κρυπτέος

Ancient Greek

Etymology

From κρύπτω (krúptō, “hide”) +‎ -τέος (-téos, “a suffix forming masculine verbal adjectives of necessity”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kryp.té.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /krypˈte.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /krypˈte.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /krypˈte.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kripˈte.os/

Adjective

κρυπτέος • (kruptéos) m (feminine κρυπτέᾱ, neuter κρυπτέον); first/second declension

that must hide

Declension

First and second declension of κρῠπτέος; κρῠπτέᾱ; κρῠπτέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κρῠπτέος kruptéos	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέον kruptéon	κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέοι kruptéoi	κρῠπτέαι kruptéai	κρῠπτέᾰ kruptéa
Genitive	κρῠπτέου kruptéou	κρῠπτέᾱς kruptéās	κρῠπτέου kruptéou	κρῠπτέοιν kruptéoin	κρῠπτέαιν kruptéain	κρῠπτέοιν kruptéoin	κρῠπτέων kruptéōn	κρῠπτέων kruptéōn	κρῠπτέων kruptéōn
Dative	κρῠπτέῳ kruptéōi	κρῠπτέᾳ kruptéāi	κρῠπτέῳ kruptéōi	κρῠπτέοιν kruptéoin	κρῠπτέαιν kruptéain	κρῠπτέοιν kruptéoin	κρῠπτέοις kruptéois	κρῠπτέαις kruptéais	κρῠπτέοις kruptéois
Accusative	κρῠπτέον kruptéon	κρῠπτέᾱν kruptéān	κρῠπτέον kruptéon	κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέους kruptéous	κρῠπτέᾱς kruptéās	κρῠπτέᾰ kruptéa
Vocative	κρῠπτέε kruptée	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέον kruptéon	κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέᾱ kruptéā	κρῠπτέω kruptéō	κρῠπτέοι kruptéoi	κρῠπτέαι kruptéai	κρῠπτέᾰ kruptéa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κρῠπτέως kruptéōs			κρῠπτεώτερος krupteṓteros			κρῠπτεώτᾰτος krupteṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.