κορέω

Ancient Greek

Etymology

An iterative deverbative verb, lacking a good etymology.

Pronunciation
 

Verb

κορέω • (koréō)

  1. to sweep out
    Synonyms: κᾰλλῡ́νω (kallū́nō), σᾰρόω (saróō)

Inflection
   Present: κορέω, κορέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κορέω κορέεις κορέει κορέετον κορέετον κορέομεν κορέετε κορέουσῐ(ν)
subjunctive κορέω κορέῃς κορέῃ κορέητον κορέητον κορέωμεν κορέητε κορέωσῐ(ν)
optative κορέοιμῐ κορέοις κορέοι κορέοιτον κορεοίτην κορέοιμεν κορέοιτε κορέοιεν
imperative   κόρεε κορεέτω κορέετον κορεέτων   κορέετε κορεόντων
middle/
passive		 indicative κορέομαι κορέῃ,
κορέει		 κορέεται κορέεσθον κορέεσθον κορεόμεθᾰ κορέεσθε κορέονται
subjunctive κορέωμαι κορέῃ κορέηται κορέησθον κορέησθον κορεώμεθᾰ κορέησθε κορέωνται
optative κορεοίμην κορέοιο κορέοιτο κορέοισθον κορεοίσθην κορεοίμεθᾰ κορέοισθε κορέοιντο
imperative   κορέου κορεέσθω κορέεσθον κορεέσθων   κορέεσθε κορεέσθων
active middle/passive
infinitive κορέειν κορέεσθαι
participle m κορέων κορεόμενος
f κορέουσᾰ κορεομένη
n κορέον κορεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κορῶ, κοροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κορῶ κορεῖς κορεῖ κορεῖτον κορεῖτον κοροῦμεν κορεῖτε κοροῦσῐ(ν)
subjunctive κορῶ κορῇς κορῇ κορῆτον κορῆτον κορῶμεν κορῆτε κορῶσῐ(ν)
optative κοροίην,
κοροῖμῐ		 κοροίης,
κοροῖς		 κοροίη,
κοροῖ		 κοροῖτον,
κοροίητον		 κοροίτην,
κοροιήτην		 κοροῖμεν,
κοροίημεν		 κοροῖτε,
κοροίητε		 κοροῖεν,
κοροίησᾰν
imperative   κόρει κορείτω κορεῖτον κορείτων   κορεῖτε κορούντων
middle/
passive		 indicative κοροῦμαι κορεῖ,
κορῇ		 κορεῖται κορεῖσθον κορεῖσθον κορούμεθᾰ κορεῖσθε κοροῦνται
subjunctive κορῶμαι κορῇ κορῆται κορῆσθον κορῆσθον κορώμεθᾰ κορῆσθε κορῶνται
optative κοροίμην κοροῖο κοροῖτο κοροῖσθον κοροίσθην κοροίμεθᾰ κοροῖσθε κοροῖντο
imperative   κοροῦ κορείσθω κορεῖσθον κορείσθων   κορεῖσθε κορείσθων
active middle/passive
infinitive κορεῖν κορεῖσθαι
participle m κορῶν κορούμενος
f κοροῦσᾰ κορουμένη
n κοροῦν κορούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀνᾰκορέω (anakoréō)
  • ἀποκορέω (apokoréō)
  • ἐκκορέω (ekkoréō)
  • κορείᾱ (koreíā)
  • κόρηθρον (kórēthron)
  • κόρημᾰ (kórēma)
  • κόρος (kóros)
  • νεωκόρος (neōkóros)
  • πᾰρᾰκορέω (parakoréō)
  • σηκοκόρος (sēkokóros)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.