εὐχαριστέω

Ancient Greek

Etymology

From εὐχάριστος (eukháristos, “grateful”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.kʰa.ris.té.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.kʰa.risˈte.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸ.xa.risˈte.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ef.xa.risˈte.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ef.xa.risˈte.o/

Verb

εὐχᾰρῐστέω • (eukharistéō)

to bestow a favour on, oblige
to be grateful, thankful
to thank, give thanks [+dative]
- 2022 May 18, Seumas Macdonald, chapter 4, in Linguae Graecae Per Se Illustrata‎:
  σοὶ δὲ εὐχαριστῶ, Σωσία, τὸν σάκκον λάβε καὶ ἀποχώρει.
  soì dè eukharistô, Sōsía, tòn sákkon lábe kaì apokhṓrei.
  I thank you Socias. Take your bag and leave.
to pray
to wish well, congratulate

Inflection

Present: εὐχᾰρῐστέω, εὐχᾰρῐστέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐχᾰρῐστέω	εὐχᾰρῐστέεις	εὐχᾰρῐστέει	εὐχᾰρῐστέετον	εὐχᾰρῐστέετον	εὐχᾰρῐστέομεν	εὐχᾰρῐστέετε	εὐχᾰρῐστέουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐχᾰρῐστέω	εὐχᾰρῐστέῃς	εὐχᾰρῐστέῃ	εὐχᾰρῐστέητον	εὐχᾰρῐστέητον	εὐχᾰρῐστέωμεν	εὐχᾰρῐστέητε	εὐχᾰρῐστέωσῐ(ν)
	optative	εὐχᾰρῐστέοιμῐ	εὐχᾰρῐστέοις	εὐχᾰρῐστέοι	εὐχᾰρῐστέοιτον	εὐχᾰρῐστεοίτην	εὐχᾰρῐστέοιμεν	εὐχᾰρῐστέοιτε	εὐχᾰρῐστέοιεν
	imperative		εὐχᾰρῐ́στεε	εὐχᾰρῐστεέτω	εὐχᾰρῐστέετον	εὐχᾰρῐστεέτων		εὐχᾰρῐστέετε	εὐχᾰρῐστεόντων
middle/ passive	indicative	εὐχᾰρῐστέομαι	εὐχᾰρῐστέῃ, εὐχᾰρῐστέει	εὐχᾰρῐστέεται	εὐχᾰρῐστέεσθον	εὐχᾰρῐστέεσθον	εὐχᾰρῐστεόμεθᾰ	εὐχᾰρῐστέεσθε	εὐχᾰρῐστέονται
	subjunctive	εὐχᾰρῐστέωμαι	εὐχᾰρῐστέῃ	εὐχᾰρῐστέηται	εὐχᾰρῐστέησθον	εὐχᾰρῐστέησθον	εὐχᾰρῐστεώμεθᾰ	εὐχᾰρῐστέησθε	εὐχᾰρῐστέωνται
	optative	εὐχᾰρῐστεοίμην	εὐχᾰρῐστέοιο	εὐχᾰρῐστέοιτο	εὐχᾰρῐστέοισθον	εὐχᾰρῐστεοίσθην	εὐχᾰρῐστεοίμεθᾰ	εὐχᾰρῐστέοισθε	εὐχᾰρῐστέοιντο
	imperative		εὐχᾰρῐστέου	εὐχᾰρῐστεέσθω	εὐχᾰρῐστέεσθον	εὐχᾰρῐστεέσθων		εὐχᾰρῐστέεσθε	εὐχᾰρῐστεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐχᾰρῐστέειν				εὐχᾰρῐστέεσθαι
participle	m	εὐχᾰρῐστέων				εὐχᾰρῐστεόμενος
	f	εὐχᾰρῐστέουσᾰ				εὐχᾰρῐστεομένη
