κάτοικος

Ancient Greek

Etymology

κᾰτᾰ- (kata-, “fully”) +‎ οἶκος (oîkos, “home”)

Pronunciation
 

Noun

κᾰ́τοικος • (kátoikos) m (genitive κᾰτοίκου); second declension

  1. inhabitant
    Synonyms: [Term?], κατοικήτωρ (katoikḗtōr)
  2. (and especially) a military colonist

Declension
Second declension of ὁ κᾰ́τοικος; τοῦ κᾰτοίκου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ κᾰ́τοικος
ho kátoikos		 τὼ κᾰτοίκω
tṑ katoíkō		 οἱ κᾰ́τοικοι
hoi kátoikoi
Genitive τοῦ κᾰτοίκου
toû katoíkou		 τοῖν κᾰτοίκοιν
toîn katoíkoin		 τῶν κᾰτοίκων
tôn katoíkōn
Dative τῷ κᾰτοίκῳ
tôi katoíkōi		 τοῖν κᾰτοίκοιν
toîn katoíkoin		 τοῖς κᾰτοίκοις
toîs katoíkois
Accusative τὸν κᾰ́τοικον
tòn kátoikon		 τὼ κᾰτοίκω
tṑ katoíkō		 τοὺς κᾰτοίκους
toùs katoíkous
Vocative κᾰ́τοικε
kátoike		 κᾰτοίκω
katoíkō		 κᾰ́τοικοι
kátoikoi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants
  • Greek: κάτοικος (kátoikos)

Adjective

κάτοικος • (kátoikos) m (feminine κατοίκη, neuter κάτοικον); first/second declension

  1. (Byzantine) in the house, indoors
  2. (Byzantine) inhabiting

Declension
First and second declension of κάτοικος; κατοίκη; κάτοικον (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter
Nominative κάτοικος
kátoikos		 κατοίκη
katoíkē		 κάτοικον
kátoikon		 κατοίκω
katoíkō		 κατοίκᾱ
katoíkā		 κατοίκω
katoíkō		 κάτοικοι
kátoikoi		 κάτοικαι
kátoikai		 κάτοικᾰ
kátoika
Genitive κατοίκου
katoíkou		 κατοίκης
katoíkēs		 κατοίκου
katoíkou		 κατοίκοιν
katoíkoin		 κατοίκαιν
katoíkain		 κατοίκοιν
katoíkoin		 κατοίκων
katoíkōn		 κατοίκων
katoíkōn		 κατοίκων
katoíkōn
Dative κατοίκῳ
katoíkōi		 κατοίκῃ
katoíkēi		 κατοίκῳ
katoíkōi		 κατοίκοιν
katoíkoin		 κατοίκαιν
katoíkain		 κατοίκοιν
katoíkoin		 κατοίκοις
katoíkois		 κατοίκαις
katoíkais		 κατοίκοις
katoíkois
Accusative κάτοικον
kátoikon		 κατοίκην
katoíkēn		 κάτοικον
kátoikon		 κατοίκω
katoíkō		 κατοίκᾱ
katoíkā		 κατοίκω
katoíkō		 κατοίκους
katoíkous		 κατοίκᾱς
katoíkās		 κάτοικᾰ
kátoika
Vocative κάτοικε
kátoike		 κατοίκη
katoíkē		 κάτοικον
kátoikon		 κατοίκω
katoíkō		 κατοίκᾱ
katoíkā		 κατοίκω
katoíkō		 κάτοικοι
kátoikoi		 κάτοικαι
kátoikai		 κάτοικᾰ
kátoika
Derived forms Adverb Comparative Superlative
κατοίκως
katoíkōs		 κατοικότερος
katoikóteros		 κατοικότᾰτος
katoikótatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Further reading

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κάτοικος (kátoikos).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈka.ti.kos/

Noun

κάτοικος • (kátoikos) m or f (plural κάτοικοι)

  1. inhabitant

Declension
declension of κάτοικος
case     \     number singular plural
nominative κάτοικος • κάτοικοι •
genitive κατοίκου • κατοίκων •
accusative κάτοικο • κατοίκους •
vocative κάτοικε • κάτοικοι •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.