κακομήχανος

Ancient Greek

Etymology

From κᾰκο- (kako-, “bad”) +‎ μηχανή (mēkhanḗ, “contrivance”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ko.mɛ̌ː.kʰa.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.koˈme̝.kʰa.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.koˈmi.xa.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.koˈmi.xa.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.koˈmi.xa.nos/

Adjective

κᾰκομήχᾰνος • (kakomḗkhanos) m or f (neuter κᾰκομήχᾰνον); second declension

mischievous, baneful

Declension

Second declension of κᾰκομήχᾰνος; κᾰκομήχᾰνον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	κᾰκομήχᾰνος kakomḗkhanos	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομήχᾰνοι kakomḗkhanoi	κᾰκομήχᾰνᾰ kakomḗkhana
Genitive	κᾰκομηχᾰ́νου kakomēkhánou	κᾰκομηχᾰ́νου kakomēkhánou	κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin	κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin	κᾰκομηχᾰ́νων kakomēkhánōn	κᾰκομηχᾰ́νων kakomēkhánōn
Dative	κᾰκομηχᾰ́νῳ kakomēkhánōi	κᾰκομηχᾰ́νῳ kakomēkhánōi	κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin	κᾰκομηχᾰ́νοιν kakomēkhánoin	κᾰκομηχᾰ́νοις kakomēkhánois	κᾰκομηχᾰ́νοις kakomēkhánois
Accusative	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νους kakomēkhánous	κᾰκομήχᾰνᾰ kakomḗkhana
Vocative	κᾰκομήχᾰνε kakomḗkhane	κᾰκομήχᾰνον kakomḗkhanon	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομηχᾰ́νω kakomēkhánō	κᾰκομήχᾰνοι kakomḗkhanoi	κᾰκομήχᾰνᾰ kakomḗkhana
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	κᾰκομηχᾰ́νως kakomēkhánōs		κᾰκομηχᾰνώτερος kakomēkhanṓteros		κᾰκομηχᾰνώτᾰτος kakomēkhanṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.