κνήκινος

Ancient Greek

Etymology

From κνῆκος (knêkos, “safflower”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /knɛ̌ː.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkne̝.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkni.ci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkni.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkni.ci.nos/

Adjective

κνήκῐνος • (knḗkinos) m (feminine κνηκίνη, neuter κνήκῐνον); first/second declension

of or from safflower

Inflection

First and second declension of κνήκῐνος; κνηκῐ́νη; κνήκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κνήκῐνος knḗkinos	κνηκῐ́νη knēkínē	κνήκῐνον knḗkinon	κνηκῐ́νω knēkínō	κνηκῐ́νᾱ knēkínā	κνηκῐ́νω knēkínō	κνήκῐνοι knḗkinoi	κνήκῐναι knḗkinai	κνήκῐνᾰ knḗkina
Genitive	κνηκῐ́νου knēkínou	κνηκῐ́νης knēkínēs	κνηκῐ́νου knēkínou	κνηκῐ́νοιν knēkínoin	κνηκῐ́ναιν knēkínain	κνηκῐ́νοιν knēkínoin	κνηκῐ́νων knēkínōn	κνηκῐ́νων knēkínōn	κνηκῐ́νων knēkínōn
Dative	κνηκῐ́νῳ knēkínōi	κνηκῐ́νῃ knēkínēi	κνηκῐ́νῳ knēkínōi	κνηκῐ́νοιν knēkínoin	κνηκῐ́ναιν knēkínain	κνηκῐ́νοιν knēkínoin	κνηκῐ́νοις knēkínois	κνηκῐ́ναις knēkínais	κνηκῐ́νοις knēkínois
Accusative	κνήκῐνον knḗkinon	κνηκῐ́νην knēkínēn	κνήκῐνον knḗkinon	κνηκῐ́νω knēkínō	κνηκῐ́νᾱ knēkínā	κνηκῐ́νω knēkínō	κνηκῐ́νους knēkínous	κνηκῐ́νᾱς knēkínās	κνήκῐνᾰ knḗkina
Vocative	κνήκῐνε knḗkine	κνηκῐ́νη knēkínē	κνήκῐνον knḗkinon	κνηκῐ́νω knēkínō	κνηκῐ́νᾱ knēkínā	κνηκῐ́νω knēkínō	κνήκῐνοι knḗkinoi	κνήκῐναι knḗkinai	κνήκῐνᾰ knḗkina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κνηκῐ́νως knēkínōs			κνηκῐνώτερος knēkinṓteros			κνηκῐνώτᾰτος knēkinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.