κοιμάω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱey- (to lie down). Related to κεῖμαι (keîmai).

Pronunciation

 

Verb

κοιμάω • (koimáō)

  1. to put to sleep, lull
  2. (middle voice and passive voice) to sleep

Inflection

Derived terms

  • ἀποκοιμάομαι (apokoimáomai)
  • ἐγκοιμάομαι (enkoimáomai)
  • ἐκκοιμάομαι (ekkoimáomai)
  • ἐπικοιμάομαι (epikoimáomai)
  • κατακοιμάω (katakoimáō)
  • μετακοιμάομαι (metakoimáomai)
  • παρακοιμάομαι (parakoimáomai)
  • περικοιμάομαι (perikoimáomai)
  • προκοιμάομαι (prokoimáomai)
  • συγκοιμάομαι (sunkoimáomai)

Descendants

  • Greek: κοιμάμαι (koimámai), κοιμούμαι (koimoúmai)
    • Russian: кима́ть (kimátʹ)
  • Greek: εκοιμήθη (ekoimíthi)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.