βουλευτός

Ancient Greek

Etymology

βουλεύ(ω) (bouleú(ō)) +‎ -τός (-tós)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /buː.leu̯.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bu.lewˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βu.leɸˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vu.lefˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vu.lefˈtos/

Adjective

βουλευτός • (bouleutós) m (feminine βουλευτή, neuter βουλευτόν); first/second declension

devised, plotted

Inflection

First and second declension of βουλευτός; βουλευτή; βουλευτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	βουλευτός bouleutós	βουλευτή bouleutḗ	βουλευτόν bouleutón	βουλευτώ bouleutṓ	βουλευτᾱ́ bouleutā́	βουλευτώ bouleutṓ	βουλευτοί bouleutoí	βουλευταί bouleutaí	βουλευτᾰ́ bouleutá
Genitive	βουλευτοῦ bouleutoû	βουλευτῆς bouleutês	βουλευτοῦ bouleutoû	βουλευτοῖν bouleutoîn	βουλευταῖν bouleutaîn	βουλευτοῖν bouleutoîn	βουλευτῶν bouleutôn	βουλευτῶν bouleutôn	βουλευτῶν bouleutôn
Dative	βουλευτῷ bouleutôi	βουλευτῇ bouleutêi	βουλευτῷ bouleutôi	βουλευτοῖν bouleutoîn	βουλευταῖν bouleutaîn	βουλευτοῖν bouleutoîn	βουλευτοῖς bouleutoîs	βουλευταῖς bouleutaîs	βουλευτοῖς bouleutoîs
Accusative	βουλευτόν bouleutón	βουλευτήν bouleutḗn	βουλευτόν bouleutón	βουλευτώ bouleutṓ	βουλευτᾱ́ bouleutā́	βουλευτώ bouleutṓ	βουλευτούς bouleutoús	βουλευτᾱ́ς bouleutā́s	βουλευτᾰ́ bouleutá
Vocative	βουλευτέ bouleuté	βουλευτή bouleutḗ	βουλευτόν bouleutón	βουλευτώ bouleutṓ	βουλευτᾱ́ bouleutā́	βουλευτώ bouleutṓ	βουλευτοί bouleutoí	βουλευταί bouleutaí	βουλευτᾰ́ bouleutá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	βουλευτῶς bouleutôs			βουλευτότερος bouleutóteros			βουλευτότᾰτος bouleutótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

βουλευτής m (bouleutḗs)
and see βουλή (boulḗ)