κοσμέω
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /koz.mé.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kozˈme.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /kozˈme.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /kozˈme.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /kozˈme.o/
Conjugation
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | κοσμέω | κοσμέεις | κοσμέει | κοσμέετον | κοσμέετον | κοσμέομεν | κοσμέετε | κοσμέουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | κοσμέω | κοσμέῃς | κοσμέῃ | κοσμέητον | κοσμέητον | κοσμέωμεν | κοσμέητε | κοσμέωσῐ(ν) | |||||
optative | κοσμέοιμῐ | κοσμέοις | κοσμέοι | κοσμέοιτον | κοσμεοίτην | κοσμέοιμεν | κοσμέοιτε | κοσμέοιεν | |||||
imperative | κόσμεε | κοσμεέτω | κοσμέετον | κοσμεέτων | κοσμέετε | κοσμεόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | κοσμέομαι | κοσμέῃ, κοσμέει |
κοσμέεται | κοσμέεσθον | κοσμέεσθον | κοσμεόμεθᾰ | κοσμέεσθε | κοσμέονται | ||||
subjunctive | κοσμέωμαι | κοσμέῃ | κοσμέηται | κοσμέησθον | κοσμέησθον | κοσμεώμεθᾰ | κοσμέησθε | κοσμέωνται | |||||
optative | κοσμεοίμην | κοσμέοιο | κοσμέοιτο | κοσμέοισθον | κοσμεοίσθην | κοσμεοίμεθᾰ | κοσμέοισθε | κοσμέοιντο | |||||
imperative | κοσμέου | κοσμεέσθω | κοσμέεσθον | κοσμεέσθων | κοσμέεσθε | κοσμεέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | κοσμέειν | κοσμέεσθαι | |||||||||||
participle | m | κοσμέων | κοσμεόμενος | ||||||||||
f | κοσμέουσᾰ | κοσμεομένη | |||||||||||
n | κοσμέον | κοσμεόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Present: κοσμῶ, κοσμοῦμαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | κοσμῶ | κοσμεῖς | κοσμεῖ | κοσμεῖτον | κοσμεῖτον | κοσμοῦμεν | κοσμεῖτε | κοσμοῦσῐ(ν) | ||||
subjunctive | κοσμῶ | κοσμῇς | κοσμῇ | κοσμῆτον | κοσμῆτον | κοσμῶμεν | κοσμῆτε | κοσμῶσῐ(ν) | |||||
optative | κοσμοίην, κοσμοῖμῐ |
κοσμοίης, κοσμοῖς |
κοσμοίη, κοσμοῖ |
κοσμοῖτον, κοσμοίητον |
κοσμοίτην, κοσμοιήτην |
κοσμοῖμεν, κοσμοίημεν |
κοσμοῖτε, κοσμοίητε |
κοσμοῖεν, κοσμοίησᾰν | |||||
imperative | κόσμει | κοσμείτω | κοσμεῖτον | κοσμείτων | κοσμεῖτε | κοσμούντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | κοσμοῦμαι | κοσμεῖ, κοσμῇ |
κοσμεῖται | κοσμεῖσθον | κοσμεῖσθον | κοσμούμεθᾰ | κοσμεῖσθε | κοσμοῦνται | ||||
subjunctive | κοσμῶμαι | κοσμῇ | κοσμῆται | κοσμῆσθον | κοσμῆσθον | κοσμώμεθᾰ | κοσμῆσθε | κοσμῶνται | |||||
optative | κοσμοίμην | κοσμοῖο | κοσμοῖτο | κοσμοῖσθον | κοσμοίσθην | κοσμοίμεθᾰ | κοσμοῖσθε | κοσμοῖντο | |||||
imperative | κοσμοῦ | κοσμείσθω | κοσμεῖσθον | κοσμείσθων | κοσμεῖσθε | κοσμείσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | κοσμεῖν | κοσμεῖσθαι | |||||||||||
participle | m | κοσμῶν | κοσμούμενος | ||||||||||
f | κοσμοῦσᾰ | κοσμουμένη | |||||||||||
