κληρονομημένος
Greek
Etymology
Perfect participle of κληρονομούμαι (klironomoúmai) and κληρονομιέμαι (klironomiémai), passive voices of κληρονομώ, κληρονομάω (“inherit”) respectively.
Pronunciation
- IPA(key): /kli.ɾo.no.miˈme.nos/
- Hyphenation: κλη‧ρο‧νο‧μη‧μέ‧νος
Participle
κληρονομημένος • (klironomiménos) m (feminine κληρονομημένη, neuter κληρονομημένο)
- inherited
- Είναι κληρονομημένη ασθένεια. ― Eínai klironomiméni asthéneia. ― It is an inherited disease.
Declension
Declension of κληρονομημένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κληρονομημένος • | κληρονομημένη • | κληρονομημένο • | κληρονομημένοι • | κληρονομημένες • | κληρονομημένα • |
| genitive | κληρονομημένου • | κληρονομημένης • | κληρονομημένου • | κληρονομημένων • | κληρονομημένων • | κληρονομημένων • |
| accusative | κληρονομημένο • | κληρονομημένη • | κληρονομημένο • | κληρονομημένους • | κληρονομημένες • | κληρονομημένα • |
| vocative | κληρονομημένε • | κληρονομημένη • | κληρονομημένο • | κληρονομημένοι • | κληρονομημένες • | κληρονομημένα • |
Antonyms
- ακληρονόμητος (aklironómitos)
Related terms
- κληρονομιαίος (klironomiaíos)
- and see: κληρονόμος m or f (klironómos, “heir”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.