	n	εὐχᾰρῐστέον				εὐχᾰρῐστεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: εὐχᾰρῐστῶ, εὐχᾰρῐστοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐχᾰρῐστῶ	εὐχᾰρῐστεῖς	εὐχᾰρῐστεῖ	εὐχᾰρῐστεῖτον	εὐχᾰρῐστεῖτον	εὐχᾰρῐστοῦμεν	εὐχᾰρῐστεῖτε	εὐχᾰρῐστοῦσῐ(ν)
	subjunctive	εὐχᾰρῐστῶ	εὐχᾰρῐστῇς	εὐχᾰρῐστῇ	εὐχᾰρῐστῆτον	εὐχᾰρῐστῆτον	εὐχᾰρῐστῶμεν	εὐχᾰρῐστῆτε	εὐχᾰρῐστῶσῐ(ν)
	optative	εὐχᾰρῐστοίην, εὐχᾰρῐστοῖμῐ	εὐχᾰρῐστοίης, εὐχᾰρῐστοῖς	εὐχᾰρῐστοίη, εὐχᾰρῐστοῖ	εὐχᾰρῐστοῖτον, εὐχᾰρῐστοίητον	εὐχᾰρῐστοίτην, εὐχᾰρῐστοιήτην	εὐχᾰρῐστοῖμεν, εὐχᾰρῐστοίημεν	εὐχᾰρῐστοῖτε, εὐχᾰρῐστοίητε	εὐχᾰρῐστοῖεν, εὐχᾰρῐστοίησᾰν
	imperative		εὐχᾰρῐ́στει	εὐχᾰρῐστείτω	εὐχᾰρῐστεῖτον	εὐχᾰρῐστείτων		εὐχᾰρῐστεῖτε	εὐχᾰρῐστούντων
middle/ passive	indicative	εὐχᾰρῐστοῦμαι	εὐχᾰρῐστεῖ, εὐχᾰρῐστῇ	εὐχᾰρῐστεῖται	εὐχᾰρῐστεῖσθον	εὐχᾰρῐστεῖσθον	εὐχᾰρῐστούμεθᾰ	εὐχᾰρῐστεῖσθε	εὐχᾰρῐστοῦνται
	subjunctive	εὐχᾰρῐστῶμαι	εὐχᾰρῐστῇ	εὐχᾰρῐστῆται	εὐχᾰρῐστῆσθον	εὐχᾰρῐστῆσθον	εὐχᾰρῐστώμεθᾰ	εὐχᾰρῐστῆσθε	εὐχᾰρῐστῶνται
	optative	εὐχᾰρῐστοίμην	εὐχᾰρῐστοῖο	εὐχᾰρῐστοῖτο	εὐχᾰρῐστοῖσθον	εὐχᾰρῐστοίσθην	εὐχᾰρῐστοίμεθᾰ	εὐχᾰρῐστοῖσθε	εὐχᾰρῐστοῖντο
	imperative		εὐχᾰρῐστοῦ	εὐχᾰρῐστείσθω	εὐχᾰρῐστεῖσθον	εὐχᾰρῐστείσθων		εὐχᾰρῐστεῖσθε	εὐχᾰρῐστείσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐχᾰρῐστεῖν				εὐχᾰρῐστεῖσθαι
participle	m	εὐχᾰρῐστῶν				εὐχᾰρῐστούμενος
	f	εὐχᾰρῐστοῦσᾰ				εὐχᾰρῐστουμένη
	n	εὐχᾰρῐστοῦν				εὐχᾰρῐστούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ηὐχᾰρῐ́στεον, ηὐχᾰρῐστεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐχᾰρῐ́στεον	ηὐχᾰρῐ́στεες	ηὐχᾰρῐ́στεε(ν)	ηὐχᾰρῐστέετον	ηὐχᾰρῐστεέτην	ηὐχᾰρῐστέομεν	ηὐχᾰρῐστέετε	ηὐχᾰρῐ́στεον
middle/ passive	indicative	ηὐχᾰρῐστεόμην	ηὐχᾰρῐστέου	ηὐχᾰρῐστέετο	ηὐχᾰρῐστέεσθον	ηὐχᾰρῐστεέσθην	ηὐχᾰρῐστεόμεθᾰ	ηὐχᾰρῐστέεσθε	ηὐχᾰρῐστέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ηὐχᾰρῐ́στουν, ηὐχᾰρῐστούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐχᾰρῐ́στουν	ηὐχᾰρῐ́στεις	ηὐχᾰρῐ́στει	ηὐχᾰρῐστεῖτον	ηὐχᾰρῐστείτην	ηὐχᾰρῐστοῦμεν	ηὐχᾰρῐστεῖτε	ηὐχᾰρῐ́στουν
middle/ passive	indicative	ηὐχᾰρῐστούμην	ηὐχᾰρῐστοῦ	ηὐχᾰρῐστεῖτο	ηὐχᾰρῐστεῖσθον	ηὐχᾰρῐστείσθην	ηὐχᾰρῐστούμεθᾰ	ηὐχᾰρῐστεῖσθε	ηὐχᾰρῐστοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ηὐχᾰρῐ́στησᾰ, ηὐχᾰρῐστησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐχᾰρῐ́στησᾰ	ηὐχᾰρῐ́στησᾰς	ηὐχᾰρῐ́στησε(ν)	ηὐχᾰρῐστήσᾰτον	ηὐχᾰρῐστησᾰ́την	ηὐχᾰρῐστήσᾰμεν	ηὐχᾰρῐστήσᾰτε	ηὐχᾰρῐ́στησᾰν
