διαταγή

Greek

Etymology

By surface analysis, δια- (dia-) +‎ ταγή (tagí).

Noun

διαταγή • (diatagí) f (plural διαταγές)

  1. command, order
    Synonym: εντολή (entolí)
    Antonym: αντιδιαταγή (antidiatagí)

Declension
declension of διαταγή
case     \     number singular plural
nominative διαταγή • διαταγές •
genitive διαταγής • διαταγών •
accusative διαταγή • διαταγές •
vocative διαταγή • διαταγές •
  • διάταγμα (diátagma, “edict, decree”)
  • διατάζω (diatázo, “to order, to issue a command”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.