εὐνάω

Ancient Greek

Etymology

εὐνή (eunḗ) +‎ -άω (-áō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.ná.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ewˈna.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈβna.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈvna.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈvna.o/

Verb

εὐνάω • (eunáō)

to lay or place in ambush
to put to bed, lull to sleep
(in passive) to lie asleep
to have sex with (the main meaning in Homer)
Ἴδης ἐν κνημοῖσι θεὰ βροτῷ εὐνηθεῖσα, (Iliad 2.821)
couched with him a mortal on the tops of Ida (Buckley)

Conjugation

Present: εὐνᾰ́ω, εὐνᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐνᾰ́ω	εὐνᾰ́εις	εὐνᾰ́ει	εὐνᾰ́ετον	εὐνᾰ́ετον	εὐνᾰ́ομεν	εὐνᾰ́ετε	εὐνᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐνᾰ́ω	εὐνᾰ́ῃς	εὐνᾰ́ῃ	εὐνᾰ́ητον	εὐνᾰ́ητον	εὐνᾰ́ωμεν	εὐνᾰ́ητε	εὐνᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	εὐνᾰ́οιμῐ	εὐνᾰ́οις	εὐνᾰ́οι	εὐνᾰ́οιτον	εὐνᾰοίτην	εὐνᾰ́οιμεν	εὐνᾰ́οιτε	εὐνᾰ́οιεν
	imperative		εὔνᾰε	εὐνᾰέτω	εὐνᾰ́ετον	εὐνᾰέτων		εὐνᾰ́ετε	εὐνᾰόντων
middle/ passive	indicative	εὐνᾰ́ομαι	εὐνᾰ́ῃ, εὐνᾰ́ει	εὐνᾰ́εται	εὐνᾰ́εσθον	εὐνᾰ́εσθον	εὐνᾰόμεθᾰ	εὐνᾰ́εσθε	εὐνᾰ́ονται
	subjunctive	εὐνᾰ́ωμαι	εὐνᾰ́ῃ	εὐνᾰ́ηται	εὐνᾰ́ησθον	εὐνᾰ́ησθον	εὐνᾰώμεθᾰ	εὐνᾰ́ησθε	εὐνᾰ́ωνται
	optative	εὐνᾰοίμην	εὐνᾰ́οιο	εὐνᾰ́οιτο	εὐνᾰ́οισθον	εὐνᾰοίσθην	εὐνᾰοίμεθᾰ	εὐνᾰ́οισθε	εὐνᾰ́οιντο
	imperative		εὐνᾰ́ου	εὐνᾰέσθω	εὐνᾰ́εσθον	εὐνᾰέσθων		εὐνᾰ́εσθε	εὐνᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐνᾰ́ειν				εὐνᾰ́εσθαι
participle	m	εὐνᾰ́ων				εὐνᾰόμενος
	f	εὐνᾰ́ουσᾰ				εὐνᾰομένη
	n	εὐνᾰ́ον				εὐνᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: εὐνῶ, εὐνῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐνῶ	εὐνᾷς	εὐνᾷ	εὐνᾶτον	εὐνᾶτον	εὐνῶμεν	εὐνᾶτε	εὐνῶσῐ(ν)
	subjunctive	εὐνῶ	εὐνᾷς	εὐνᾷ	εὐνᾶτον	εὐνᾶτον	εὐνῶμεν	εὐνᾶτε	εὐνῶσῐ(ν)
	optative	εὐνῴην, εὐνῷμῐ	εὐνῴης, εὐνῷς	εὐνῴη, εὐνῷ	εὐνῷτον, εὐνῴητον	εὐνῴτην, εὐνῳήτην	εὐνῷμεν, εὐνῴημεν	εὐνῷτε, εὐνῴητε	εὐνῷεν, εὐνῴησᾰν
	imperative		εὔνᾱ	εὐνᾱ́τω	εὐνᾶτον	εὐνᾱ́των		εὐνᾶτε	εὐνώντων
