εκτέλεση

Greek

From εκτελώ (ekteló, “to execute”), calque of French exécution. First attested 1840.

εκτέλεση • (ektélesi) f (plural εκτελέσεις)

execution, completion (carrying out of an order or an action)
(law) execution (legal killing of a person)
(music) execution, performance (manner in which piece is performed)
κακή εκτέλεση ― kakí ektélesi ― bad performance

declension of εκτέλεση

case \ number	singular	plural
nominative	εκτέλεση •	εκτελέσεις •
genitive	εκτέλεσης •	εκτελέσεων •
accusative	εκτέλεση •	εκτελέσεις •
vocative	εκτέλεση •	εκτελέσεις •
Older or formal genitive singular: εκτελέσεως •

(carrying out): πραγματοποίηση f (pragmatopoíisi), ολοκλήρωση f (oloklírosi), εφαρμογή f (efarmogí)
(killing): θανάτωση (thanátosi)
(perform): ερμηνεία (ermineía)

εκτελεστής m (ektelestís, “performer, executor”), εκτελέστρια f (ekteléstria, “performer, executor”)
εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.