καταπρακτικόν

Ancient Greek

κᾰταπρακτῐκόν • (katapraktikón)

inflection of καταπρακτικός (katapraktikós):
1. accusative singular masculine
2. nominative/accusative/vocative singular neuter

καταπρακτικόν • (katapraktikón) n (genitive κᾰταπρακτῐκοῦ); second declension

Second declension of τὸ καταπρακτικόν; τοῦ καταπρακτικοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ καταπρακτικόν tò katapraktikón	τὼ καταπρακτικώ tṑ katapraktikṓ	τᾰ̀ καταπρακτικᾰ́ tà katapraktiká
Genitive	τοῦ καταπρακτικοῦ toû katapraktikoû	τοῖν καταπρακτικοῖν toîn katapraktikoîn	τῶν καταπρακτικῶν tôn katapraktikôn
Dative	τῷ καταπρακτικῷ tôi katapraktikôi	τοῖν καταπρακτικοῖν toîn katapraktikoîn	τοῖς καταπρακτικοῖς toîs katapraktikoîs
Accusative	τὸ καταπρακτικόν tò katapraktikón	τὼ καταπρακτικώ tṑ katapraktikṓ	τᾰ̀ καταπρακτικᾰ́ tà katapraktiká
Vocative	καταπρακτικόν katapraktikón	καταπρακτικώ katapraktikṓ	καταπρακτικᾰ́ katapraktiká
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.