ζυγοστάτης

Ancient Greek

From ζυγόν (zugón, “scale”) +‎ ἵστημι (hístēmi, “settle”) +‎ -της (-tēs).

ζυγοστάτης • (zugostátēs) m (genitive ζυγοστάτου); first declension

First declension of ὁ ζυγοστάτης; τοῦ ζυγοστάτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ζυγοστάτης ho zugostátēs	τὼ ζυγοστάτᾱ tṑ zugostátā	οἱ ζυγοστάται hoi zugostátai
Genitive	τοῦ ζυγοστάτου toû zugostátou	τοῖν ζυγοστάταιν toîn zugostátain	τῶν ζυγοστατῶν tôn zugostatôn
Dative	τῷ ζυγοστάτῃ tôi zugostátēi	τοῖν ζυγοστάταιν toîn zugostátain	τοῖς ζυγοστάταις toîs zugostátais
Accusative	τὸν ζυγοστάτην tòn zugostátēn	τὼ ζυγοστάτᾱ tṑ zugostátā	τοὺς ζυγοστάτᾱς toùs zugostátās
Vocative	ζυγοστάτᾰ zugostáta	ζυγοστάτᾱ zugostátā	ζυγοστάται zugostátai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.