	subjunctive	εὐχᾰρῐστήσω	εὐχᾰρῐστήσῃς	εὐχᾰρῐστήσῃ	εὐχᾰρῐστήσητον	εὐχᾰρῐστήσητον	εὐχᾰρῐστήσωμεν	εὐχᾰρῐστήσητε	εὐχᾰρῐστήσωσῐ(ν)
	optative	εὐχᾰρῐστήσαιμῐ	εὐχᾰρῐστήσειᾰς, εὐχᾰρῐστήσαις	εὐχᾰρῐστήσειε(ν), εὐχᾰρῐστήσαι	εὐχᾰρῐστήσαιτον	εὐχᾰρῐστησαίτην	εὐχᾰρῐστήσαιμεν	εὐχᾰρῐστήσαιτε	εὐχᾰρῐστήσειᾰν, εὐχᾰρῐστήσαιεν
	imperative		εὐχᾰρῐ́στησον	εὐχᾰρῐστησᾰ́τω	εὐχᾰρῐστήσᾰτον	εὐχᾰρῐστησᾰ́των		εὐχᾰρῐστήσᾰτε	εὐχᾰρῐστησᾰ́ντων
middle	indicative	ηὐχᾰρῐστησᾰ́μην	ηὐχᾰρῐστήσω	ηὐχᾰρῐστήσᾰτο	ηὐχᾰρῐστήσᾰσθον	ηὐχᾰρῐστησᾰ́σθην	ηὐχᾰρῐστησᾰ́μεθᾰ	ηὐχᾰρῐστήσᾰσθε	ηὐχᾰρῐστήσᾰντο
	subjunctive	εὐχᾰρῐστήσωμαι	εὐχᾰρῐστήσῃ	εὐχᾰρῐστήσηται	εὐχᾰρῐστήσησθον	εὐχᾰρῐστήσησθον	εὐχᾰρῐστησώμεθᾰ	εὐχᾰρῐστήσησθε	εὐχᾰρῐστήσωνται
	optative	εὐχᾰρῐστησαίμην	εὐχᾰρῐστήσαιο	εὐχᾰρῐστήσαιτο	εὐχᾰρῐστήσαισθον	εὐχᾰρῐστησαίσθην	εὐχᾰρῐστησαίμεθᾰ	εὐχᾰρῐστήσαισθε	εὐχᾰρῐστήσαιντο
	imperative		εὐχᾰρῐ́στησαι	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθω	εὐχᾰρῐστήσᾰσθον	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθων		εὐχᾰρῐστήσᾰσθε	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		εὐχᾰρῐστῆσαι			εὐχᾰρῐστήσᾰσθαι
participle	m	εὐχᾰρῐστήσᾱς			εὐχᾰρῐστησᾰ́μενος
	f	εὐχᾰρῐστήσᾱσᾰ			εὐχᾰρῐστησᾰμένη
	n	εὐχᾰρῐστῆσᾰν			εὐχᾰρῐστησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: εὐχᾰρῐ́στησᾰ, εὐχᾰρῐστησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐχᾰρῐ́στησᾰ	εὐχᾰρῐ́στησᾰς	εὐχᾰρῐ́στησε(ν)	εὐχᾰρῐστήσᾰτον	εὐχᾰρῐστησᾰ́την	εὐχᾰρῐστήσᾰμεν	εὐχᾰρῐστήσᾰτε	εὐχᾰρῐ́στησᾰν
	subjunctive	εὐχᾰρῐστήσω	εὐχᾰρῐστήσῃς	εὐχᾰρῐστήσῃ	εὐχᾰρῐστήσητον	εὐχᾰρῐστήσητον	εὐχᾰρῐστήσωμεν	εὐχᾰρῐστήσητε	εὐχᾰρῐστήσωσῐ(ν)
	optative	εὐχᾰρῐστήσαιμῐ	εὐχᾰρῐστήσειᾰς, εὐχᾰρῐστήσαις	εὐχᾰρῐστήσειε(ν), εὐχᾰρῐστήσαι	εὐχᾰρῐστήσαιτον	εὐχᾰρῐστησαίτην	εὐχᾰρῐστήσαιμεν	εὐχᾰρῐστήσαιτε	εὐχᾰρῐστήσειᾰν, εὐχᾰρῐστήσαιεν
	imperative		εὐχᾰρῐ́στησον	εὐχᾰρῐστησᾰ́τω	εὐχᾰρῐστήσᾰτον	εὐχᾰρῐστησᾰ́των		εὐχᾰρῐστήσᾰτε	εὐχᾰρῐστησᾰ́ντων
