δευτερεύων
Greek
Adjective
δευτερεύων • (defterévon) m (feminine δευτερεύουσα, neuter δευτερεύον)
- secondary, subsidiary
- (grammar) subordinate (of sentences)
- δευτερεύουσα πρόταση
- subordinate clause
- δευτερεύουσα πρόταση
Declension
Declension of δευτερεύων
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δευτερεύων • | δευτερεύουσα • | δευτερεύον • | δευτερεύοντες • | δευτερεύουσες • | δευτερεύοντα • |
| genitive | δευτερεύοντος • | δευτερεύουσας • / δευτερευούσης • | δευτερεύοντος • | δευτερευόντων • | δευτερευουσών • | δευτερευόντων • |
| accusative | δευτερεύοντα • | δευτερεύουσα • | δευτερεύον • | δευτερεύοντες • | δευτερεύουσες • | δευτερεύοντα • |
| vocative | δευτερεύων • | δευτερεύουσα • | δευτερεύον • | δευτερεύοντες • | δευτερεύουσες • | δευτερεύοντα • |
| notes | 1.The more regular form is considered incorrect by grammarians. 2. The vocative is rare and follows the nominative. | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.