middle/ passive	indicative	εὐνῶμαι	εὐνᾷ	εὐνᾶται	εὐνᾶσθον	εὐνᾶσθον	εὐνώμεθᾰ	εὐνᾶσθε	εὐνῶνται
	subjunctive	εὐνῶμαι	εὐνᾷ	εὐνᾶται	εὐνᾶσθον	εὐνᾶσθον	εὐνώμεθᾰ	εὐνᾶσθε	εὐνῶνται
	optative	εὐνῴμην	εὐνῷο	εὐνῷτο	εὐνῷσθον	εὐνῴσθην	εὐνῴμεθᾰ	εὐνῷσθε	εὐνῷντο
	imperative		εὐνῶ	εὐνᾱ́σθω	εὐνᾶσθον	εὐνᾱ́σθων		εὐνᾶσθε	εὐνᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐνᾶν				εὐνᾶσθαι
participle	m	εὐνῶν				εὐνώμενος
	f	εὐνῶσᾰ				εὐνωμένη
	n	εὐνῶν				εὐνώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εὔνᾰον, εὐνᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὔνᾰον	εὔνᾰες	εὔνᾰε(ν)	εὐνᾰ́ετον	εὐνᾰέτην	εὐνᾰ́ομεν	εὐνᾰ́ετε	εὔνᾰον
middle/ passive	indicative	εὐνᾰόμην	εὐνᾰ́ου	εὐνᾰ́ετο	εὐνᾰ́εσθον	εὐνᾰέσθην	εὐνᾰόμεθᾰ	εὐνᾰ́εσθε	εὐνᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: εὔνων, εὐνώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὔνων	εὔνᾱς	εὔνᾱ	εὐνᾶτον	εὐνᾱ́την	εὐνῶμεν	εὐνᾶτε	εὔνων
middle/ passive	indicative	εὐνώμην	εὐνῶ	εὐνᾶτο	εὐνᾶσθον	εὐνᾱ́σθην	εὐνώμεθᾰ	εὐνᾶσθε	εὐνῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: εὐνήσω, εὐνήσομαι, εὐνηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐνήσω	εὐνήσεις	εὐνήσει	εὐνήσετον	εὐνήσετον	εὐνήσομεν	εὐνήσετε	εὐνήσουσῐ(ν)
active	optative	εὐνήσοιμῐ	εὐνήσοις	εὐνήσοι	εὐνήσοιτον	εὐνησοίτην	εὐνήσοιμεν	εὐνήσοιτε	εὐνήσοιεν
middle	indicative	εὐνήσομαι	εὐνήσῃ, εὐνήσει	εὐνήσεται	εὐνήσεσθον	εὐνήσεσθον	εὐνησόμεθᾰ	εὐνήσεσθε	εὐνήσονται
middle	optative	εὐνησοίμην	εὐνήσοιο	εὐνήσοιτο	εὐνήσοισθον	εὐνησοίσθην	εὐνησοίμεθᾰ	εὐνήσοισθε	εὐνήσοιντο
passive	indicative	εὐνηθήσομαι	εὐνηθήσῃ	εὐνηθήσεται	εὐνηθήσεσθον	εὐνηθήσεσθον	εὐνηθησόμεθᾰ	εὐνηθήσεσθε	εὐνηθήσονται
passive	optative	εὐνηθησοίμην	εὐνηθήσοιο	εὐνηθήσοιτο	εὐνηθήσοισθον	εὐνηθησοίσθην	εὐνηθησοίμεθᾰ	εὐνηθήσοισθε	εὐνηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐνήσειν			εὐνήσεσθαι		εὐνηθήσεσθαι
participle	m	εὐνήσων			εὐνησόμενος		εὐνηθησόμενος
	f	εὐνήσουσᾰ			εὐνησομένη		εὐνηθησομένη
	n	εὐνῆσον			εὐνησόμενον		εὐνηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: εὔνησᾰ, εὐνησᾰ́μην, εὐνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὔνησᾰ	εὔνησᾰς	εὔνησε(ν)	εὐνήσᾰτον	εὐνησᾰ́την	εὐνήσᾰμεν	εὐνήσᾰτε	εὔνησᾰν
