησοίμην	λοιδορηθήσοιο	λοιδορηθήσοιτο	λοιδορηθήσοισθον	λοιδορηθησοίσθην	λοιδορηθησοίμεθᾰ	λοιδορηθήσοισθε	λοιδορηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		λοιδορήσειν			λοιδορήσεσθαι		λοιδορηθήσεσθαι
participle	m	λοιδορήσων			λοιδορησόμενος		λοιδορηθησόμενος
	f	λοιδορήσουσᾰ			λοιδορησομένη		λοιδορηθησομένη
	n	λοιδορῆσον			λοιδορησόμενον		λοιδορηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐλοιδόρησᾰ, ἐλοιδορησᾰ́μην, λοιδορήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλοιδόρησᾰ	ἐλοιδόρησᾰς	ἐλοιδόρησε(ν)	ἐλοιδορήσᾰτον	ἐλοιδορησᾰ́την	ἐλοιδορήσᾰμεν	ἐλοιδορήσᾰτε	ἐλοιδόρησᾰν
	subjunctive	λοιδορήσω	λοιδορήσῃς	λοιδορήσῃ	λοιδορήσητον	λοιδορήσητον	λοιδορήσωμεν	λοιδορήσητε	λοιδορήσωσῐ(ν)
	optative	λοιδορήσαιμῐ	λοιδορήσειᾰς, λοιδορήσαις	λοιδορήσειε(ν), λοιδορήσαι	λοιδορήσαιτον	λοιδορησαίτην	λοιδορήσαιμεν	λοιδορήσαιτε	λοιδορήσειᾰν, λοιδορήσαιεν
	imperative		λοιδόρησον	λοιδορησᾰ́τω	λοιδορήσᾰτον	λοιδορησᾰ́των		λοιδορήσᾰτε	λοιδορησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλοιδορησᾰ́μην	ἐλοιδορήσω	ἐλοιδορήσᾰτο	ἐλοιδορήσᾰσθον	ἐλοιδορησᾰ́σθην	ἐλοιδορησᾰ́μεθᾰ	ἐλοιδορήσᾰσθε	ἐλοιδορήσᾰντο
	subjunctive	λοιδορήσωμαι	λοιδορήσῃ	λοιδορήσηται	λοιδορήσησθον	λοιδορήσησθον	λοιδορησώμεθᾰ	λοιδορήσησθε	λοιδορήσωνται
	optative	λοιδορησαίμην	λοιδορήσαιο	λοιδορήσαιτο	λοιδορήσαισθον	λοιδορησαίσθην	λοιδορησαίμεθᾰ	λοιδορήσαισθε	λοιδορήσαιντο
	imperative		λοιδόρησαι	λοιδορησᾰ́σθω	λοιδορήσᾰσθον	λοιδορησᾰ́σθων		λοιδορήσᾰσθε	λοιδορησᾰ́σθων
passive	indicative	λοιδορήθην	λοιδορήθης	λοιδορήθη	λοιδορήθητον	λοιδορηθήτην	λοιδορήθημεν	λοιδορήθητε	λοιδορήθησᾰν
	subjunctive	ἐλοιδορηθῶ	ἐλοιδορηθῇς	ἐλοιδορηθῇ	ἐλοιδορηθῆτον	ἐλοιδορηθῆτον	ἐλοιδορηθῶμεν	ἐλοιδορηθῆτε	ἐλοιδορηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐλοιδορηθείην	ἐλοιδορηθείης	ἐλοιδορηθείη	ἐλοιδορηθεῖτον, ἐλοιδορηθείητον	ἐλοιδορηθείτην, ἐλοιδορηθειήτην	ἐλοιδορηθεῖμεν, ἐλοιδορηθείημεν	ἐλοιδορηθεῖτε, ἐλοιδορηθείητε	ἐλοιδορηθεῖεν, ἐλοιδορηθείησᾰν
	imperative		ἐλοιδορήθητῐ	ἐλοιδορηθήτω	ἐλοιδορήθητον	ἐλοιδορηθήτων		ἐλοιδορήθητε	ἐλοιδορηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		λοιδορῆσαι			λοιδορήσᾰσθαι		ἐλοιδορηθῆναι
participle	m	λοιδορήσᾱς			λοιδορησᾰ́μενος		ἐλοιδορηθείς
	f	λοιδορήσᾱσᾰ			λοιδορησᾰμένη		ἐλοιδορηθεῖσᾰ
	n	λοιδορῆσᾰν			λοιδορησᾰ́μενον		ἐλοιδορηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: λελοιδόρηκᾰ, λελοιδόρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λελοιδόρηκᾰ	λελοιδόρηκᾰς	λελοιδόρηκε(ν)	λελοιδορήκᾰτον	λελοιδορήκᾰτον	λελοιδορήκᾰμεν	λελοιδορήκᾰτε	λελοιδορήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	λελοιδορήκω	λελοιδορήκῃς	λελοιδορήκῃ	λελοιδορήκητον	λελοιδορήκητον	λελοιδορήκωμεν	λελοιδορήκητε	λελοιδορήκωσῐ(ν)
	optative	λελοιδορήκοιμῐ, λελοιδορηκοίην	λελοιδορήκοις, λελοιδορηκοίης	λελοιδορήκοι, λελοιδορηκοίη	λελοιδορήκοιτον	λελοιδορηκοίτην	λελοιδορήκοιμεν	λελοιδορήκοιτε	λελοιδορήκοιεν
	imperative		λελοιδόρηκε	λελοιδορηκέτω	λελοιδορήκετον	λελοιδορηκέτων		λελοιδορήκετε	λελοιδορηκόντων
middle/ passive	indicative	λελοιδόρημαι	λελοιδόρησαι	λελοιδόρηται	λελοιδόρησθον	λελοιδόρησθον	λελοιδορήμεθᾰ	λελοιδόρησθε	λελοιδόρηνται
	subjunctive	λελοιδορημένος ὦ	λελοιδορημένος ᾖς	λελοιδορημένος ᾖ	λελοιδορημένω ἦτον	λελοιδορημένω ἦτον	λελοιδορημένοι ὦμεν	λελοιδορημένοι ἦτε	λελοιδορημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	λελοιδορημένος εἴην	λελοιδορημένος εἴης	λελοιδορημένος εἴη	λελοιδορημένω εἴητον/εἶτον	λελοιδορημένω εἰήτην/εἴτην	λελοιδορημένοι εἴημεν/εἶμεν	λελοιδορημένοι εἴητε/εἶτε	λελοιδορημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		λελοιδόρησο	λελοιδορήσθω	λελοιδόρησθον	λελοιδορήσθων		λελοιδόρησθε	λελοιδορήσθων
		active				middle/passive
infinitive		λελοιδορηκέναι				λελοιδορῆσθαι
participle	m	λελοιδορηκώς				λελοιδορημένος
	f	λελοιδορηκυῖᾰ				λελοιδορημένη
	n	λελοιδορηκός				λελοιδορημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀπολοιδορέω (apoloidoréō)
λοιδόρημᾰ (loidórēma)
λοιδορησμός (loidorēsmós)
λοιδόρησῐς (loidórēsis)
λοιδορητῐκός (loidorētikós)
λοίδορος (loídoros)
λοιδορῐστής (loidoristḗs)
λοιδορῐ́ᾱ (loidoríā)
προσλοιδορέω (prosloidoréō)
σῠνλοιδορέω (sunloidoréō)