n | κοσμοῦν | κοσμούμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐκόσμεον, ἐκοσμεόμην (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐκόσμεον | ἐκόσμεες | ἐκόσμεε(ν) | ἐκοσμέετον | ἐκοσμεέτην | ἐκοσμέομεν | ἐκοσμέετε | ἐκόσμεον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐκοσμεόμην | ἐκοσμέου | ἐκοσμέετο | ἐκοσμέεσθον | ἐκοσμεέσθην | ἐκοσμεόμεθᾰ | ἐκοσμέεσθε | ἐκοσμέοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐκόσμουν, ἐκοσμούμην (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐκόσμουν | ἐκόσμεις | ἐκόσμει | ἐκοσμεῖτον | ἐκοσμείτην | ἐκοσμοῦμεν | ἐκοσμεῖτε | ἐκόσμουν | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐκοσμούμην | ἐκοσμοῦ | ἐκοσμεῖτο | ἐκοσμεῖσθον | ἐκοσμείσθην | ἐκοσμούμεθᾰ | ἐκοσμεῖσθε | ἐκοσμοῦντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: κοσμήσω, κοσμήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | κοσμήσω | κοσμήσεις | κοσμήσει | κοσμήσετον | κοσμήσετον | κοσμήσομεν | κοσμήσετε | κοσμήσουσῐ(ν) | ||||
optative | κοσμήσοιμῐ | κοσμήσοις | κοσμήσοι | κοσμήσοιτον | κοσμησοίτην | κοσμήσοιμεν | κοσμήσοιτε | κοσμήσοιεν | |||||
middle | indicative | κοσμήσομαι | κοσμήσῃ, κοσμήσει |
κοσμήσεται | κοσμήσεσθον | κοσμήσεσθον | κοσμησόμεθᾰ | κοσμήσεσθε | κοσμήσονται | ||||
optative | κοσμησοίμην | κοσμήσοιο | κοσμήσοιτο | κοσμήσοισθον | κοσμησοίσθην | κοσμησοίμεθᾰ | κοσμήσοισθε | κοσμήσοιντο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | κοσμήσειν | κοσμήσεσθαι | |||||||||||
participle | m | κοσμήσων | κοσμησόμενος | ||||||||||
f | κοσμήσουσᾰ | κοσμησομένη | |||||||||||
n | κοσμῆσον | κοσμησόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἐκόσμησᾰ, ἐκοσμησᾰ́μην, ἐκοσμήθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐκόσμησᾰ | ἐκόσμησᾰς | ἐκόσμησε(ν) | ἐκοσμήσᾰτον | ἐκοσμησᾰ́την | ἐκοσμήσᾰμεν | ἐκοσμήσᾰτε | ἐκόσμησᾰν | ||||
subjunctive | κοσμήσω | κοσμήσῃς | κοσμήσῃ | κοσμήσητον | κοσμήσητον | κοσμήσωμεν | κοσμήσητε | κοσμήσωσῐ(ν) | |||||
optative | κοσμήσαιμῐ | κοσμήσειᾰς, κοσμήσαις |
κοσμήσειε(ν), κοσμήσαι |
κοσμήσαιτον | κοσμησαίτην | κοσμήσαιμεν | κοσμήσαιτε | κοσμήσειᾰν, κοσμήσαιεν | |||||
imperative | κόσμησον | κοσμησᾰ́τω | κοσμήσᾰτον | κοσμησᾰ́των | κοσμήσᾰτε | κοσμησᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐκοσμησᾰ́μην | ἐκοσμήσω | ἐκοσμήσᾰτο | ἐκοσμήσᾰσθον | ἐκοσμησᾰ́σθην | ἐκοσμησᾰ́μεθᾰ | ἐκοσμήσᾰσθε | ἐκοσμήσᾰντο | ||||
subjunctive | κοσμήσωμαι | κοσμήσῃ | κοσμήσηται | κοσμήσησθον | κοσμήσησθον | κοσμησώμεθᾰ | κοσμήσησθε | κοσμήσωνται | |||||
optative | κοσμησαίμην | κοσμήσαιο | κοσμήσαιτο | κοσμήσαισθον | κοσμησαίσθην | κοσμησαίμεθᾰ | κοσμήσαισθε | κοσμήσαιντο | |||||
imperative | κόσμησαι | κοσμησᾰ́σθω | κοσμήσᾰσθον | κοσμησᾰ́σθων | κοσμήσᾰσθε | κοσμησᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐκοσμήθην | ἐκοσμήθης | ἐκοσμήθη | ἐκοσμήθητον | ἐκοσμηθήτην | ἐκοσμήθημεν | ἐκοσμήθητε | ἐκοσμήθησᾰν | ||||
subjunctive | κοσμηθῶ | κοσμηθῇς | κοσμηθῇ | κοσμηθῆτον | κοσμηθῆτον | κοσμηθῶμεν | κοσμηθῆτε | κοσμηθῶσῐ(ν) | |||||
optative | κοσμηθείην | κοσμηθείης | κοσμηθείη | κοσμηθεῖτον, κοσμηθείητον |
κοσμηθείτην, κοσμηθειήτην |
κοσμηθεῖμεν, κοσμηθείημεν |
κοσμηθεῖτε, κοσμηθείητε |
κοσμηθεῖεν, κοσμηθείησᾰν | |||||
