κεύθω

Ancient Greek

Alternative forms
  • κευθᾰ́νω (keuthánō)

Etymology

From Proto-Hellenic *kéutʰō. A close relative to this verb is Proto-Germanic *hūdijaną (“to hide, conceal”). A further comparandum is Old Armenian սուզանեմ (suzanem, “to plunge, dive; to hide”), but this would presuppose an initial palatal *ḱ-, which does not fit with the other words adduced, like Sanskrit कुहू (kuhū, “new moon”) and कुहर (kuhara, “hole, cavity”). Beside the words from Proto-Indo-European *(s)kewdʰ- (“to cover, wrap, encase”), several form with root final *t are found, like κύτος (kútos, “hollow; vessel”) and σκῦτος (skûtos, “skin, hide”).

Pronunciation
 

Verb

κεύθω • (keúthō)

  1. (poetic) to cover, hide
    Synonyms: κᾰλῠ́πτω (kalúptō), κρῠ́πτω (krúptō)
  2. to conceal, keep hidden

Inflection
   Present: κεύθω, κεύθομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεύθω κεύθεις κεύθει κεύθετον κεύθετον κεύθομεν κεύθετε κεύθουσῐ(ν)
subjunctive κεύθω κεύθῃς κεύθῃ κεύθητον κεύθητον κεύθωμεν κεύθητε κεύθωσῐ(ν)
optative κεύθοιμῐ κεύθοις κεύθοι κεύθοιτον κευθοίτην κεύθοιμεν κεύθοιτε κεύθοιεν
imperative   κεῦθε κευθέτω κεύθετον κευθέτων   κεύθετε κευθόντων
middle/
passive		 indicative κεύθομαι κεύθῃ,
κεύθει		 κεύθεται κεύθεσθον κεύθεσθον κευθόμεθᾰ κεύθεσθε κεύθονται
subjunctive κεύθωμαι κεύθῃ κεύθηται κεύθησθον κεύθησθον κευθώμεθᾰ κεύθησθε κεύθωνται
optative κευθοίμην κεύθοιο κεύθοιτο κεύθοισθον κευθοίσθην κευθοίμεθᾰ κεύθοισθε κεύθοιντο
imperative   κεύθου κευθέσθω κεύθεσθον κευθέσθων   κεύθεσθε κευθέσθων
active middle/passive
infinitive κεύθειν κεύθεσθαι
participle m κεύθων κευθόμενος
f κεύθουσᾰ κευθομένη
n κεῦθον κευθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κεύσω, κεύσομαι, κευσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεύσω κεύσεις κεύσει κεύσετον κεύσετον κεύσομεν κεύσετε κεύσουσῐ(ν)
optative κεύσοιμῐ κεύσοις κεύσοι κεύσοιτον κευσοίτην κεύσοιμεν κεύσοιτε κεύσοιεν
middle indicative κεύσομαι κεύσῃ,
κεύσει		 κεύσεται κεύσεσθον κεύσεσθον κευσόμεθᾰ κεύσεσθε κεύσονται
optative κευσοίμην κεύσοιο κεύσοιτο κεύσοισθον κευσοίσθην κευσοίμεθᾰ κεύσοισθε κεύσοιντο
passive indicative κευσθήσομαι κευσθήσῃ κευσθήσεται κευσθήσεσθον κευσθήσεσθον κευσθησόμεθᾰ κευσθήσεσθε κευσθήσονται
optative κευσθησοίμην κευσθήσοιο κευσθήσοιτο κευσθήσοισθον κευσθησοίσθην κευσθησοίμεθᾰ κευσθήσοισθε κευσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κεύσειν κεύσεσθαι κευσθήσεσθαι
participle m κεύσων κευσόμενος κευσθησόμενος
f κεύσουσᾰ κευσομένη κευσθησομένη
n κεῦσον κευσόμενον κευσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκευσᾰ, ἐκευσᾰ́μην, ἐκεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκευσᾰ ἔκευσᾰς ἔκευσε(ν) ἐκεύσᾰτον ἐκευσᾰ́την ἐκεύσᾰμεν ἐκεύσᾰτε ἔκευσᾰν
subjunctive κεύσω κεύσῃς κεύσῃ κεύσητον κεύσητον κεύσωμεν κεύσητε κεύσωσῐ(ν)
optative κεύσαιμῐ κεύσειᾰς,
κεύσαις		 κεύσειε(ν),
κεύσαι		 κεύσαιτον κευσαίτην κεύσαιμεν κεύσαιτε κεύσειᾰν,
κεύσαιεν
imperative   κεῦσον κευσᾰ́τω κεύσᾰτον κευσᾰ́των   κεύσᾰτε κευσᾰ́ντων
middle indicative ἐκευσᾰ́μην ἐκεύσω ἐκεύσᾰτο ἐκεύσᾰσθον ἐκευσᾰ́σθην ἐκευσᾰ́μεθᾰ ἐκεύσᾰσθε ἐκεύσᾰντο