	subjunctive	εὐνήσω	εὐνήσῃς	εὐνήσῃ	εὐνήσητον	εὐνήσητον	εὐνήσωμεν	εὐνήσητε	εὐνήσωσῐ(ν)
	optative	εὐνήσαιμῐ	εὐνήσειᾰς, εὐνήσαις	εὐνήσειε(ν), εὐνήσαι	εὐνήσαιτον	εὐνησαίτην	εὐνήσαιμεν	εὐνήσαιτε	εὐνήσειᾰν, εὐνήσαιεν
	imperative		εὔνησον	εὐνησᾰ́τω	εὐνήσᾰτον	εὐνησᾰ́των		εὐνήσᾰτε	εὐνησᾰ́ντων
middle	indicative	εὐνησᾰ́μην	εὐνήσω	εὐνήσᾰτο	εὐνήσᾰσθον	εὐνησᾰ́σθην	εὐνησᾰ́μεθᾰ	εὐνήσᾰσθε	εὐνήσᾰντο
	subjunctive	εὐνήσωμαι	εὐνήσῃ	εὐνήσηται	εὐνήσησθον	εὐνήσησθον	εὐνησώμεθᾰ	εὐνήσησθε	εὐνήσωνται
	optative	εὐνησαίμην	εὐνήσαιο	εὐνήσαιτο	εὐνήσαισθον	εὐνησαίσθην	εὐνησαίμεθᾰ	εὐνήσαισθε	εὐνήσαιντο
	imperative		εὔνησαι	εὐνησᾰ́σθω	εὐνήσᾰσθον	εὐνησᾰ́σθων		εὐνήσᾰσθε	εὐνησᾰ́σθων
passive	indicative	εὐνήθην	εὐνήθης	εὐνήθη	εὐνήθητον	εὐνηθήτην	εὐνήθημεν	εὐνήθητε	εὐνήθησᾰν
	subjunctive	εὐνηθῶ	εὐνηθῇς	εὐνηθῇ	εὐνηθῆτον	εὐνηθῆτον	εὐνηθῶμεν	εὐνηθῆτε	εὐνηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐνηθείην	εὐνηθείης	εὐνηθείη	εὐνηθεῖτον, εὐνηθείητον	εὐνηθείτην, εὐνηθειήτην	εὐνηθεῖμεν, εὐνηθείημεν	εὐνηθεῖτε, εὐνηθείητε	εὐνηθεῖεν, εὐνηθείησᾰν
	imperative		εὐνήθητῐ	εὐνηθήτω	εὐνήθητον	εὐνηθήτων		εὐνήθητε	εὐνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐνῆσαι			εὐνήσᾰσθαι		εὐνηθῆναι
participle	m	εὐνήσᾱς			εὐνησᾰ́μενος		εὐνηθείς
	f	εὐνήσᾱσᾰ			εὐνησᾰμένη		εὐνηθεῖσᾰ
	n	εὐνῆσᾰν			εὐνησᾰ́μενον		εὐνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: εὔνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	εὔνημαι	εὔνησαι	εὔνηται	εὔνησθον	εὔνησθον	εὐνήμεθᾰ	εὔνησθε	εὔνηνται
	subjunctive	εὐνημένος ὦ	εὐνημένος ᾖς	εὐνημένος ᾖ	εὐνημένω ἦτον	εὐνημένω ἦτον	εὐνημένοι ὦμεν	εὐνημένοι ἦτε	εὐνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	εὐνημένος εἴην	εὐνημένος εἴης	εὐνημένος εἴη	εὐνημένω εἴητον/εἶτον	εὐνημένω εἰήτην/εἴτην	εὐνημένοι εἴημεν/εἶμεν	εὐνημένοι εἴητε/εἶτε	εὐνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		εὔνησο	εὐνήσθω	εὔνησθον	εὐνήσθων		εὔνησθε	εὐνήσθων

infinitive						εὐνῆσθαι
participle	m					εὐνημένος
	f					εὐνημένη
	n					εὐνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.