θυγατέρα

See also: θυγάτερα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰy.ɡa.té.ra/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰy.ɡaˈte.ra/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θῠγᾰτέρᾰ • (thugatéra)

accusative singular of θυγάτηρ (thugátēr)

Greek

Alternative forms

(Old Athenian dialect, Maniot dialect) δυχατέρα (dychatéra)
(Leucadian dialect) θυατέρα (thyatéra)

Etymology

From Ancient Greek θυγάτηρ (thugátēr), from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr. Cognate with Tsakonian σάτη (sáti).

Pronunciation

IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θυγατέρα • (thygatéra) f (plural θυγατέρες)

(literary, archaic, dialect) daughter

Declension

declension of θυγατέρα

case \ number	singular	plural
nominative	θυγατέρα •	θυγατέρες •
genitive	θυγατέρας •	θυγατέρων •
accusative	θυγατέρα •	θυγατέρες •
vocative	θυγατέρα •	θυγατέρες •

Synonyms

κόρη f (kóri) (usual, modern term)

Related terms

ακριβοθυγατέρα f (akrivothygatéra, “much loved daughter”)
θυγατρικός (thygatrikós, “subsidiary”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.