subjunctive κεύσωμαι κεύσῃ κεύσηται κεύσησθον κεύσησθον κευσώμεθᾰ κεύσησθε κεύσωνται
optative κευσαίμην κεύσαιο κεύσαιτο κεύσαισθον κευσαίσθην κευσαίμεθᾰ κεύσαισθε κεύσαιντο
imperative   κεῦσαι κευσᾰ́σθω κεύσᾰσθον κευσᾰ́σθων   κεύσᾰσθε κευσᾰ́σθων
passive indicative ἐκεύσθην ἐκεύσθης ἐκεύσθη ἐκεύσθητον ἐκευσθήτην ἐκεύσθημεν ἐκεύσθητε ἐκεύσθησᾰν
subjunctive κευσθῶ κευσθῇς κευσθῇ κευσθῆτον κευσθῆτον κευσθῶμεν κευσθῆτε κευσθῶσῐ(ν)
optative κευσθείην κευσθείης κευσθείη κευσθεῖτον,
κευσθείητον		 κευσθείτην,
κευσθειήτην		 κευσθεῖμεν,
κευσθείημεν		 κευσθεῖτε,
κευσθείητε		 κευσθεῖεν,
κευσθείησᾰν
imperative   κεύσθητῐ κευσθήτω κεύσθητον κευσθήτων   κεύσθητε κευσθέντων
active middle passive
infinitive κεῦσαι κεύσᾰσθαι κευσθῆναι
participle m κεύσᾱς κευσᾰ́μενος κευσθείς
f κεύσᾱσᾰ κευσᾰμένη κευσθεῖσᾰ
n κεῦσᾰν κευσᾰ́μενον κευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κῠ́θον, κῠθόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κῠ́θον κῠ́θες κῠ́θε(ν) κῠ́θετον κῠθέτην κῠ́θομεν κῠ́θετε κῠ́θον
subjunctive κῠ́θω,
κῠ́θωμῐ		 κῠ́θῃς,
κῠ́θῃσθᾰ		 κῠ́θῃ,
κῠ́θῃσῐ		 κῠ́θητον κῠ́θητον κῠ́θωμεν κῠ́θητε κῠ́θωσῐ(ν)
optative κῠ́θοιμῐ κῠ́θοις/κῠ́θοισθᾰ κῠ́θοι κῠθεῖτον κῠθείτην κῠθεῖμεν κῠθεῖτε κῠθεῖεν
imperative   κῠ́θε κῠθέτω κῠ́θετον κῠθέτων   κῠ́θετε κῠθόντων
middle indicative κῠθόμην κῠ́θεο κῠ́θετο κῠ́θεσθον κῠθέσθην κῠθόμε(σ)θᾰ κῠ́θεσθε κῠ́θοντο
subjunctive κῠ́θωμαι κῠ́θηαι κῠ́θηται κῠ́θησθον κῠ́θησθον κῠθώμε(σ)θᾰ κῠ́θησθε κῠ́θωνται
optative κῠθοίμην κῠ́θοιο κῠ́θοιτο κῠ́θοισθον κῠθοίσθην κῠθοίμε(σ)θᾰ κῠ́θοισθε κῠθοίᾰτο
imperative   κῠ́θεο κῠθέσθω κῠ́θεσθον κῠθέσθων   κῠ́θεσθε κῠθέσθων
active middle
infinitive κῠθεῖν/κῠθέμεν(αι) κῠθέσθαι
participle m κῠθών κῠθόμενος
f κῠθοῦσᾰ κῠθομένη
n κῠθόν κῠθόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκευθᾰ (passive sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκευθᾰ κέκευθᾰς κέκευθε(ν) κεκεύθᾰτον κεκεύθᾰτον κεκεύθᾰμεν κεκεύθᾰτε κεκεύθᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκεύθω κεκεύθῃς κεκεύθῃ κεκεύθητον κεκεύθητον κεκεύθωμεν κεκεύθητε κεκεύθωσῐ(ν)
optative κεκεύθοιμῐ,
κεκευθοίην		 κεκεύθοις,
κεκευθοίης		 κεκεύθοι,
κεκευθοίη		 κεκεύθοιτον κεκευθοίτην κεκεύθοιμεν κεκεύθοιτε κεκεύθοιεν
imperative   κέκευθε κεκευθέτω κεκεύθετον κεκευθέτων   κεκεύθετε κεκευθόντων
active
infinitive κεκευθέναι
participle m κεκευθώς
f κεκευθυῖᾰ
n κεκευθός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκεύθειν (passive sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκεύθειν,
ἐκεκεύθη		 ἐκεκεύθεις,
ἐκεκεύθης		 ἐκεκεύθει(ν) ἐκεκεύθετον ἐκεκευθέτην ἐκεκεύθεμεν ἐκεκεύθετε ἐκεκεύθεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀμφῐκεύθω (amphikeúthō)
  • ἐνῐκεύθω (enikeúthō)
  • ἐπῐκεύθω (epikeúthō)
  • κευθῆνες (keuthênes)
  • κεύθησῐς (keúthēsis)
  • κευθμός (keuthmós)
  • κευθμών (keuthmṓn)
  • κεῦθμᾰ (keûthma)
  • κεῦθος (keûthos)

Further reading
  • “κεύθω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “κεύθω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “κεύθω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • κεύθω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • κεύθω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.