imperative | κοσμήθητῐ | κοσμηθήτω | κοσμήθητον | κοσμηθήτων | κοσμήθητε | κοσμηθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | κοσμῆσαι | κοσμήσᾰσθαι | κοσμηθῆναι | ||||||||||
participle | m | κοσμήσᾱς | κοσμησᾰ́μενος | κοσμηθείς | |||||||||
f | κοσμήσᾱσᾰ | κοσμησᾰμένη | κοσμηθεῖσᾰ | ||||||||||
n | κοσμῆσᾰν | κοσμησᾰ́μενον | κοσμηθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: κεκόσμηκᾰ, κεκόσμημαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | κεκόσμηκᾰ | κεκόσμηκᾰς | κεκόσμηκε(ν) | κεκοσμήκᾰτον | κεκοσμήκᾰτον | κεκοσμήκᾰμεν | κεκοσμήκᾰτε | κεκοσμήκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | κεκοσμήκω | κεκοσμήκῃς | κεκοσμήκῃ | κεκοσμήκητον | κεκοσμήκητον | κεκοσμήκωμεν | κεκοσμήκητε | κεκοσμήκωσῐ(ν) | |||||
optative | κεκοσμήκοιμῐ, κεκοσμηκοίην |
κεκοσμήκοις, κεκοσμηκοίης |
κεκοσμήκοι, κεκοσμηκοίη |
κεκοσμήκοιτον | κεκοσμηκοίτην | κεκοσμήκοιμεν | κεκοσμήκοιτε | κεκοσμήκοιεν | |||||
imperative | κεκόσμηκε | κεκοσμηκέτω | κεκοσμήκετον | κεκοσμηκέτων | κεκοσμήκετε | κεκοσμηκόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | κεκόσμημαι | κεκόσμησαι | κεκόσμηται | κεκόσμησθον | κεκόσμησθον | κεκοσμήμεθᾰ | κεκόσμησθε | κεκόσμηνται | ||||
subjunctive | κεκοσμημένος ὦ | κεκοσμημένος ᾖς | κεκοσμημένος ᾖ | κεκοσμημένω ἦτον | κεκοσμημένω ἦτον | κεκοσμημένοι ὦμεν | κεκοσμημένοι ἦτε | κεκοσμημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | κεκοσμημένος εἴην | κεκοσμημένος εἴης | κεκοσμημένος εἴη | κεκοσμημένω εἴητον/εἶτον | κεκοσμημένω εἰήτην/εἴτην | κεκοσμημένοι εἴημεν/εἶμεν | κεκοσμημένοι εἴητε/εἶτε | κεκοσμημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | κεκόσμησο | κεκοσμήσθω | κεκόσμησθον | κεκοσμήσθων | κεκόσμησθε | κεκοσμήσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | κεκοσμηκέναι | κεκοσμῆσθαι | |||||||||||
participle | m | κεκοσμηκώς | κεκοσμημένος | ||||||||||
f | κεκοσμηκυῖᾰ | κεκοσμημένη | |||||||||||
n | κεκοσμηκός | κεκοσμημένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Pluperfect: ἐκεκοσμέμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | ἐκεκοσμέμην | ἐκεκόσμεσο | ἐκεκόσμετο | ἐκεκόσμεσθον | ἐκεκοσμέσθην | ἐκεκοσμέμεθᾰ | ἐκεκόσμεσθε | ἐκεκόσμεντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
- ἀνακοσμέω (anakosméō)
- ἀντιδιακοσμέω (antidiakosméō)
- ἀντικοσμέω (antikosméō)
- ἀποκοσμέω (apokosméō)
- διακοσμέω (diakosméō)
- ἐγκοσμέω (enkosméō)
- ἐκκοσμέω (ekkosméō)
- ἐνδιακοσμέω (endiakosméō)
- ἐπικοσμέω (epikosméō)
- εὐκοσμέω (eukosméō)
- κατακοσμέω (katakosméō)
- κλινοκοσμέω (klinokosméō)
- μετακοσμέω (metakosméō)
- περικοσμέω (perikosméō)
- προσεπικοσμέω (prosepikosméō)
- προσκοσμέω (proskosméō)
- πρωτοκοσμέω (prōtokosméō)
- συγκατακοσμέω (sunkatakosméō)
- συγκοσμέω (sunkosméō)
- συμμετακοσμέω (summetakosméō)
- συνδιακοσμέω (sundiakosméō)
- συνεπικοσμέω (sunepikosméō)
- συνευκοσμέω (suneukosméō)
Further reading
- “κοσμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “cosmetic”, in OneLook Dictionary Search.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.