middle	indicative	εὐχᾰρῐστησᾰ́μην	εὐχᾰρῐστήσω	εὐχᾰρῐστήσᾰτο	εὐχᾰρῐστήσᾰσθον	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθην	εὐχᾰρῐστησᾰ́μεθᾰ	εὐχᾰρῐστήσᾰσθε	εὐχᾰρῐστήσᾰντο
	subjunctive	εὐχᾰρῐστήσωμαι	εὐχᾰρῐστήσῃ	εὐχᾰρῐστήσηται	εὐχᾰρῐστήσησθον	εὐχᾰρῐστήσησθον	εὐχᾰρῐστησώμεθᾰ	εὐχᾰρῐστήσησθε	εὐχᾰρῐστήσωνται
	optative	εὐχᾰρῐστησαίμην	εὐχᾰρῐστήσαιο	εὐχᾰρῐστήσαιτο	εὐχᾰρῐστήσαισθον	εὐχᾰρῐστησαίσθην	εὐχᾰρῐστησαίμεθᾰ	εὐχᾰρῐστήσαισθε	εὐχᾰρῐστήσαιντο
	imperative		εὐχᾰρῐ́στησαι	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθω	εὐχᾰρῐστήσᾰσθον	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθων		εὐχᾰρῐστήσᾰσθε	εὐχᾰρῐστησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		εὐχᾰρῐστῆσαι			εὐχᾰρῐστήσᾰσθαι
participle	m	εὐχᾰρῐστήσᾱς			εὐχᾰρῐστησᾰ́μενος
	f	εὐχᾰρῐστήσᾱσᾰ			εὐχᾰρῐστησᾰμένη
	n	εὐχᾰρῐστῆσᾰν			εὐχᾰρῐστησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ηὐχᾰρῐ́στημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ηὐχᾰρῐ́στημαι	ηὐχᾰρῐ́στησαι	ηὐχᾰρῐ́στηται	ηὐχᾰρῐ́στησθον	ηὐχᾰρῐ́στησθον	ηὐχᾰρῐστήμεθᾰ	ηὐχᾰρῐ́στησθε	ηὐχᾰρῐ́στηνται
	subjunctive	ηὐχᾰρῐστημένος ὦ	ηὐχᾰρῐστημένος ᾖς	ηὐχᾰρῐστημένος ᾖ	ηὐχᾰρῐστημένω ἦτον	ηὐχᾰρῐστημένω ἦτον	ηὐχᾰρῐστημένοι ὦμεν	ηὐχᾰρῐστημένοι ἦτε	ηὐχᾰρῐστημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ηὐχᾰρῐστημένος εἴην	ηὐχᾰρῐστημένος εἴης	ηὐχᾰρῐστημένος εἴη	ηὐχᾰρῐστημένω εἴητον/εἶτον	ηὐχᾰρῐστημένω εἰήτην/εἴτην	ηὐχᾰρῐστημένοι εἴημεν/εἶμεν	ηὐχᾰρῐστημένοι εἴητε/εἶτε	ηὐχᾰρῐστημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ηὐχᾰρῐ́στησο	ηὐχᾰρῐστήσθω	ηὐχᾰρῐ́στησθον	ηὐχᾰρῐστήσθων		ηὐχᾰρῐ́στησθε	ηὐχᾰρῐστήσθων
						middle/passive
infinitive						ηὐχᾰρῐστῆσθαι
participle	m					ηὐχᾰρῐστημένος
	f					ηὐχᾰρῐστημένη
	n					ηὐχᾰρῐστημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀπευχαριστέω (apeukharistéō)
εὐχαριστήριος (eukharistḗrios)
εὐχαριστητέον (eukharistētéon)
ὑπερευχαριστέω (hupereukharistéō)

Descendants

Greek: ευχαριστώ (efcharistó)

References

“εὐχαριστέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“εὐχαριστέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
εὐχαριστέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
G2168 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.